„Casanova „ – W swoim pamiętniku „Historia mojego życia” Giacomo Casanova przedstawił jeden z najwierniejszych opisów realiów XVIII w. To żywa i pełna kolorytu opowieść, a nie tylko suche historyczne odwzorowanie epoki. Casanova spędził lata na podróżach po Europie, spotykając się z książętami, monarchami, sławnymi artystami i filozofami. Zawsze znajdował też sposób, aby zarobić pieniądze i spotkać egzotyczne kobiety.
Po osadzeniu w więzieniu w Pałacu Dożów opracował plan ucieczki. Ta genialna akcja była pierwszym i jedynym przypadkiem, w którym komukolwiek udało się uciec z tego miejsca.
Dla Casanovy znaczyło to jednak, że został wyrzucony z ukochanej Wenecji. Tym samym zapoczątkowało to okres nieustannych podróży.
Świadomy tego, że śledzą go weneccy szpiedzy, przemieszczał się po Europie wzdłuż i wszerz wykupując kolejne loty do odległych destynacji. Jego celem było przypodobanie się bogatym i sławnym arystokratom z dworów, które odwiedzał. Nie wspominając o czasie, który poświęcił na doskonalenie swojej sztuki uwodzenia. Był człowiekiem wielkiej hojności, człowiekiem, który pomagał młodym dziewczętom w ucieczce z kochankami przed okrutnymi ojcami. Wydawał fortunę na wyszukane kolacje, które stały się częścią jego sztuki perswazji. Wierzył, że każdej spotkanej kobiecie ma do zaoferowania coś wyjątkowego, co stało się siłą napędową jego popędu seksualnego.
Partytura muzyczna baletu oparta jest na zapomnianej muzyce Vivaldiego po jej ponownym odkryciu w bibliotece w Turynie. Doprowadziło to do renesansu muzyki i wykonań, wskazało nowy kierunek ataku i tempa, co sprawia, że muzyka Vivaldiego jest bardziej akceptowalna dla współczesnej publiczności.
Co prawda Vivaldi i Casanova nie mieli możliwości się poznać, ale obaj mieszkali w Wenecji w tej samej epoce artystycznej i obaj byli zaznajomieni z tymi samymi tradycjami teatralnymi i muzycznymi.
Czuję się zaszczycony, że mam przyjemność połączyć te dwa potężne talenty.”
„Paria” – „Moniuszko poświęcił Parii długie lata. Pierwszym krokiem do powstania opery był zachwyt tragedią Casimira Delavigne’a. Rewolucyjne sympatie oraz wychowanie w duchu otwartości sprawiły, że przyszłemu kompozytorowi przypadała do gustu historia pariasa Idamora, który wbrew kastowym podziałom, ukrywając swoje pochodzenie, zostaje wodzem. Tytułowy Paria przekracza normę społeczną także wybierając na obiekt uczuć Nealę, córkę arcykapłana Akebara. Pozwolenie na ślub z przedstawicielem kasty wojowników jest ze strony Akebara rozgrywką polityczną, a nie decyzją kochającego ojca, który chce zapewnić córce szczęśliwe życie. Paria to opowieść o wykluczeniu i przekraczaniu granic, która brzmi wyjątkowo aktualnie.
Premierowa realizacja Parii przygotowana w 2019 roku przez poznański Teatr Wielki została nagrodzona International Opera Awards w kategorii „dzieło odkryte na nowo”. Koncertowe wykonanie Parii – bez spektakularnej inscenizacji – to prawdziwa muzyczna uczta. Za pulpitem dyrygenckim Jacek Kaspszyk i najlepsi soliści Teatru Wielkiego w Poznaniu, wśród nich Iwona Sobotka w partii Neali oraz Dominik Sutowicz, jako Idamor. Wsłuchajmy się w przejmującą historię o sile uprzedzeń i mocy miłości. Jam paria! – to jedno z najmocniejszych wyznań w twórczości Stanisława Moniuszki.”
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS