W ostatnim numerze tygodnika „Sieci” ukazał się znakomity esej Antoniego Libery „Polska versus UE”. Tekst został najpierw zamówiony u autora przez „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, a następnie – po licznych próbach ingerencji i cenzury z niemieckiej strony – odrzucony przez redakcję. Dlaczego?
Od euroentuzjazmu do eurosceptycyzmu
We wspomnianej publikacji pisarz przedstawia, jak na przestrzeni lat zmieniał się jego stosunek do Unii Europejskiej: od entuzjazmu do coraz bardziej rosnącej rezerwy i krytycyzmu. W tym czasie on sam pozostał niezmiennie wierny swej miłości do kultury europejskiej i jej wspaniałego dziedzictwa wyrosłego z duchowej tradycji Aten, Rzymu i Jerozolimy. Od tej spuścizny odwracają się dziś natomiast unijni architekci, wznosząc swą konstrukcję na zupełnie innych fundamentach, czego symbolicznym świadectwem może być niedawny hołd złożony przez Jeana-Claude’a Junckera Karolowi Marksowi.
Antoni Libera opisuje swą ewolucję, jednak podobny proces myślowy towarzyszy wielu przedstawicielom polskich (i nie tylko polskich) elit umysłowych, którzy coraz bardziej zaniepokojeni są kierunkiem, w jakim zmierza Unia Europejska. Nie podobają im się m.in. centralistyczne zapędy Brukseli, stosowanie podwójnych norm wobec państw członkowskich UE, ograniczanie znaczenia państw narodowych, a więc de facto osłabianie demokracji czy stosowanie przemocy finansowej, prawnej, medialnej i symbolicznej wobec krajów mających inne zdanie niż unijni komisarze.
Widmo totalitaryzmu
Autor – podobnie jak wielu mieszkańców Europy Środkowej, którzy osobiście doświadczyli w swoim życiu opresji komunizmu – jest szczególnie uwrażliwiony na wszelkie pokusy i uzurpacje totalitarne. Dlatego wiele działań eurobiurokracji, przypominających znane z przeszłości utopijne projekty inżynierii społecznej, budzi jego uzasadnioną nieufność i obawy.
Okazuje się jednak, że twórcy i zwolennicy nowej polityki europejskiej, która odeszła daleko od pierwotnych założeń Roberta Schumanna, nie zamierzają w ogóle słuchać tego typu uwag czy zastrzeżeń, formułowanych jak najbardziej w dobrej wierze. Oni nie znoszą żadnego głosu krytyki wobec obranego przez siebie kursu. Tych, którzy mają odmienne od nich zdanie, starają się wyeliminować z przestrzeni publicznej, zmarginalizować, przemilczeć, ośmieszyć lub stygmatyzować jako niebezpiecznego populistę.
Powrót do przeszłości
Postępowanie „Frankfurter Allgemeine Zeitung” wobec Antoniego Libery w całej rozciągłości potwierdza słuszność tez, które zawarł on w swoim tekście. Redaktorzy dziennika, którzy uważają siebie samych za reprezentantów obozu postępu, otwartych i tolerancyjnych, po raz kolejny udowodnili, że są zamknięci na poglądy innych i nie tolerują odmiennych zdań. Dokładnie tak, jak mówił przywoływany przez Antoniego Liberę bohater „Tanga” Sławomira Mrożka lumpenproletariusz Edek: „Wolno mieć swoje zdanie – pod warunkiem, że jest ono zgodne z naszym”.
To jest właśnie mentalność totalitarna. Niemieccy redaktorzy często powtarzają, że dokonało się u nich „przezwyciężenie przeszłości” (die Vergangenheitbewältigung), okazuje się jednak, że mamy do czynienia z powrotem do przeszłości (Rückkehr in die Vergangenheit). I nie przesłonią tego żadne deklaracje o tolerancji, otwartości i szacunku dla Innego.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS