Ten sezon na zawsze zapisze się w historii Śląska Wrocław. I to było już wiadome przed rozpoczęciem spotkania ostatniej kolejki Ekstraklasy przeciwko Rakowowi Częstochowa. Poprzednie dwa lata naznaczone były desperacką walką o utrzymanie. Teraz, po 33 spotkaniach wrocławianie byli pewnie tego, że po trzech latach wracają do europejskich pucharów. Co więcej – przesądzone było także to, że po finiszu sezonu na szyjach podopiecznych Jacka Magiery zawisną medale.
Emocje skończyły się, zanim się zaczęły. Ko
Nie było wiadomo tylko, czy srebrne, czy jednak złote. Jacek Magiera pokonał z tym zespołem drogę od desperackiej walki o utrzymanie do walki o mistrzostwo Polski. Bo ta faktycznie była udziałem Śląska Wrocław – aż do 17:00. Wówczas nad obiektem w Częstochowie doszło do oberwania chmury. Zaczęło padać, a na murawie pojawiły się gigantyczne kałuże. Szybko stało się jasne, że spotkanie zostanie opóźnione i nie rozpocznie się planowo o 17:30.
Na pozostałych ośmiu stadionach spotkania się rozpoczęły, a w Częstochowie nerwowo nasłuchiwano wiadomości z Białegostoku. Jagiellonia nie zamierzała oglądać się na wydarzenia pod Jasną Górą – szybko strzeliła trzy gole i postawiła Śląsk w bardzo trudnym położeniu.
Kiedy piłkarze Jacka Magiery i Dawida Szwargi dostali od sędziego Szymona Marciniaka zielone światło do rozpoczęcia meczu, na Podlasiu było już 3:0. Jasne się stało, że mistrzostwo Polski najprawdopodobniej powędruje do Białegostoku.
Tak też się ostatecznie stało – podopieczni Adriana Siemieńca dowieźli prowadzenie w spotkaniu z Wartą i mogli świętować tytuł. O tych wydarzeniach pisał Jakub Seweryn, dziennikarz Sport.pl.
W tym samym czasie wrocławianie kończyli – nie tylko spotkanie z Rakowem, ale i cały sezon. Warunki były dalekie od normalnych. Piłka stawała w kałużach, a piłkarze często w nie wpadali. Goście przegrywali po golu Ante Crnaca, ale dzięki trafieniom Erika Expósito i Nahuela Leivy wywieźli z Częstochowy trzy punkty. Na szyjach wrocławskich piłkarzy i sztabu zawisły srebrne medale. Kibice, którzy aż do soboty mogli wierzyć w mistrzostwo, mimo wszystko mogli, a nawet powinni być dumni. “Niepokonany, Śląsk Wrocław nasz ukochany” – niosło się z trybun stadionu przy ul. Limanowskiego.
Cel Śląska? Nie zmarnować tego sukcesu
Bo choć Śląsk po rundzie jesiennej przewodził tabeli Ekstraklasy i do ostatniej kolejki pozostawał w walce o tytuł, to wicemistrzostwo nie mogło być odbierane jako porażka. Do Częstochowy pojechała pokaźna delegacja fanów WKS-u, którzy przez cały sezon przemierzała za Śląskiem piłkarską Polskę.
Wrocławianie po raz pierwszy od 12 lat są jednym z dwóch najlepszych zespołów w rodzimej lidze. Stara piłkarska prawda mówi jednak o tym, że znacznie łatwiej jest wdrapać się na szczyt, niż się na nim utrzymać. Kolejny sezon będzie się różnić od ostatnich kampanii. Łatwiej z pewnością nie będzie. Erik Expósito – pierwszy w historii król strzelców ligi w barwach Śląska (19 goli) – może opuścić Wrocław. Przed Davidem Baldą i Jackiem Magierą kolejne wyzwania. Magierą, który w stolicy Dolnego Śląska już dziś jest postacią wyjątkową. Dwa awanse do europejskich pucharów, cudowne utrzymanie, srebrny medal – to dorobek, jakim częstochowianin wpisał się na stałe do klubowych annałów.
Wicemistrzostwo kraju to powód do dumy, ale także nadzieja dla kibiców, że sezon 2023/24 nie był jednorazowym wyskokiem. #TrójkoloroweMarzenia – takim hasztagiem w mediach społecznościowych klub starał się mobilizować kibiców do wspierania.
Jacek Magiera, Erik Exposito, Rafał Leszczyński, Aleks Petkov, Petr Schwarz i inni zawodnicy występujący najczęściej w zielonych koszulkach te marzenia spełnili. To dzięki nim, po raz pierwszy od wielu lat, pieśń “cała Polska w cieniu Śląska”, gościła na wielu polskich stadionach.
We Wrocławiu chcieliby, aby ósmy medal w historii klubu, a czwarty w XXI wieku, był obietnicą lepszego jutra. Poprzednio w stolicy Dolnego Śląska świętowano: srebro (2011), złoto (2012) i brąz (2013). Czas pokaże, czy uda się na stałe dołączyć do krajowej czołówki.
Raków Częstochowa 1:2 Śląsk Wrocław (1:0)
Gol: Ante Crnac’18 – Erik Expósito’49, Nahuel Leiva’75(k)
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS