Afera odznaczeniowa na Litwie – cz.II

[bsa_pro_ad_space id=5]

red. Adam Chajewski

CZ. I DOSTĘPNA JEST TUTAJ.

[bsa_pro_ad_space id=8]

Anna Pieszko o spotwarzaniu Józefa Kwiatkowskiego

        Odnosząc się do ataku Katarzyny Gójskiej na Józefa Kwiatkowskiego Anna Pieszko zwraca uwagę, (17) że „insynuacja, jakoby »polskie szkolnictwo na Litwie w równym stopniu stało się ośrodkiem polskości co narzędziem rusyfikacji pokoleń Polaków« to potwarz rzucona nie tylko w niego, ale też całe środowisko szkolne pedagogów, którzy wiele wysiłku wkładali w utrzymanie w szkołach na Litwie jakościowego nauczania po polsku. Jest to również obelżywe stwierdzenie wobec uczniów, których nauka w szkole polskiej kosztuje więcej trudu niż w szkole litewskojęzycznej. Ta nonszalancja w obrzucaniu Polaków na Litwie zarzutem rusyfikatorstwa jest po prostu szokująca.”

        Warto tu dodać, że za wiele problemów polskiej oświaty odpowiedzialność ponosi strona polska; choćby kolejni PIS-owscy ministrowie kierujący oświatą, tacy jak Anna Zalewska czy ostatnio Tomasz Rzymkowski, którzy nie potrafili doprowadzić do przywrócenia zaliczania do średniej rezultatów egzaminu maturalnego z języka polskiego, czy ostatnio obronić polskich szkół w rejonie trockim. Oczywiście za znacznie więcej problemów odpowiada strona litewska, ale o tym się Katarzyna Gójska nawet nie zająknęła.

        Odnosząc się do pomówień, którymi potraktowali Stanisława Pieszkę  Katarzyna Gójska (4) oraz Andrzej Pukszto (11) Anna Pieszko zarzuciła obojgu trzy różne kłamstwa, a mianowicie:

Katarzyna Gójska czyli trzykrotna kłamczucha

        Katarzyna Gójska w swoim tekście napisała: (4) „Nowe polskie odznaczenie trafiło też do byłego sowieckiego posła na Litwie Stanisława Pieszki, który w historii zapisał się przede wszystkim tym, iż nie poparł proklamowania niepodległości Litwy, a przyszłość polskiej społeczności widział w formule autonomii w ramach państwa rosyjskiego”. „To zdanie – pisze Anna Pieszko – jest przykładem tego, jak w kilku słowach można zawrzeć trzy kłamstwa.”

        Kłamstwo pierwsze: „w sytuacji, gdy w latach odrodzenia narodowego na Litwie doszedł do głosu nacjonalizm litewski nastawiony zdecydowanie antypolsko, w chwili głosowania nad przywróceniem niepodległości Litwy poseł Pieszko nie głosował przeciwko – wstrzymał się od głosu – co stanowi istotną różnicę”.

Kłamstwo drugie: „Stanisław Pieszko nigdy nie wystąpił za autonomią »w ramach państwa rosyjskiego«”.

Kłamstwo trzecie: „optował on za dialogiem z władzami Litwy i za społeczno-kulturalną autonomią Wileńszczyzny w składzie Litwy, a nie państwa rosyjskiego”.

Ja natomiast, uzupełniając argumentację Anny Pieszko, ze swojej strony dodam, że powyżej cytowane zdanie Katarzyny Gójskiej zawiera stwierdzenia absurdalne. Absurdem jest określanie Stanisława Pieszki mianem sowieckiego posła. No chyba, że Karolina Gójska za sowieckich posłów uważa wszystkich 124 deputowanych, którzy 11 marca 1990 r. głosowali za restytucją niepodległego państwa litewskiego, w tym Vytautasa Landsbergisa, Kazimierasa Motiekę, Česlovasa Juršėnasa, Emanuelisa Zingerisa, Gediminasa Vagnoriusa, Broniusa Kuzmickasa, Kazimierasa Uokę, Algirdasa Brazauskasa, Romuldasa Ozolasa, Rymvydasa Valatkę, Czesława Okińczyca, Zbigniewa Balcewicza, Medarda Czobota oraz 113 niewymienionych z nazwiska – wszyscy oni mieli przecież ten sam status co Stanisław Pieszko. Status deputowanych do Rady Najwyższej Litewskiej Socjalistycznej Republiki Sowieckiej.

Andrzej Pukszto czyli trzykrotny kłamczuch

        W opublikowanym na portalu zw.lt artykule Andrzej Pukszto – politolog zatrudniony na Uniwersytecie Kowieńskim, tak oto zaprezentował sylwetkę Stanisława Pieszki: (11) „był działaczem prosowieckim, w rejonie solecznickim wystawił swoją kandydaturę przeciwko przedstawicielowi Związku Polaków na Litwie (ZPL) w wyborach parlamentarnych 1990 r., opowiadał się za zachowaniem Związku Sowieckiego w przełomowym okresie 1989-1991.”

        „Kolejne jedno zdanie, trzy kłamstwa” napisała, odnosząc się do tej wypowiedzi, Anna Pieszko. (17) Te kłamstwa to:

Kłamstwo pierwsze: „Stanisław Pieszko nigdy nie był działaczem prosowieckim. Był w czasach sowieckich działaczem polskim na Litwie i pozostaje nim nadal.”

Może warto dodać, że nadreprezentacja działaczy prosowieckich grupowała się w Sąjūdisie. W końcu, było nie było, Sąjūdis to „Lietuvos Persitvarkymo Sąjūdis” czyli „Litewski Ruch na rzecz Pieriestrojki”.

Kłamstwo drugie: zarzut, że Stanisław Pieszko „wystawił swoją kandydaturę przeciwko przedstawicielowi ZPL w wyborach parlamentarnych 1990 jest (…) bezzasadny, ponieważ wystartował on w tych demokratycznych wyborach jako kandydat niezależny dużo wcześniej niż przedstawiciel ZPL (…) nie był on jedynym takim kandydatem narodowości polskiej, a przecież możliwość wysuwania wielu alternatywnych kandydatur była wtedy koronnym potwierdzeniem realnie dokonującej się demokratyzacji”.

Ja bym tu dodał, że kandydatura Stanisława Pieszki w tych wyborach – nota bene był on członkiem Zarządu Głównego ZPL – została zgłoszona w sposób jak najbardziej demokratyczny. Uczyniło to mianowicie zebranie mieszkańców („gyventojų susirinkimas”), (18 – s. 60.)(19) a nie aparat związkowy.

Kłamstwo trzecie „Stanisław Pieszko nigdy nie opowiadał się za zachowaniem Związku Sowieckiego. Nigdy też nie należał do żadnych struktur ruchu »Jedinstwo«”.

Ja bym tylko dodał, że Stanisław Pieszko miał niepowtarzalne szanse opowiedzenia się za zachowaniem Związku Sowieckiego. Pierwsza to byłoby głosowanie 11 marca 1990 r. przeciw restytucji niepodległości Litwy. Druga to wzywanie do udziału w referendum ws. zachowania Związku Sowieckiego, które to referendum miało miejsce 17 marca 1991 r. Miał… ale z żadnej z tych szans nie skorzystał – przeciw niepodległości Litwy nie głosował; natomiast, co do udziału w gorbaczowowskim referendum, to owszem… wzywał, tyle, że do nie brania w nim udziału.

