Szanowny Panie,
pochodzę z rodziny o długich rycerskich i żołnierskich tradycjach. Moi przodkowie przelewali krew w wielu wojnach, które prowadziła Najjaśniejsza Rzeczypospolita. Jeden z moich dziadków – podobnie jak Pański dziadek – był kawalerem Virtuti Militari. Krzyż otrzymał za heroiczny czyn dokonany w trakcie wojny polsko-bolszewickiej. Mój drugi dziadek bił się w kampanii 1939 roku i cudem uniknął śmierci z rąk bandy ukraińskich nacjonalistów.
Wszystko to sprawiło, że zostałem wychowany w kulcie rodzimego oręża, najwyższej miłości do Wojska Polskiego. Wpojono mi przy tym jedną żelazną i nie podlegającą żadnej dyskusji zasadę. Zasadę, od której nie może być nawet najmniejszego odstępstwa. Zasada ta brzmi: wojnę prowadzi się przeciwko dorosłym, uzbrojonym mężczyznom. A nie przeciwko jeńcom wojennym, kobietom i dzieciom. Tak nakazuje honor Polskiego Munduru.
Jak Pan doskonale wie, kapitan Romuald Rajs „Bury” – przy całych swoich olbrzymich zasługach dla sprawy polskiej – niestety nie zawsze trzymał się tej zasady. Pańska obrona dziadka jest całkowicie zrozumiała. Proszę jednak, żeby prowadząc ją powstrzymał się Pan od inwektyw wobec osób, które – tak jak ja – przywiązane są do rycerskich zasad prowadzenia walki. Nie sądzę żeby taka postawa zasługiwała na potępienie.
Przejdźmy jednak do rzeczy. W swoim liście stara się Pan usprawiedliwić pacyfikacje białoruskich wsi dokonane przez kapitana Rajsa faktem, że zamieszkała w nich ludność była skomunizowana, najeżona agentami bezpieki i „wrogami Ojczyzny”. Uważam ten argument za niedopuszczalną aprobatę dla stosowania odpowiedzialności zbiorowej.
Przypomnę Panu, że 29 stycznia 1946 roku w puszczonej z dymem na rozkaz kapitana „Burego” wsi Zaleszany żywcem spłonęło kilkanaście osób. W tym dwie kobiety z kilkorgiem małych dzieci. Nawet dr Kazimierz Krajewski, na którego się Pan powołuje, uznał, że „„Bury” powinien przewidzieć, że w podpalanych zabudowaniach Zaleszan mogli ukryć się ludzie”.
Jeszcze większa tragedia rozegrała się we wsi Zanie. Tam partyzanci wysłani przez „Burego” zastrzelili 20 – 30 osób. Wśród ofiar byli białoruscy kolaboranci, ale również kobiety i kilkoro dzieci. Czy naprawdę uważa Pan, że białoruskie dzieci, które straciły życie w tych pacyfikacjach współpracowały z komunistyczną bezpieką? Że były „wrogami Ojczyzny”? Czy uważa Pan, że powinny były ponieść taką straszliwą „karę” za grzechy swoich dorosłych współplemieńców?
Teraz kwestia około 30 białoruskich furmanów rozstrzelanych z rozkazu „Burego” 31 stycznia 1946 roku w lesie pod Puchałami Starymi. Wbrew temu co Pan pisze, kapitan Rajs służąc w Ochronie Lasów Państwowych nie miał dostępu do „list osób, które zajmowały się wywózką Polaków w 39. i 40. roku”. Takie listy w Ochronie Lasów Państwowych bowiem nigdy nie zostały sporządzone. Nie ma również cienia dowodu na to, że zamordowani furmani mieli coś wspólnego z deportacjami Polaków „za pierwszego Sowieta”.
Istnieje natomiast hipoteza, że zgładzeni furmani sprzyjali władzy komunistycznej w roku 1946. Zgodnie z nią mieli o tym poinformować partyzantów „Burego” biorąc ich za żołnierzy KBW lub LWP. Hipoteza ta jest jednak mocno dyskusyjna. Zresztą nawet gdyby białoruscy furmani byli aż takimi idiotami i poszli na podobne zwierzenia – nie usprawiedliwia to rozstrzelania 30 cywilów.
Zarzuca mi Pan, że „skłamałem” pisząc, że IPN uznał czyny Pańskiego dziadka za „noszące znamiona ludobójstwa”. Tymczasem w oficjalnym dokumencie IPN jakim jest „Informacja o ustaleniach końcowych śledztwa S 28/02/Zi w sprawie pozbawienia życia 79 osób – mieszkańców powiatu Bielsk Podlaski w tym 30 osób tzw. furmanów w lesie koło Puchał Starych, dokonanych w okresie od dnia 29 stycznia 1946r. do dnia 2 lutego 1946” napisano co następuje: „Zabójstwa furmanów i pacyfikacje wsi w styczniu – lutym 1946 r. nie można utożsamiać z walką o niepodległy byt państwa, gdyż nosi znamiona ludobójstwa. W żadnym też wypadku nie można tego co się zdarzyło, usprawiedliwiać walką o niepodległy byt Państwa Polskiego.”
Dokument ten do dzisiaj znajduje się na oficjalnej stronie IPN. Jest więc to oficjalne stanowisko IPN. Stanowisko, które – nawiasem mówiąc – uważam za przesadzone. Odwołam się jeszcze raz do artykułu dr. Kazimierza Krajewskiego napisanego wspólnie z Grzegorzem Wąsowskim na łamach czasopisma „Glaukopis” (nr. 33/2016) pt. „Kapitan Romuald Rajs „Bury” a Białorusini – fakty i mity”.
Tu ważna uwaga – artykuł ten jest rodzajem mowy obrończej kapitana Rajsa. Autorzy wszystkie wydarzenia zinterpretowali na jego korzyść i zrobili wszystko co w ich mocy żeby przedstawić go w jak najkorzystniejszym świetle. A mimo to w konkluzji tego niebywale życzliwego wobec „Burego” tekstu znalazł się taki fragment: „Śmierć kobiet i dzieci, która bez wątpienia kładzie się cieniem na działalności tak samego „Burego”, jak i jego podkomendnych, nie była przez tego dowódcę zamierzona. Wina „Burego” polega w tym zakresie na stworzeniu sytuacji, nad którą nie był w stanie zapanować, i w wyniku której, niezależnie od jego zamierzeń, zginęły osoby, które w żadnym wypadku nie powinny były ucierpieć. „Bury” podkreślał wobec swych żołnierzy, że chce walczyć o wolność i sprawiedliwość, a dopuścił do czynów niesprawiedliwych, do tragedii.”
Szanowny Panie,
Chylę czoła przed krzywdą i bólem Pańskiej rodziny, jakie spowodował komunistyczny mord sądowy dokonany na Pańskim dziadku. Wielu członków mojej rodziny również było prześladowanych i mordowanych przez bolszewików i Niemców. Rozumiem więc Pański żal. Może być Pan dumny z dziesiątek heroicznych bitew i potyczek, które dziadek Pański stoczył z wrogami Ojczyzny: Sowietami, Niemcami, litewskimi nacjonalistami i polskimi komunistami. Stawał przeciwko nim mężnie, dokonał wielkich czynów. Proszę jednak nie wymagać ode mnie żebym pochwalał lub przemilczał zabijanie niewinnych cywilów – bezbronnych mężczyzn, kobiet i dzieci.
Pisze Pan, że nie wie jaki cel mi przyświeca. Chętnie wyjaśnię. Chodzi mi tylko i wyłącznie o prawdę. Jako ideowy antykomunista jestem bowiem wierny przesłaniu mojego mistrza Józefa Mackiewicza, który pisał, że „tylko prawda jest ciekawa”. Nawet jeżeli jest ona bolesna i niewygodna.
Z poważaniem,
Piotr Zychowicz
—————–
List Pana Arkadiusza Rajsa mogą Państwo przeczytać klikając w link.
A oto fragment mojego tekstu z tygodnika „Do Rzeczy” poświęcony „Buremu”, który nie spodobał się panu Arkadiuszowi Rajsowi: „Niezwykle bojowy – a jednocześnie znany z twardej ręki – żołnierz wileńskiej AK, który w 1945 roku przeszedł do Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Na czele swojego oddziału toczył zacięte boje z komuną na terenie Białostocczyzny. Odznaczył się przy tym wielką brawurą i zdecydowaniem.
Jednocześnie jednak wszedł w konflikt z lokalną ludnością białoruską. Efektem było puszczenie z dymem kilku wiosek. Najgłośniejszą z tych akcji była pacyfikacja Zaleszan, podczas której zginęło kilkanaście osób, które udusiły się w płonących budynkach. Konto „Burego” obciąża również egzekucja około 30 białoruskich furmanów. Do obu zbrodni doszło w styczniu 1946 roku. W 1948 roku „Bury” został zaś aresztowany przez ubecję, a rok później zamordowany. Po latach IPN uznał, że czyny kapitana Rajsa „nosiły znamiona ludobójstwa”.”
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS