W tym tyglu zła, jakiego doświadczamy od pewnego czasu w naszym kraju, sięgam po książkę mojego przyjaciela ks. Ryszarda Iwana, długoletniego kapłana i misjonarza w Polskiej Misji Katolickiej na terenie Niemiec. „Polska chce żyć”, przekorny to tytuł jego książki, z którym to tytułem w pełni się zgadzam. Swego czasu Kazimierz Orłoś, pisarz przekorny w swojej książce pt. „Wojna a pamięć” zauważył, cytuję: Nieustający spór o Polskę to między innymi, a może przede wszystkim spór o historię. Spór ten może przesądzić o tym, w jakim kraju będziemy żyli przez najbliższe lata. I tu autor rysuje wizję Polski „na długie lata podzielonej między ludzi przyznających się do niepodległościowych tradycji i tych, którzy zechcą budować przyszłość, nie odcinając się od spuścizny PRL”. Swego czasu pisał też o tym problemie na łamach „Tygodnika Polskiego” Paweł Chojnacki: „Śmierć pięknej Polski”. Ks. dr R. Iwan z Augsburga swoją książkę adresuje szczególnie do tych, którzy na co dzień żyją sprawami transformacji ustrojowej III Rzeczypospolitej. Czytamy m.in.: Sygnalizuję tu te problemy wizji wspólnoty narodowo-państwowej wg Stefana Kardynała Wyszyńskiego, które zyskują na znaczeniu u progu trzeciego tysiąclecia, a o których tak mało wiemy. Prymasowska koncepcja odnowy narodu i państwa, jakże aktualna teraz i tu. Koncepcja ta jest jakby celem i zarazem wyzwaniem, jest chęcią pogłębienia i reorientacji świadomości możliwie wszystkich obywateli naszego kraju – wierzących i niewierzących, liberałów i konserwatystów, zwolenników i przeciwników demokracji właśnie w kierunku ponownej integracji i twórczej ekspansji sił państwowo-narodowych, generujących wolność i pomyślność naszego narodu. Czy są to pobożne życzenia? Kiedy obserwujemy, iż nadal nie ma zgody na to o jaką Polskę walczyliśmy i jaką teraz pragniemy mieć. Zauważył to wspomniany K. Orłoś. A zatem czy rzeczywiście zagraża nam PRL-owska wizja przyszłości Polski? Staje się tu ważne pytanie, jakimi to siłami dysponuje dziś odradzający się ruch postkomunistyczny w tym całym nieładzie społecznym i jakie mogą owe siły przygotować nam zagrożenia. Transformacja po roku 1989 w żadnym wypadku nie czerpała z modelu katolicyzmu społecznego Kościoła w PRL, a więc z tych wartości, które w nowym kontekście społeczno-kulturowym i politycznym III Rzeczypospolitej, jak pragnie autor – mogłyby być użyteczne „w dostrajaniu wspólnoty narodowo-państwowej jako wspólnoty Bożo-ludzkiej”. Nic dziwnego, że problem ten piętrzy się przed nami jak niezdobyta góra. Kiedy nie czujemy ze sobą głosu i oddechu pokoleń a więc ludzi, którzy z określoną wiarą żyli i umierali, nic nie będzie z tej budowli społeczno-kulturowej i politycznej. Stanie się to miazgą, która nie zdoła nadać sensu życiu współczesnemu pokoleniu Polaków. I trudno będzie wyobrazić sobie ten nasz byt w odcięciu od przestrzeni mówiącej do nas językiem czasu minionych pokoleń.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS