Adam Musiał spoczął na Cmentarzu Rakowickim. “Pozostanie w pamięci kibiców”

Nabożeństwo żałobne odprawił Bronisław Fidelus, infułat Archidiecezji Krakowskiej. W homilii duszpasterz środowisk sportowych i sędziów piłki nożnej w Archidiecezji Krakowskiej ksiądz Łukasz Nizio wyjawił, że 6 listopada był z wizytą u Adama Musiała.

Mówił, że współczuje swojej żonie, która musi przeżywać tak trudny czas. Wspominał o swoich synach, którzy tak daleko zaszli, o wnukach, które go odwiedzały, o ukochanym klubie. Powiedział, że grając w reprezentacji Polski, spłacał dług wdzięczności Wiśle, która go wychowała – podkreślił.

Ostatniej drodze Musiała na Cmentarzu Rakowickim towarzyszyło kilkaset osób. Byli też koledzy z reprezentacji m.in.: Antoni Szymanowski, Kazimierz Kmiecik i Zdzisław Kapka, Andrzej Iwan. Na trumnie położono czerwoną wiślacką koszulkę z numerem 4.

Nad grobem Musiała pochyliły się klubowe sztandary Wisły Kraków, Górnika Wieliczka, Garbarni Kraków oraz Polskiego Związku Piłki Nożnej i Małopolskiego Związku Piłki Nożnej.

Wspaniałego piłkarza żegnali m.in. wiceprezes PZPN Marek Koźmiński, który zwrócił uwagę, że “nazwisko Musiał” dzięki jego synom nadal pojawia się w polskim futbolu. Maciej pracuje jako trener, a Tomasz jest międzynarodowym arbitrem.

Adam Musiał na zawsze pozostanie w pamięci nie tylko kibiców Wisły – powiedział prezes krakowskiego klubu Dawid Błaszczykowski. 

Adam Musiał urodził się 18 grudnia 1948 roku w Wieliczce. Piłkarską karierę zaczynał w miejscowym Górniku. Wieku 18 lat przeniósł się do Wisły Kraków. Z tym klubem osiągnął największe sukcesy. Przez 10 wystąpił w 263 meczach i zdobył jedną bramkę.

W sezonie 1977/78 Musiał przyczynił się do wywalczenia przez “Białą Gwiazdę” mistrzostwa Polski. Nie dane było mu świętować tego tytułu w barwach krakowskiego klubu, bo wiosną 1978 roku przeszedł do Arki Gdynia. Tam grał przez dwa lata, zdobywając w 1979 roku Puchar Polski.

Potem Musiał wyjechał do Anglii, gdzie reprezentował barwy Hereford United FC, a piłkarską karierę zakończył w 1987 roku w polonijnym amerykańskim klubie Eagles SC Yonkers.

Po powrocie do Krakowa został trenerem. W 1989 roku przejął pierwszy zespół Wisły i w sezonie 1990/91 wywalczył z nim trzecie miejsce w ekstraklasie. Został wtedy nagrodzony przez tygodnik “Piłka Nożna” tytułem trenera roku w Polsce.

Potem Musiał prowadził jeszcze: Lechię Gdańsk, Stal Stalową Wola i GKS Katowice. Następnie, już do emerytury, był pracownikiem Wisły i można go było spotkać na krakowskim stadionie.

Musiał jest drugim, po Kazimierzu Deynie, podstawowym zawodnikiem drużyny trenera Kazimierza Górskiego, który już nie żyje. Na niemieckich boiskach zagrał w sześciu spotkaniach z siedmiu i walnie przyczynił się do największego sukcesu w historii polskiego futbolu – trzeciego miejsca na mistrzostwach świata. W sumie w reprezentacji wystąpił 34 razy.