Prokremlowskie media rosyjskie pochwaliły się pierwszym w historii lądowaniem samolotu transportowego Ił-76TD-90WD na lądowisku śnieżno-lodowym przy stacji polarnej Progriess. Ostatni etap podróży – z Kapsztadu do Antarktydy, 5200 kilometrów w sześć i pół godziny – wykonano 7 listopada. Samolot należący do linii Wołga-Dniepr przywiózł osiemdziesięciu dwóch pasażerów i 6,6 tony ładunku.
Lądowisko nazwane Zienit wybudowano w tym roku. Nazwę wybrano na cześć petersburskiego klubu piłkarskiego, gdyż właśnie w Petersburgu ma siedzibę instytut badań polarnych – Arkticzeskij i antarkticzeskij nauczno-issledowatielskij institut. Pas startowy ma 3 tysiące metrów długości i 100 metrów szerokości. Pierwsze lądowanie odbyło się w warunkach ograniczonej widoczności, ale przebiegło bezproblemowo.
Lotnisko oparte jest na tak zwanym błękitnym lodzie, czyli lodzie pozbawionym pęcherzyków powietrza i mikropęknięć (stąd niebieska barwa). Dzięki temu jest on w stanie utrzymać ciężar ponadstutonowych samolotów lądujących bez użycia płóz.
Na półkuli południowej trwa obecnie lato, co oznacza łagodniejsze warunki pogodowe. W tym sezonie roboczym Rosjanie chcą zorganizować jeszcze cztery loty z Kapsztadu na Zienit. Głównym celem przedsięwzięcia jest przewóz robotników i materiałów na potrzeby budowy nowego kompleksu zimowego w stacji Wostok. Ta jest wprawdzie odległa od Progriessu o prawie 1400 kilometrów, ale dysponuje własnym pasem startowym przystosowanym dla mniejszych samolotów, które będą mogły realizować ostatni etap dostaw.
Ił-76TD linii Air Almaty na lodowcu Union w Antarktydzie Zachodniej.
(Christopher Michel, Creative Commons Attribution 2.0 Generic)
Progriess to najmłodsza rosyjska stacja badawcza w Antarktydzie, utworzona 1 kwietnia 1988 roku. Leży nad Zatoką Prydza, w obszarze o stosunkowo łagodnym (jak na ten kontynent) klimacie. Przy stacji Progriess istnieje także mniejsze lądowisko dla lekkich samolotów z niewielkimi ładunkami, otwarte w 2012 roku.
Ił-76 w Antarktydzie
Rosjanie lubią się chwalić rolą, którą Iły-76 odgrywają w badaniach polarnych. Pierwsze lądowanie samolotu tego typu na kontynencie nastąpiło 25 lutego 1986 roku. Było to zarazem pierwsze w historii lądowanie na lodzie ciężkiego samolotu o napędzie turboodrzutowym. Wybraną maszynę, noszącą numer burtowy SSSR-76479 i nazwę własną Antarktida, poddano modyfikacjom przystosowującym do działania w warunkach polarnych. Siedmiodniowy przelot odbył się na trasie Moskwa – Leningrad – Larnaka – Dżibuti – Maputo – stacja Mołodiożnaja – stacja Nowołazariewskaja. Załogę stanowili piloci Aleksandrow, Gołowczenko i Jakowlew oraz nawigator Kisielew.
Samolot dostarczył pięćdziesięciu ośmiu członków 31. Sowieckiej Ekspedycji Antarktycznej i zabrał pięćdziesięciu dziewięciu członków ekspedycji numer 30. Antarktida wróciła do Moskwy 4 marca.
W lipcu 1989 roku Ił-76MD SSSR-76822 po raz pierwszy przeleciał do Antarktydy nową trasą zachodnią: Moskwa – Gander – Montreal – Minneapolis – Miami – Hawana – Lima – Buenos Aires – Punta Arenas – baza imienia porucznika Rodolfa Marsha Martina. Lotnisko docelowe, należące do Chilijczyków, znajduje się na Wyspie Króla Jerzego, w pobliżu wówczas radzieckiej, a obecnie rosyjskiej stacji Bellinghausen. W Minneapolis, gdzie trzeba było lądować z jednym niedziałającym silnikiem, samolot wziął na pokład między innymi czterdzieści dwa psy rasy husky. Niestety dwa z nich nie przeżyły w kubańskim żarze, gdzie postój się przedłużył w związku z naprawą silnika.
Wycinek z gazety El Magallanes z lipca 1989 roku, artykuł poświęcony obecności Iła-76 w Punta Arenas. Była to pierwsza wizyta sowieckiego samolotu na chilijskim lotnisku od objęcia władzy przez Augusta Pinocheta w 1973 roku.
(via rg.ru)
Na koniec podróży załoga dowodzona przez legendarnego Stanisława Blizniuka, najsłynniejszego pilot doświadczalnego pracującego z samolotami Iljuszyna, musiała sprostać nie lada wyzwaniu: posadzić maszynę na nieutwardzonym, kamienistym pasie o długości tylko 1200 metrów w bazie porucznika Marsha. Aby maksymalnie skrócić dobieg, otwarto nawet boczne drzwi kabiny ładunkowej w charakterze hamulców aerodynamicznych. Samolot wrócił do Rosji via Paryż i Praga.
W sierpniu 1991 roku Ił-76TD, znów dowodzony przez Blizniuka, zabrał personel zamykanej właśnie stacji Mołodiożnaja. Na pokładzie znalazło się wówczas aż 135 osób. Ił-76TD-90WD z silnikami PS-90 pojawił się w Antarktydzie po raz pierwszy w listopadzie 2015 roku, lądując przy stacji Nowołazariewskaja.
Ił-76 był długo największym samolotem (pod względem maksymalnej masy startowej – 190 ton), który kiedykolwiek wylądował w Antarktydzie. W końcu stracił jednak palmę pierwszeństwa na rzecz C-17 Globemastera III (265 ton), ten zaś w ubiegłym roku został wyprzedzony przez Airbusa A340-300 (276 ton).
An Airbus A340 plane landed on an icy runway in Antarctica for the first time pic.twitter.com/jjmjejM8s3
— Reuters (@Reuters) November 29, 2021
Zobacz też: Brytyjskie niszczyciele min i podwodne drony dla Ukrainy
Konstantin von Wedelstaedt, GNU Free Documentation License, Version 1.2
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS