Maciej Nowak poszedł jeść na Poznańską. I stwierdził: Niezbędne będą korekty dżenderowe

Ciasny lokalik na wysokim parterze kamienicy przy Poznańskiej 5 służy gastronomii od jakichś 30 lat. Szyldy zmieniały się tu jak w kalejdoskopie, czego jako kronikarz warszawskiego życia gospodniego nie nadążałem już rejestrować. Udało mi się jedynie w tych felietonach ocalić od zapomnienia bar kanapkowy Buła z połowy lat 90., potem dwa bistra: Ul oraz Salonkę.

Tekst o Ulu nawiązywał polemicznie do znajdującej się po drugiej stronie ulicy restauracji Szkolnej w Zespole Szkół Gastronomicznych. Zrobiła się z tego niezła draka. Mgr Gotowiec, dyrektor Almae Mater Gastronomiae Varsoviae, w sążnistym koreferacie, liczącym wiele stron maszynopisu, złożonych na ręce Adama Michnika, odsądził mnie od czci i wiary, formułując jako koronny argument, że żaden normalny człowiek nie jest w stanie zjeść tyle, ile ja opisałem w moim tekście. Co oczywiście było sądem zbyt pochopnym. Do normalności nigdy nie pretendowałem.

Zgłoś naruszenie/Błąd