Afera odznaczeniowa na Litwie – cz.III

[bsa_pro_ad_space id=5]

red. Adam Chajewski 

Cz. I dostępna jest TUTAJ, a cz. II TUTAJ

Kłamanie prawdą czyli kwestia głosowania 11 marca 1990 r. nad restytucją niepodległości Litwy

Praktycznie wszyscy krytykujący odznaczenie Stanisława Pieszki Odznaką Honorową – Zarząd Forum Wileńskiego, (9) Katarzyna Gójska, (4) Andrzej Pukszto, (11) portale delfi.lt ( 13) i delfi.lt/ru, (14) Robert Mickiewicz, (12) Katarzyna Florencka, (5) Vaidotas Beniušis, (22) Robert Duchniewicz (8), – podnoszą przeciwko niemu kwestię wstrzymania się od głosu w głosowaniu nad restytucją państwa litewskiego. Znamienne, że choć formalnie mówią prawdę, to – pomijając jej istotne fragmenty faktycznie ja zakłamują. To się zresztą nazywa; kłamanie prawdą. Poza tym o wydarzeniach z 11 marca 1990 r. mówią w sposób:

[bsa_pro_ad_space id=8]

1. ahistoryczny czyli nie uwzględniający okoliczności miejsca i czasu. Inaczej mówiąc nie informują, że za to wstrzymanie się od głosu dziękował polskim posłom wkrótce po głosowaniu ówczesny przewodniczący Rady Najwyższej Vytautas Landsbergis mówiąc: „Myślę, że wszyscy rozumiemy zatroskanie i niepokój obywateli Litwy polskiej narodowości i tym bardziej doceniamy opowiedzenie się ich deputowanych za odradzająca się Litwą. Rozumiemy, że nie mieli upoważnienia do głosowania tak, jak głosowała większość z nas i myślę, że nikt nie będzie źle interpretował ich politycznie poprawnego wstrzymania się od głosu”. (18 – s. 60.) Tak więc „Landsbergis (…) wstrzymanie polskich deputowanych jednoznacznie interpretuje jako opowiedzenie się przez nich za odradzającą się Litwą. (…) Żadne późniejsze reinterpretacje, formułowane tu i teraz” (18 – s. 61.) – jak te wyrażane przez wyżej wymienione osobistości – „nie są w stanie oficjalnych litewskich opinii – było… nie było… Parlamentu i Głowy Państwa – zmienić.” (18 – s. 61.) Także te wyrażane przez Vytautasa Landsbergisa obecnie. (13), (14), (G)
2. dyletancki, bowiem wypreparowują ten incydent z logicznego ciągu zdarzeń, które miały miejsce zarówno przed głosowaniem 11 marca 1990 r. (H), jak i po. W szczególności, nie informują, że w dziesięć miesięcy później, bo 15 stycznia 1991 r., litewska Rada Najwyższa zwróciła się do członków frakcji polskiej, a więc także do Stanisława Pieszki dziękując im za wsparcie litewskich dążeń niepodległościowych w trakcie sowieckiego rajdu na Wilno w styczniu 1991 r. z następującymi słowami: „Ze łzami w oczach wysłuchaliśmy oświadczenia frakcji polskiej, kategorycznie odrzucające insynuacje wrogów Litwy. Obecnie, gdy historia ojczyzny kołata do naszych serc, głos budzący sumienie staje się wyżej ponad wszystkie programy partii. Pozostają tylko dwie walczące strony: dobro i zło, Ojczyzna i jej ciemiężyciele”. (18 – s. 63-64.)

„Niestety, zarówno na Litwie jak i w Polsce, o postawie Polaków w styczniu 1991 r. chętnie się zapomina lub ją bagatelizuje – pisałem w przywołanym już tu artykule. (18 – s. 63.) – A przecież jest intelektualną i moralną nieuczciwością rozłączne rozpatrywanie postawy polskich posłów 11 Marca i 12 Stycznia – eksponowanie pierwszej i negowanie drugiej.”

3. ignorancki, jeśli bowiem nie wiedzą jak naprawdę przebiegały wydarzenia na Litwie na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku – to może być przypadek Karoliny Gójskiej, choć oczywiście niewiedza jej nie usprawiedliwia; względnie manipulatorski, polegający na pomijaniu istotnych aspektów zdarzenia w istotny sposób wpływające na jego ocenę. Ta druga sytuacja odnosi się do Andrzeja Pukszty. On jednak, jako renomowany politolog i pracownik uniwersytecki, zanim się w jakimś temacie wypowie powinien się z nim zapoznać, a nie chlapać byle czego. Na przykład, zgodnie z własnym postulatem „o tym wszystkim przeczytać w archiwalnych numerach prasy wileńskiej”. (11.) Może by wtedy się nie kompromitował.

