Bomba Rejewskiego, która rozszyfrowała Enigmę i zmieniła bieg II wojny światowej

Najpierw zacznijmy, od wyjaśnienia czym była Enigma – była to przenośna elektromechaniczna maszyna szyfrująca skonstruowana przez Artura Scherbiusa, która oparta była na mechanizmie obracających się wirników. Co ciekawe, urządzenie to było używane komercyjnie od lat 20. XX wieku, a dopiero później została zaadaptowana przez instytucje państwowe. Enigma podczas II wojny światowej była wykorzystywana do szyfrowania informacji dla różnego rodzaju służb nazistowskich Niemiec.

Enigma była szyfrowana specjalnym kluczem, który był zmieniany podczas wojny kilkukrotnie. Największe światowe wywiady nie były w stanie złamać jej szyfru, przez co w zasadzie całkowicie porzuciły próby jego odszyfrowania. Francuski wywiad przekazał Polakom zdobyte około 1931 roku plany budowy maszyny. Od tamtej pory Marian Rejewski, Jerzy Różycki i Henryk Zygalski próbowali złamać kod Enigmy. Udało im się to w 1932 r. i w rezultacie powstała kopia niemieckiej maszyny szyfrującej – Lacida. Dalsze zmiany wprowadzane w kodach przez nazistów doprowadziły do skonstruowania specjalnego elektromechanicznego urządzenia nazwanego bombą Rejewskiego.

Enigma używała specjalnego klucza do sterowania pracą maszyny, było to ustawienie wirników i ich kolejności, a także ustawienie par liter na łącznicy kablowej. Niemieckim operatorom wydawano listy kodów raz w miesiącu, po jednym na każdy dzień. Jednakże dla bezpieczeństwa każda pojedyncza wiadomość była zaszyfrowana przy użyciu dodatkowej modyfikacji klucza. Operator losowo wybierał ustawienie wirnika dla każdego komunikatu. Następnie dwukrotnie go szyfrował kluczem dziennym i umieszczał informację na początku wiadomości. Dalsze fragmenty były szyfrowane wybranym kluczem indywidualnym.

W 1938 roku zmieniono całą procedurę szyfrowania. Od tej pory nie obowiązywało ustalone z góry ustawienie początkowe wirników, tylko szyfrant samodzielnie wybierał pozycje bębenk … czytaj dalej