Czesław Okińczyc czyli głos Kompradora

W całym tym atakującym odznaczonych klangorze nie mogło zabraknąć Czesława Okińczyca, który „nie rozumie, dlaczego polski premier podaje tym ludziom rękę”, bo przecież „informacje o tych dwóch osobach (Waldemarze Tomaszewskim i Stanisławie Pieszce – ACH) były dostępne w polskim rządzie, te dwie osoby ze swoją bardzo aktywną działalnością występowały nie raz jako prorosyjskie”. (13) Czesław Okińczyc w polskim mainstreamie robi za autorytet. W tym kontekście warto przypomnieć jego wypowiedź złożoną w trakcie polsko-litewskiej Konferencji „Solidarność – Sąjūdis: początek strategicznego partnerstwa”, która odbyła się 5 września 2008 r. na Zamku Królewskim w Warszawie, w obecności Lecha Wałęsy i Vytautasa Landsbergisa. Česlav Okinčic (tak w oryginale – ACH) mówił tam: „Tak długo jak istniała wolna Litwa, jeśli nie byłem u władzy, byłem przy władzy. Każdy przywódca państwa litewskiego – czy to prezydent, czy premier starał się korzystać z moich rad; zawsze doradzałem w zgodzie ze swoim sumieniem.” (20)

        Te twierdzenia wydrwiła trójka pomówionych przez Czesława Okińczyca o prorosyjskość posłów do Rady Najwyższej, w tym Stanisław Pieszko (21), – jak widać Czesław Okińczyc w swoich insynuacjach jest konsekwentny. Wymienione przez trójkę posłów [patrz Komentarz (G)] osiągnięcia Czesława Okińczyca w trakcie jego przebywania „u władzy” lub, „przy władzy” dowodzą, że to czołowy polski komprador na Litwie. Nic dziwnego, że nie rozumie Premiera.

Fot. odznaka, źródło gov.pl

KOMENTARZE:

(G) Posłowie do Rady Najwyższej Litwy z roku 1990 – Stanisław Pieszko, Walentyna Subocz, Edward Tomaszewicz – odnosząc się w wystosowanym liście otwartym (22) do pomówień Czesława Okińczyca o ich kontaktach z Moskwą przed głosowaniem nad restytucją niepodległego państwa litewskiego, napisali m.in.: „Rozumiemy, że doradzał Pan wtedy, kiedy litewskie władze:

– okłamywały nas nie dotrzymując własnych zobowiązań (storpedowały utworzenie polskiej jednostki administracyjnej (…);

– ograniczały nasze prawa polityczne (ustanowiły 5 proc. próg wyborczy, zmieniły granice okręgów wyborczych (…);

– prowadziły wobec nas kampanie nienawiści (…);

– rabowały nas z ziemi (sabotowanie zwrotu, przenoszenie ziemi);

– zwalczały polską oświatę (…), ujednolicały matury z języka litewskiego, poprzez reformę oświaty dyskryminowały polskich uczniów);

– dyskryminowały nas językowo (w sprawie autentycznej pisowni nazwisk, polskich nazw ulic i miejscowości).

Skoro przez cały ten czas był Pan »u władzy« albo »przy władzy« to znaczy, że jest Pan za naszą polską opresję współodpowiedzialny. Bowiem, nie protestując przeciwko tym posunięciom, albo Pan je akceptował, albo tolerował. Jest więc Pan albo oportunistą (dla miłego grosza) – jeśli Pan akceptował, albo tchórzem – jeśli Pan tolerował. Tylko niech Pan nie miesza do tego sumienia.”

PRZYPISY*/:

