Korespondencja z Czech
Czwartkowa konferencja Czechów przebiegła w dość napiętej atmosferze. Dziesiątki kamer i mikrofonów wycelowane były w największą gwiazdę czeskiej koszykówki – Tomasa Satoransky’ego.
Czeska legenda
– Jak twoja kostka, czy zagrasz w meczu z Polską? – dopytywał jeden z dziennikarzy. – Z dnia na dzień czuję się coraz lepiej, ale decyzję podejmiemy w dniu meczu – odpowiedział spokojny jeszcze Satoransky. – Ach, czyli to jakiś sekret, rozumiem… – odparł dziennikarz, a Satoransky, już nie na żarty, się odwinął: – Nie rozumiesz, co to znaczy “decyzja w dniu meczu”, czy mam ci wytłumaczyć?
– Panowie, proszę – przerwał selekcjoner Czech Ronen Ginzburg. – Apeluję do wszystkich dziennikarzy, nie tylko czeskich: nieważne, czy Tomas zagra z Polską lub nie, powinniśmy być szczęśliwi, że w ogóle jest z nami.
Taka postawa nie dziwi – Satoransky to w Czechach postać pomnikowa. Jest tym, kim dla Polaków jest Iga Świątek, dla Serbów Novak Djoković, a dla Portugalczyków Cristiano Ronaldo. Żywą legendą. A zwłaszcza w rodzinnej Pradze.
Miasto w trakcie EuroBasketu jest pełne plakatów z wizerunkiem Satoransky’ego i podpisem: “JSEM IN” (“jestem tu”), obok hali znajduje się odlew jego dłoni. To głównie jego chce oglądać 14 tys. czeskich fanów, którzy wypełnią O2 Arenę na każdym meczu gospodarzy. To w nim widzą nadzieję na sukces.
Kosz na stodole i “praski Rucker Park”
Ale o tym za chwilę. Bo prawdziwie unikatowe miejsce, którego gospodarzem jest Satoransky, znajduje się na Pražacce, na nowootwartym boisku w dzielnicy Žižkov. Tu Tomas stawiał pierwsze koszykarskie kroki.
Boisko Tomasa Satoraynsky’ego Piotr Wesołowicz
– To nasz praski Rucker Park – mówi nam Vojta, który w czwartek przyszedł oddać kilka rzutów. Nawiązuje oczywiście do legendarnego boiska w Nowym Jorku. To praskie takiej renomy jeszcze nie ma, Satoransky przeciął tu wstęgę ledwie dwa tygodnie temu, ale również wygląda imponująco i ma nowojorski sznyt – nowoczesne kosze, kolorowe podłoże, drzewa wokół, ławki do odpoczynku z wypisanymi nazwami klubów, w których grał Satoransky – Barca, The District (Washington Wizards), Bulls. A na środku logo oraz wielki napis “Sato”. To jest jego miejsce na ziemi.
“Pod koniec lat 90. w Pradze nie było zbyt wielu miejsc, w których moglibyśmy grać w kosza. Boisko pośród bloków było dla mnie wybawieniem. Poza tym miałem kosz przymocowany do stodoły u mojej babci w Davle. To tam pokochałem koszykówkę” – pisał Satoransky w tekście “Dzieciak z Pragi” na łamach “Bez Frazi”, witryny będącej odpowiednikiem słynnego “Players Tribune”, na której sportowcy własnymi słowami opisują własną życiową drogę.
Satoransky na Pražacce wyrósł na najlepszego koszykarza w kraju i niekwestionowanego lidera kadry. W zasadzie od początku było wiadomo, że zostanie sportowcem – jego rodzice grali w siatkówkę, Tomas w genach odziedziczył i dryg, i warunki fizyczne.
W pierwszoligowym USK Praga zadebiutował w wieku 15 lat, będąc najmłodszym graczem w historii czeskiej ligi. Ale szybko z kraju wyjechał. – Po pierwszym sezonie powiedziałem mu, że idzie mu świetnie, ale musi się nastawić na ciężką pracę. A on odparł: “Trenerze, jadę do Hiszpanii. Chcę grać w Eurolidze, a potem trafię do NBA”. Powiedział to w wieku 15 lat. Wiele dzieci mówi takie rzeczy, wielu o tym marzy. Ale w jego przypadku było jasne, że to się wydarzy, a my nie możemy go powstrzymywać – wspomina w “The Athletic” Amerykanin Ken Scalabroni, pierwszy trener Satoransky’ego w USK Praga.
“Chciałem zapaść się pod ziemię, wyparować”
W kadrze Tomas zadebiutował rok później. Był tak podekscytowany tym, że zagra w drużynie narodowej, że na mecz z Wielką Brytanią (również w praskiej O2 Arenie) wybiegł w koszulce założonej tył na przód.
“Grałem chwilę, zanim Loul Deng, zawodnik Chicago Bulls, zaśmiał się ze mnie: Chłopaku, masz koszulkę na lewą stronę. Chciałem wtedy zapaść się pod ziemię, wyparować. Myślałem, że najpiękniejszy moment w moim życiu zamienia się w koszmar. Ale rumieniec wstydu przekształciłem w płomień” – wspomina.
Potem było tak, jak przewidział bezczelnie pewny siebie 16-letni Satoransky – Tomas wyjechał do Hiszpanii, w Sevilli i Barcelonie spędził siedem lat, a potem trafił do NBA – już w 2016 r. podpisał kontrakt z Washington Wizards.
Czesi kochają go nie tylko za to, że był ich człowiekiem w najlepszej lidze świata. Tomas jest “praskim generałem”, jak nazywa go selekcjoner Ronen Ginzburg, także dlatego, że prowadzi kadrę do sukcesów – jak w 2019 r., gdy na mundialu w Chinach skromniutkie Czechy zajęły szóste miejsce.
– Oszaleliśmy na punkcie koszykówki, to była mania. Nigdy nie sądziłem, że takie coś może wydarzyć się w Czechach – opowiada Jiri Kalemba, czeski dziennikarz i podcaster. Kraj, który do tej pory kochał niemal tylko hokej i unihokej, nagle zwariował na punkcie koszykówki.
Czesi cieszyli się, że drużyna w ogóle zakwalifikowała się do turnieju – wcześniej największym sukcesem było siódme miejsce na EuroBaskecie w 2015 r. – a tymczasem ich kadra stała się jego największą sensacją. Najpierw poniosła wkalkulowaną porażkę ze Stanami Zjednoczonymi 67:88, ale potem pokonała Japonię 89:76 i przede wszystkim faworyzowaną Turcję – 91:76. Dzięki temu Czechy sensacyjnie zakwalifikowały się do kolejnej rundy. Co prawda w ćwierćfinale lepsza była Australia, a w meczu o piąte miejsce Serbia, to jednak szóste miejsce w debiucie na mundialu to był wielki wyczyn. A dwa lata później przyszedł kolejny sukces – pierwszy w historii utworzonego w 1993 r. państwa awans na igrzyska. MVP turnieju kwalifikacyjnego w Kanadzie, a wcześniej mundialu w Chinach był nie kto inny jak Satoransky.
– Jest głównym powodem, dla którego graliśmy tak fantastycznie. Za każdym razem, gdy zakłada koszulkę drużyny narodowej, stajemy się bardziej pewni siebie. Jest sercem zespołu – dodaje Kalemba.
To dlatego Ronen Ginzburg apelował w ostatni czwartek, by doceniać samą obecność Satoransky’ego w trakcie EuroBasketu. Nawet jeśli miałby nie wystąpić w meczu otwarcia z Polską.
Satoransky jest błogosławieństwem
Kontuzja, której kilkanaście dni temu nabawił się 31-letni rozgrywający, stała się w Czechach sprawą narodową. W dniu meczu z Polską Satoransky jest bohaterem “jedynek” czeskich gazet. A w zasadzie on i… jego kostka – “Sport” publikuje zdjęcie oraz opis stabilizatora na kostce koszykarza.
“Ten facet ma odwagę i serce wojownika. Tomas, nawet z mocno skręconą kostką, rusza na misję EuroBasket. Wydawało się, że wyczekiwany przez cały kraj lider drużyny nie będzie mógł zagrać w turnieju. Ale Satoransky wykazał się charakterem. Tego rodzaju uraz leczy się nawet do sześciu tygodni. A Tomas wraca po 12 dniach. Jego wysiłek jest godny podziwu” – pisze dziennik na okładce.
Satoransky trenował z drużyną i w środę, i w czwartek. Był rozpromieniony, po zajęciach powiedział nam, że czuje się lepiej niemal z każdą chwilą. I dopiero seria pytań o kostkę wyprowadziła go z równowagi.
Selekcjoner przyznał, że wielu graczy w sytuacji Tomasa by się wycofało z gry. Dodał, że Satoransky jest dla Czechów błogosławieństwem, że to cud, iż jest w zespole. – Cud? Wierzę, że kiedy człowiek wmawia sobie, że może coś zrobić, to da radę. Ja nie poddaję się nigdy – mówi Satoransky.
Czesi sami siebie oceniają jako potencjalnego czarnego konia turnieju. “Możemy zaświecić pełnym blaskiem. Albo w tym blasku spłonąć” – piszą o sobie. Mecz Polska – Czechy o 17.30. Transmisja w TVP Sport. Relacja i spostrzeżenia na Sport.pl.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS