Na scenie olsztyńskiego teatru im. S. Jaracza w sylwestrowy wieczór widzowie obejrzeli nową interpretację 110-letniego dramatu Gabrieli Zapolskiej. Spektakl wyreżyserował z prawdziwą maestrią Wojciech Malajkat, rektor Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, aktor i reżyser.
To już nie ironiczna „Moralność pani Dulskiej – komedya w trzech aktach”, jaka została w spadku po Zapolskiej, ale po prostu „tragifarsa kołtuńska”, czyli odwieczny temat zakłamania i obłudy przełożony na realia XXI wieku. W tym celu wplótł Malajkat w kilku miejscach oryginalnego tekstu dramatu aluzje do naszych czasów. Usłyszeliśmy więc ze sceny o pedofilskich oraz „tęczowych” przypadkach, a także o atakach na księży. Ale napisana na początku XX wieku sztuka Zapolskiej i tak pozostaje wciąż bardzo aktualna. I dlatego w interpretacji Malajkata widzimy na scenie aktorów w kostiumach z czasów nam współczesnych, a Zbyszko grany przez Dawida Dziarkowskiego, kiedy chce zademonstrować swój bunt, słucha na cały regulator płyty australijskiego zespołu hardrockowego AD/DC.
Szukając sposobu wyrażenia swojej wizji dramatu Zapolskiej przeniósł Wojciech Malajkat całą akcję do pokoju Zbyszka. Chwilami oglądamy więc młodego bohatera, jak właśnie wrócił z nocnego lampartowania się po knajpach, a innym razem przekomarza się z siostrami. Ale także wszystkie najbardziej dramatyczne momenty spektaklu, które przeszły już do historii literatury polskiej, dzieją się również tam.
Skupienie całej akcji w jednym pomieszczeniu ułatwiło nieco pracę scenografowi. Wojciech Stefaniak znakomicie zaaranżował tę przestrzeń, ustawiając tu wielkie łóżko Zbyszka oraz kanapę i dwa krzesła salonowe utrzymane w stylistyce mieszczańskiego, rodzinnego ogniska. Dekoracji dopełniają wielkie oszklone drzwi, pozwalające organizować pole gry aktorskiej w planach wewnątrz i na zewnątrz pokoju Zbyszka.
Dulska w interpretacji Marzeny Bergmann to już nie bezduszna, otyła jejmość o nalanej twarzy, jak widziała ją Zapolska. Jest teraz prawdziwą matką, troszczącą się o swoje dzieci i dosyć beznadziejnie zaplątaną w schematy życia społecznego obowiązujące w jej czasach. Głoszony z przekonaniem frazes: „Moralność przede wszystkim” nie przeszkadza jej wcale pomiatać przy tym służącą ze wsi – Hanką. Tak samo zachowują się jej córki, bo przecież służąca to istota niższego gatunku. I ta sama istota za taką się uważa do momentu, kiedy dociera do niej, że, jeżeli nie zacznie walczyć o swoje życie, to przegra je z kretesem. Wewnętrzna przemiana Hanki, która zaczyna nareszcie domagać się należnego sobie szacunku, to być może najważniejszy wątek całego spektaklu. Nie miała łatwego zadania odgrywająca tę rolę Marta Markowicz-Dziarkowska i wywiązała się z niego znakomicie. Tak samo, jak inni aktorzy, wliczając w to także studentki przyteatralnego Studium Aktorskiego, Olę Tokarczyk i Tosię Cydzik, w rolach sióstr Zbyszka.
W postać Felicyana Dulskiego wcielił się podczas premiery Wojciech Malajkat. Kiedy wróci wkrótce do Warszawy, zobaczymy w tej roli Artura Steranko. To także niełatwe zadanie aktorskie, wymagające doświadczenia na scenie.
Na zakończenie warto wspomnieć, że wtorkowa premiera otworzyła rok 75-lecia polskiego teatru w Olsztynie. To na tej scenie odbyła się 17 listopada 1945 pierwsza premiera w języku polskim. Była to także „Moralność pani Dulskiej” w reżyserii Artura Młodnickiego i ze scenografią Wiesława Makojnika. Musicalem “Dulska” w reżyserii Adama Hanuszkiewicza teatr świętował swoje 50-lecie w 1995 roku.
Łukasz Czarnecki-Pacyński
[email protected]
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS