Umorzenie opłaty za zajęcie pasa drogowego. Czy to pomoc de minimis?

Zajęcie pasa drogowego – umorzenie należności

PYTANIE

Czy do pomocy de minimis kwalifikuje się umorzenie przez starostę niepodatkowej należności budżetowej w postaci decyzji za zajęcie pasa wobec przedsiębiorcy?

ODPOWIEDŹ

Od 1 stycznia 2014 r. zasady przyznawania pomocy de minimis reguluje rozporządzenie Komisji (UE) NR 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis

Pomoc może być udzielona przedsiębiorcy w różnych formach, także w formie zwolnień podatkowych czy umorzenia odsetek ZUS i innych należności pieniężnych tj. opłat.

Zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zgody zarządcy drogi i uiszczenia opłaty a podstawa do tego zawarta jest w art. 40 ust. 3 ustawa o drogach publicznych.

Opłatę za zajęcie pasa drogowego w celu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, ustala się jako iloczyn liczby metrów kwadratowych powierzchni pasa drogowego zajętej przez rzut poziomy urządzenia i stawki opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego pobieranej za każdy rok umieszczenia urządzenia w pasie drogowym, przy czym za umieszczenie urządzenia w pasie drogowym lub na drogowym obiekcie inżynierskim przez okres krótszy niż rok opłata obliczana jest proporcjonalnie do liczby dni umieszczenia urządzenia w pasie drogowym lub na drogowym obiekcie inżynierskim.

Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w drodze uchwały, ustala dla dróg, których zarządcą jest jednostka samorządu terytorialnego, wysokość stawek opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego. Stawki opłaty, o których mowa w ust. 4 i 6, nie mogą przekroczyć 10 zł za jeden dzień zajmowania pasa drogowego, a stawka opłaty, o której mowa w ust. 5, nie może przekroczyć 200 zł, z tym że w odniesieniu do obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej stawki opłaty, o których mowa w ust. 4 i 6, nie mogą przekroczyć 0,20 zł za jeden dzień zajmowania pasa drogowego, a stawka opłaty, o której mowa w ust. 5, nie może przekroczyć 20 zł.

Opłatę ustala, w drodze decyzji administracyjnej, właściwy zarządca drogi przy udzielaniu zezwolenia na zajęcie pasa drogowego.

Ustalając opłatę, właściwy zarządca drogi uwzględnia także ustalenia umowy, o której mowa w art. 50a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, art. 50a ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym i art. 59a ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa, czyli kwestie umowne określenia niższej stawki opłaty za zajęcie pasa drogowego w przypadku niedrogowych inwestycji zaspokajającej zbiorowe potrzeby wspólnoty.

Opłata za zajęcie pasa drogowego stanowi faktycznie daninę publicznoprawną. Umorzenie takiej należności stanowi pomoc de minimis.

Podstawa prawna:

art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (j.t. Dz.U. z 2022 r., poz. 1693 ze zm,),

art. 50a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j.t. Dz.U. z 2022 r., poz. 559 ze zm.),

art. 50a ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (j.t. Dz.U. z 2022 r., poz. 1526),

art. 59a ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (j.t. Dz.U. z 2022 r., poz. 547 ze zm.).

Adam Błaszko

Artykuł pochodzi z kompleksowej bazy wiedzy INFORLEX. Zamów bezpłatny 14-dniowy dostęp do INFORLEX »

Zgłoś naruszenie/Błąd