Andrzej Pukszto czyli groteskowe wzmożenie politologa – samozwańca

Ataki na odznaczonych Honorową Odznaką maja także swój wymiar groteskowy. To w szczególności przypadek przywoływanego już Andrzeja Pukszty, który uznał się za uprawnionego do poniższego stwierdzenia: „Odznaczenie Waldemara Tomaszewskiego i Stanisława Pieszko Odznaką za Zasługi dla Polonii i Polaków za Granicą to potwarz dla całej społeczności polskiej na Litwie”. (11) To oczywista kompromitacja Andrzeja Pukszty jako politologa. Przecież powinien wiedzieć, że sytuacja w jakiej cała społeczność ma w jakiejś kwestii identyczne zdanie nie ma prawa się zdarzyć. Po drugie powinien wiedzieć, że rozkładu poglądów jakiejś społeczności na jakieś kontrowersyjne wydarzenie nie da się ustalić w sześć dni po zdarzeniu. Oznacza to, że swój partykularny pogląd Andrzej Pukszto w sposób woluntarystyczny ekstrapolował na całą polska społeczność na Litwie. Mamy więc do czynienia z politologiem samozwańcem łamiącym standardy zawodu, dodatkowo z monstrualnie rozbudowanym ego.

Tyle, że społeczność polska narracji Andrzeja Pukszty gremialnie nie podziela. Na facebukowym portalu Renaty Cytackiej, (15) pod przytoczonym wyżej wpisem broniącym Stanisława Pieszki pojawiły się posty solidaryzujące się z jej stanowiskiem, takie jak ten Andrzeja Orłowskiego: „Renowacja kościoła w Jaszunach,  budowa kościoła w Grzegorzewie , odzyskanie Zułowia dla społeczności polskiej to tylko ta część zasług pana Stanisława, która jest mi bezpośrednio znana. Ma bardzo dobre umiejętności w pozyskiwaniu funduszy na różne projekty, w tym oświatowe. Bardzo szkoda, że pan Stanisław nie pijaruje się, inaczej takiej nagonki by po prostu nie było. Sprawę jego głosowania w 1990 r. możemy zostawić historykom i jego sumieniu, ale to nie jest kryterium do uznawania tej akurat Nagrody. Nie jest on prolitewski ani prokremlowski, ale dobrze wiem, że jest Polakiem i patriotą Ziemi Wileńskiej.”

Rymvydas Valatka czyli głos polonofila lietuwisa

Z wrogami sobie poradzimy, chroń nas Panie Boże od takich przyjaciół jak polonofil po litewsku Rymvydas Valatka. Powiedział on mianowicie: „Wyobraźmy sobie, że Ingrida Simonyte [premierka Litwy – przyp. red.] pojechała do Polski i nagrodziła agentów, którzy uczestniczyli w zabójstwie ks. Jerzego Popiełuszki”.(5), (8), (13), (14)

Porównanie polityków, z których jeden (Stanisław Pieszko) skorzystał z podstawowego prawa parlamentarzysty – głosowania zgodnie z własnym sumieniem oraz zabiegał o realizację korzystnych dla swoich wyborców koncepcji politycznych, drugi (Józef Kwiatkowski) wspomagał polskie szkolnictwo zaś trzeci (Waldemar Tomaszewski) kierował partią realizującą mniej czy bardziej zdecydowanie interesy swojego elektoratu – przy czym wszyscy działali metodami legalnymi do bandytów, którzy dokonali okrutnego mordu motywowanego politycznie nic nie mówi o tych politykach, wszystko natomiast o Rymvydasie Valatce. To nikczemnik dużej skali. Żaden uczciwy człowiek nie powinien Rymvydasowi Valatce podać ręki.

I tyle w tej kwestii…

Na celowniku premier ???

W większości internetowych komentarzy dotyczących afery odznaczeniowej pojawiają się treści ewidentnie podważające pozycję premiera Mateusza Morawieckiego , który przedstawiany jest jako polityk mało poważny, nic nie rozumiejący oraz nie panujący nad swoimi współpracownikami. A jeśli się ma świadomość, że przynajmniej niektóre media (niezalezna.pl, kurierwilemski.lt czy zw.lt oraz niektóre osobniki) są na garnuszku polskiego premiera to wygląda na to, że mu się klienci zbuntowali.

Na pierwszy rzut oka afera wydaje się być denta. Cala trójka odznaczonych była już dekorowana odznaczeniami znacznie wyższej rangi – Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (taką Polonia Restituta dla nieobywateli polskich). Tamte dekoracje nie stały się przyczyną jakich zauważalnych protestów. Tymczasem teraz próbowano wywołać skandal. W moim przekonania ta afera ma polskie, wewnętrzne przyczyny. Na szybko wysunąłbym dwie hipotezy.

Pierwsza to wewnętrzna rozgrywka w PISie na dużą skalę, czyli frontalne  uderzenie bezpośrednio w Mateusza Morawieckiego.

Druga to uderzenie w bliskiego współpracownika premiera – moim zdaniem w grę wchodzą dwaj politycy – w celu osłabienia szefa rządu poprzez dekompozycję jego ekipy. Przypominałoby to trochę aferę mailową.

Czy któraś z tych hipotez jest prawdziwa może czas pokaże.

KOMENTARZE:

(H) – miał wtedy miejsce cały ciąg, prowadzonych pod szyldami Sąjūdisu i Towarzystwa Vilnija, wymierzonych w litewskich Polaków:

– działań, takich jak uderzenia w polskie szkolnictwo; w status języka polskiego; w prawa polityczne i ekonomiczne;…

oraz

– wypowiedzi, takich jak te o polskiej okupacji Wileńszczyzny i o dokonanym wtedy ludobójstwie (genocydzie) na Litwinach; o zbrodniczej działalności Armii Krajowej; o tym, że na Litwie nie ma żadnych Polaków, są tylko spolonizowani Litwini, których należy przywrócić litewskości, nawet wbrew ich woli;…

W oczywisty sposób generowało to obawy i nieufność Polaków wobec litewskich dążeń niepodległościowych. Jak pokazały dalsze wydarzenia – uzasadnione.

PRZYPISY*/:

4. https://niezalezna.pl/483807-fatalne-wiesci-z-wilna-premier-morawiecki-wmanewrowany-w-niezreczna-sytuacje.
5. https://natemat.pl/485963,morawiecki-popelnil-faux-pas-na-litwie-kontrowersje-wokol-odznaczen.
6. https://kresy.pl/wydarzenia/litwini-oburzeni-odznaczeniem-dzialaczy-polskiej-mniejszosci-waldemara-tomaszewskiego-i-stanislawa-pieszki/.
7. http://wilnoteka.lt/artykul/oswiadczenie-forum-wilenskiego-ws-odznak-za-zaslugi-dla-polonii-i-polakow-za-granica; https://kurierwilenski.lt/2023/05/05/oswiadczenie-forum-wilenskiegows-odznak-za-zaslugi-dla-polonii-i-polakow-za-granica/.arząd.
8. https://zw.lt/opinie/lyzka-dziegciu-z-tomaszewskim/; https://zw.lt/salon-polityczny/a-pukszto-o-odznaczeniu-tomaszewskiego-i-pieszko-to-potwarz-dla-spolecznosci-polskiej-na-litwie/.
9. https://kurierwilenski.lt/2023/05/08/zly-debiut-odznaki-honorowej-za-zaslugi-dla-polonii-i-polakow-za-granica/.
10. https://www.delfi.lt/news/daily/lithuania/lenkijos-premjero-vizitas-lietuvoje-virto-skandalu-apdovanojo-priestaringai-vertinamus-politikus.d?id=93273493&fbclid=IwAR0zhYVFlp2ctufi3kv0PzxJvqzAP2Kw9yjO6ouVX2K7_6hTO42wqdL5W1Q.
11. https://www.delfi.lt/ru/news/politics/skandalnyj-vizit-premera-polshi-v-litvu-nagrazhdeny-neodnoznachno-ocenivaemye-politiki.d?id=93273581.
12. Cytacka Renata, wpis na Facebooku, screen wpisu (całość + komentarze), w archiwum autora.
13. https://kurierwilenski.lt/2023/05/08/jak-w-kilku-slowach-zawrzec-trzy-klamstwa/.
14. Chajewski Adam, „Polacy na Litwie wobec litewskich dążeń niepodległościowych na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku. CZ. I. Polacy na Litwie wobec proklamacji niepodległości Litwy”, „Studium Vilnense A”, vol. 13, Vilnius 2016.
15. https://www.15min.lt/naujiena/aktualu/lietuva/politinis-akibrokstas-lietuvius-supykde-lenkijos-premjero-poelgis-vilniuje-56-2048164?utm_medium=copied&utm_medium=copied.

*/. dostęp do wszystkich postów internetowych: 13.05.2023.

[bsa_pro_ad_space id=4]

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