4. https://niezalezna.pl/483807-fatalne-wiesci-z-wilna-premier-morawiecki-wmanewrowany-w-niezreczna-sytuacje
5. https://zw.lt/opinie/lyzka-dziegciu-z-tomaszewskim/; https://zw.lt/salon-polityczny/a-pukszto-o-odznaczeniu-tomaszewskiego-i-pieszko-to-potwarz-dla-spolecznosci-polskiej-na-litwie/.
6. https://www.delfi.lt/news/daily/lithuania/lenkijos-premjero-vizitas-lietuvoje-virto-skandalu-apdovanojo-priestaringai-vertinamus-politikus.d?id=93273493&fbclid=IwAR0zhYVFlp2ctufi3kv0PzxJvqzAP2Kw9yjO6ouVX2K7_6hTO42wqdL5W1Q.
7. https://kurierwilenski.lt/2023/05/08/jak-w-kilku-slowach-zawrzec-trzy-klamstwa/.
8. Chajewski Adam, „Polacy na Litwie wobec litewskich dążeń niepodległościowych na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku. CZ. I. Polacy na Litwie wobec proklamacji niepodległości Litwy”, „Studium Vilnense A”, vol. 13, Vilnius 2016.
9. Bobryk Adam, „Społeczne znaczenie funkcjonowania polskich ugrupowań politycznych w Republice Litewskiej 1989-2013”. Siedlce 2013., s. 68.
10. „Solidarność – Sąjūdis: początek strategicznego partnerstwa” / „Sąjūdis – Solidarność: strateginės partnerystės pradžia”, red. Viktorija Ragauskienė, Magdalena Wyrczyńska, Inga Žukauskienė, Warszawa / Varšuva, 2010, s. 72 (wersja polska) / s. 126 (wersja litewska).
11. Pieszko Stanisław, Subocz Walentyna, Tomaszewicz Edward, List otwarty „Do wielce (nie)* Szanownego Pana Czesława Okińczyca /* (bo na szacunek, nawet formalny, Pan nie zasługuje)”. 28.03.2015., Wilno, „Kresowy Serwis Informacyjny” nr 05 (48) z 01.05.2015., s. 49-50.; https://ru.ksi.btx.pl/index.php/roczniki-ksi/rok-2015/123-wydanie-nr-05-2015-48.

*/. dostęp do wszystkich postów internetowych: 13.05.2023.

PRZYPISY*/:

4. https://niezalezna.pl/483807-fatalne-wiesci-z-wilna-premier-morawiecki-wmanewrowany-w-niezreczna-sytuacje.
5. https://zw.lt/opinie/lyzka-dziegciu-z-tomaszewskim/; https://zw.lt/salon-polityczny/a-pukszto-o-odznaczeniu-tomaszewskiego-i-pieszko-to-potwarz-dla-spolecznosci-polskiej-na-litwie/.
6. https://www.delfi.lt/news/daily/lithuania/lenkijos-premjero-vizitas-lietuvoje-virto-skandalu-apdovanojo-priestaringai-vertinamus-politikus.d?id=93273493&fbclid=IwAR0zhYVFlp2ctufi3kv0PzxJvqzAP2Kw9yjO6ouVX2K7_6hTO42wqdL5W1Q.
7. https://kurierwilenski.lt/2023/05/08/jak-w-kilku-slowach-zawrzec-trzy-klamstwa/.
8. Chajewski Adam, „Polacy na Litwie wobec litewskich dążeń niepodległościowych na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku. CZ. I. Polacy na Litwie wobec proklamacji niepodległości Litwy”, „Studium Vilnense A”, vol. 13, Vilnius 2016.
9. Bobryk Adam, „Społeczne znaczenie funkcjonowania polskich ugrupowań politycznych w Republice Litewskiej 1989-2013”. Siedlce 2013., s. 68.
10. „Solidarność – Sąjūdis: początek strategicznego partnerstwa” / „Sąjūdis – Solidarność: strateginės partnerystės pradžia”, red. Viktorija Ragauskienė, Magdalena Wyrczyńska, Inga Žukauskienė, Warszawa / Varšuva, 2010, s. 72 (wersja polska) / s. 126 (wersja litewska).
11. Pieszko Stanisław, Subocz Walentyna, Tomaszewicz Edward, List otwarty „Do wielce (nie)* Szanownego Pana Czesława Okińczyca /* (bo na szacunek, nawet formalny, Pan nie zasługuje)”. 28.03.2015., Wilno, „Kresowy Serwis Informacyjny” nr 05 (48) z 01.05.2015., s. 49-50.; https://ru.ksi.btx.pl/index.php/roczniki-ksi/rok-2015/123-wydanie-nr-05-2015-48.

*/. dostęp do wszystkich postów internetowych: 13.05.2023.

[bsa_pro_ad_space id=4]

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