3 listopada 2013 roku – ta data jest jedną z najsmutniejszych dla każdego kibica Ruchu Chorzów i samego klubu. Tego dnia w wieku 86 lat odszedł Gerard Cieślik – niekwestionowana legenda Niebieskich i śląskiej piłki.
Nie ma chyba w Chorzowie osoby, która nie wie kim był Gerard Cieślik (a nawet, jeśli jest to lepiej się do tego nie przyznawać). Urodzony 29 kwietnia 1927 roku w Hajdukach Wielkich napastnik wraz z Ruchem Chorzów wywalczył trzykrotnie pod rząd – w 1951, 1952, 1953 roku – Mistrzostwo Polski, a także dwukrotnie Wicemistrzostwo kraju (1950, 1956) i Puchar Polski w 1951 roku. Dwukrotnie był królem strzelców I ligi w sezonach 1952 i 1953.
Kapitan Reprezentacji Polski, z którą wziął udział w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach w 1952 roku, autor dwóch pamiętnych bramek w uchodzącym do dziś za kultowy meczu ze Związkiem Radzieckim na Stadionie Śląskim w 1957 roku.
Piłkarz 50-lecia Polskiego Związku Piłki Nożnej w plebiscycie zorganizowanym przez tygodnik Piłka Nożna w 1969 roku, Honorowy Członek Polskiego Związku Piłki Nożnej, Honorowy Obywatel Chorzowa w 2000 roku, członek Klubu Wybitnego Reprezentanta i z dorobkiem 168 goli Klubu 100, odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski – lista zasług i nagród Gerarda Cieślika praktycznie się nie kończy.
Takiego sportowca i człowieka ciężko spotkać w dzisiejszych czasach. Wirtuoz futbolu, wspaniały strzelec, wzór przywiązania do barw klubowych, do swojego regionu i miasta. Skromny, życzliwy człowiek, wspaniały mąż i ojciec, wychowawca młodzieży. Dla Ruchu był więcej niż Symbolem. Z klubem związany był „od zawsze” do samego końca – czytamy we wpisie wspomnieniowym na stronie Ruchu Chorzów.
Gerard Cieślik stał się Legendą za życia
Przez 14 lat w barwach chorzowskiego zespołu rozegrał 237 meczów w najwyższej klasie rozgrywkowej, w których zdobył aż 168 bramek. Jest najlepszym strzelcem w dziejach klubu, wyprzedzając m.in. swoich idoli z dzieciństwa – Teodora Peterka i Ernesta Wilimowskiego. 168 ligowych trafień daje mu trzecie miejsce wśród najskuteczniejszych graczy w historii polskiej ekstraklasy.
Szybko stał się idolem i to nie tylko Ślązaków. Niesamowita gra i bramki strzelane jedna po drugiej nie mogły nie zwrócić uwagi innych klubów na postać „Gienka”. Otrzymywał propozycje z wielu klubów, m.in. Łódzkiego Klubu Sportowego, który oferował pieniądze i trzypokojowe mieszkanie. Przejąć Cieślika chciał również szkocki Aberdeen, Stal Sosnowiec, kluby belgijskie i amerykańskie. On jednak – wierny miastu, klubowi i rodzinie – nie wyobrażał sobie mieszkać i pracować poza Chorzowem.
W 1947 roku zadebiutował w reprezentacji Polski, dla której zagrał w sumie 45 meczów i strzelił 27 goli, w tym dwa pamiętne w meczu ze Związkiem Radzieckim. Legendarny bramkarz ZSRR Lew Jaszyn nie dał rady „Gienkowi”. Po spotkaniu Cieślik został wyniesiony na rękach z boiska przez kolegów z drużyny i szczęśliwych kibiców. Skrót tego spotkania można dziś obejrzeć w jednym z epizodów Polskiej Kroniki Filmowej.
„Gienek” odznaczał się postawą, z której powinni brać przykład młodzi piłkarze
Do końca podkreślał, że nie lubi być nazywany legendą i twierdził, że „bez kolegów z drużyny byłby nikim”. Skromny, cichy, uczynny i życzliwy – takim go zapamiętano. Budził powszechny szacunek i sympatię, a w dodatku nie miał skłonności do egocentryzmu i nie wywyższał się dokonaniami czy popularnością.
Na gruncie towarzyskim był przesympatyczny i lubił dowcipkować, chociaż nie był człowiekiem zbyt wylewnym. Lubił się pośmiać z dobrego „wica”, wręcz uwielbiał żart sytuacyjny. Podłapywał komiczne sytuacje, ale uważał, że dowcip tylko wtedy jest dobry, jeśli jego obiekt sam się z niego śmieje – opowiada Antoni Piechniczek.
Do śmierci w 2013 roku (zmarł w szpitalu przy ul. Strzelców Bytomskich w Chorzowie) starał się uczestniczyć w niemal każdym spotkaniu Ruchu Chorzów na Cichej, a sukcesy macierzystej drużyny były dla niego wielkim szczęściem.
Ciągle staram się chodzić na mecze mojej ukochanej drużyny, ale jak są późno, to wolę je oglądać w telewizji. Zresztą w domu czuję się, jakbym był na Cichej. Otacza mnie całe mnóstwo pamiątek. Mam takie zdjęcie zespołu Ruchu zrobione tuż po wojnie. Tak sobie je oglądam i widzę, że z tej ekipy już tylko ja chodzę po tym świecie. Wszyscy moi koledzy poszli do nieba – powiedział w jednym z ostatnich wywiadów.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS