Myliłby się jednak ten, kto sądzi, że jest to główny albo wyłączny cel Pekinu. Moskwa jest potrzebna jako mocarstwo atomowe i stały członek Rady Bezpieczeństwa ONZ. Krótko mówiąc, Rosja jest dla Chin jedynym znaczącym sojusznikiem. Inni partnerzy, tacy jak Korea Północna, Iran, Mjanma, czy Wenezuela mają w międzynarodowych rozgrywkach marginalne lub umiarkowane znaczenie. Stąd stałe wsparcie dyplomatyczne i powielanie rosyjskiej propagandy przez chińskie media. Cenzura konsekwentnie wycisza proukraińskie głosy w mediach społecznościowych. Porażki Rosjan na froncie są bagatelizowane, sankcje przedstawiane jako nieskuteczne i szkodliwe dla samego Zachodu. W chińskiej propagandzie winę za wojnę ponoszą niemal wyłącznie USA, zaś kraje europejskie ślepo podążają na pasku Waszyngtonu, który wiedzie je do zguby.
Napływające z Pekinu głosy o poszanowaniu integralności terytorialnej Ukrainy i wezwania do pokojowego rozwiązania konfliktu miło brzmią dla naszych uszu, ale nie mają praktycznego znaczenia. Dotychczasowa polityka Państwa Środka przynosi w przekonaniu chińskich decydentów korzyści, a co najważniejsze – jej koszty są minimalne.
Partnerstwo z Rosją oparte jest na zbieżności celów i światopoglądu. W czerwcu w rozmowie telefonicznej Putin i Xi ustalili, że będą „wspólnie działać przeciwko porządkowi międzynarodowemu zdominowanemu przez Stany Zjednoczone i demokratyczne państwa europejskie”. Wspólnym celem stworzenie bardziej „uczciwego i sprawiedliwego” ładu światowego.
Z punktu widzenia Chin porzucenie Rosji oznaczałoby kapitulację i uznanie amerykańskiego przywództwa w świecie, a na to Pekin nie zamierza się zgodzić. Do tego, podobnie jak na Kremlu, także chińskie przywództwo podziela imperialny światopogląd z mocarstwami posiadającymi strefy wpływów. W przypadku Chin, a zwłaszcza samego Xi Jinpinga, nakłada się na to jeszcze sfera poglądów i przekonań. Przyprawiona skrajnym nacjonalizmem marksistowska logika dziejów ma dowodzić nieuchronności upadku Zachodu i zwycięstwa socjalizmu, tym razem z chińską charakterystyką.
Nie ma więc mowy o porzuceniu Moskwy, chociaż nie oznacza to bezwarunkowego wsparcia dla Putina. Upadek rosyjskiego przywódcy może spowodować chińskie zaangażowanie, jednak bezpośrednia interwencja w wojnie jest najmniej prawdopodobnym scenariuszem. W grę wchodzą raczej próby utrzymania stabilności w Rosji i zapewnienie, że ewentualny nowy lokator Kremla będzie kontynuować politykę współpracy z Chinami, a przynajmniej pozostanie neutralny w konfrontacji Pekinu z Waszyngtonem.
Największym pytaniem pozostaje to, jak Pekin zareaguje, gdy państwa Zachodu będą wspierać Ukrainę jeszcze bardziej zdecydowanie, a Rosja – zdecydowanie przegrywać wojnę.
Rosja słabnie, Indie w rozterce
Wojna w Ukrainie jest pierwszym konfliktem międzynarodowym w dużej skali, w którym obie strony – Rosja i wspomagający Ukrainę Zachód – konsekwentnie zabiegają o przychylność i wsparcie w New Delhi. Indyjscy decydenci z równą konsekwencją nie chcą zajmować stanowiska. Dla przykładu oba głosowania w sprawie wojny ukraińskiej na forum Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, z marca i z października tego roku, spotkały się z taką samą reakcją reprezentantów najludniejszego państwa świata: wybrano wstrzymanie się od głosu.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS