Dziś pogrzeb Franciszka Pieczki. Wspaniałego aktora, jednego z największych w powojennym polskim kinie, telewizji i teatrze. Miał 94 lata, a za sobą wspaniałe życie. Ja zaś miałem zaszczyt poznać go osobiście. A było to tak.
W 1999 roku, po przeniesieniu Ambasady RP z Kolonii do Berlina na prośbę ówczesnego ambasadora objąłem funkcję kierownika Wydziału Kultury, Nauki i Informacji berlińskiej placówki. Z uwagi na tę funkcję zostałem też powołany przez rząd Dolnej Saksonii w skład jury Nagrody Kulturalnej Śląska, przyznawanej corocznie przez ten land. Członkowie jury, w większości ludzie kultury, mieli prawo do nominacji do tej nagrody twórców wywodzących się ze Śląska lub ze Śląskiem związanych. Po krótkim namyśle zgłosiłem Franciszka Pieczkę. Kojarzył mi się ze Śląskiem jak mało kto. W niemal całkowicie niemieckim jury zapanowało pewne zdziwienie, bo aktor nie był im znany, mimo że grywał w niemieckich filmach. Ponadto pochodził z Górnego Śląska, a preferowani, choć dyskretnie, byli raczej twórcy związani z Dolnym Śląskiem.
Ale przebiłem się z moją kandydaturą, przekonałem jurorów, że nagrodzenie Pieczki będzie także promocją samej nagrody, bo Pieczka to u nas „idol, autorytet, gwiazda”. I niezwykle mądry człowiek. Wręczenie nagrody nastąpiło w połowie czerwca 2001 roku, a ja byłem w Hanowerze laudatorem. Ponieważ człowiek, który twierdził, że „warto być uczciwym” (choć sam z uczciwością często się rozmijał) zakończył mój pobyt w Berlinie z dniem 1 czerwca, twierdząc, że jest to tzw. rotacja letnia, gościłem Pana Franciszka prywatnie, w swym mieszkaniu w Berlinie. Prywatnym autem zawiozłem go też na wręczenie nagrody (o sporym wymiarze finansowym) do Hanoweru. Dziękując za nagrodę wygłosił piękne przemówienie.
Spędził u nas wtedy dwa dni. Wspaniałe dni, podczas których doszło do Jego nieplanowanego spotkania z panią premier Suchocką (naszą ówczesną znajomą), na wydanej przez nas kolacji w jednym z naszych ulubionych berlińskich lokali. W pamięci pozostanie mi ich ciekawa konwersacja. Wizytę pamięta zapewne także nasz młodszy syn Alan, wówczas 16-latek. Uznał, że skoro Franciszek grał czołgistę, to musi się znać na czołgach i innych rodzajach uzbrojenia. I zamęczał Pieczkę pytaniami kilka godzin.
Pan Franciszek pozostanie na zawsze w naszej pamięci!
Jazgarzew, 23.09.2022
CZYTAJ RÓWNIEŻ:
— Nie żyje Franciszek Pieczka – jeden z najwybitniejszych polskich aktorów filmowych i teatralnych! Miał 94 lata
— Krakowskie teatry żegnają Franciszka Pieczkę. „Tworzył niezapomniane, wpisane na stałe w historię polskiego teatru kreacje”
— Poruszające wspomnienia artystów o Franciszku Pieczce. Emilian Kamiński: Był kochany, ponieważ miał w sobie ciepło i mądrość
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS