Polski ksiądz z Charkowa: zaczyna brakować pomocy humanitarnej

„Ta solidarność jest każdego dnia, bo sąsiad dla sąsiada przychodzi prosić o pomoc. To jest bardzo wzruszające, jak widzisz, że starają się pomóc ludziom starszym, obłożnie chorym, niepełnosprawnym, samotnym. Niesamowite jest to, że wciąż myślą o innych, a nie tylko o swojej rodzinie. Pomagają sobie np. osoby mieszkające w tej samej klatce – mówi papieskiej rozgłośni ks. Stasiewicz. – My rozdajemy każdego dnia 4-5 produktów spożywczych dla tysięcy potrzebujących, bo nie jesteśmy w stanie zapewnić większej pomocy. Najczęściej jest to konserwa, makaron lub ryż, kawa, herbata i jakiś produkt typu zupki chińskie, które można szybko przygotować. Pierwsze 400 osób, które pojawia się danego dnia otrzymuje też chleb, który wypiekają dla nas codziennie wolontariusze. Nie zapomnę widoku małego chłopca, który pochłaniał chleb, jakby to były najlepsze w życiu słodycze.“

„Ostatnie dwa, trzy tygodnie dalszy wyjazd za Charków jest praktycznie niemożliwy, bo wioski są tak ostrzeliwane, że ze względów bezpieczeństwa nie jesteśmy wpuszczani z pomocą humanitarną. Wiele wiosek, do których wcześniej dojeżdżaliśmy jest teraz zajętych przez okupanta. Przekazywanie pomocy humanitarnej w regionie charkowskim znacznie się zmniejszyło. Trzeba jasno powiedzieć, że dużo się zmieniło wokół Charkowa, jest bardziej niebezpiecznie niż było – mówi ks. Stasiewicz. – Ale mamy kontakty z policją i obroną terytorialną, z którymi współpracujemy i tak naprawdę od pierwszego dnia wojny, aż po dzień dzisiejszy, jeżeli jest to tylko możliwe, zawsze reagujemy tam, gdzie jest jakieś cierpienie, niedostatek, żeby choćby w symboliczny sposób być i nieść pomoc.“