Autorzy najlepszych polskich tomików poezji co roku startują w walce o gdyńską Kostkę Literacką. Nie inaczej jest i tym razem. Poznajmy nominacje do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii poezja.
Wielki finał Nagrody Literackiej Gdynia odbędzie się w piątek 26 sierpnia. Podczas gali wręczone zostaną statuetki. Otrzymają je autorzy najlepszych wydawnictw w czterech kategoriach: esej, poezja, proza i przekład na język polski.
Na Gdynia.pl przybliżamy ich sylwetki oraz tytuły, z którymi ubiegają się o gdyńskie wyróżnienie. W ubiegłą środę można było zapoznać się z nominowanymi eseistami. Dziś prezentujemy autorów w kategorii poezja.
Szymon Bira, 1,1
Michał Koza pisze: „Szymon Bira, wrocławianin/bytomianin, enigmatyk i eliptyk, a jednak już metodyk. Taki obraz poety wyłania się z dotychczasowych krytycznoliterackich rozpoznań, a oszczędny tytuł 1,1 na różowo-czarnej okładce książki wydanej przez Convivo jeszcze nie pozwala podejrzewać, by było inaczej. Sam autor widziałby w tytule jedynie zasadę odróżnienia wcześniejszego tomu od kolejnego (kontrintuicyjnie byłby to ciąg malejący). Takie wyjaśnienie wystarczyć może poecie (który w ramach swojej artystycznej licencji zawsze ma prawo odżegnywać się od świadomości zamieszania, jakie sprawia), ale czytelnikowi już niekoniecznie. Tytuł książki Biry nie pierwszy raz zresztą działa jak interpretacyjna prowokacja […] W budowanej przez Birę przestrzeni oraz towarzyszących jej odautorskich komentarzach i poetyckiej autokreacji jest coś, co wytwarza safe space dla niedoodczytań. Tworzące ją cząstki kierują czytelniczkę w intrygujące rejony, prowokują, by opukiwać wiersz z każdej strony, chodzić po nim różnymi szlakami, aż coś styknie”.
Szymon Bira (ur. 1987) ‒ autor książek poetyckich: światło umieranie (2008), Podręcznik królowej (2011) oraz 3,5 (2015). Wiersze publikował w czasopismach i witrynach: 8. Arkusz „Odry”, „artPAPIER”, „Cegła. Magazyn Materiałów Literackich”, „Dwutygodnik”, „FA-art”, Fundacja na rzecz Kultury i Edukacji im. Tymoteusza Karpowicza, „La Vie Magazyn”, „Kontent”, „Pismo. Magazyn Opinii”, „Przekrój” i Wydawnictwo J. Pochodzi z Bytomia. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.
Urszula Honek, Zimowanie
Nowy tom Urszuli Honek pełny jest ludzi i natury: nie tylko ogródków i zarastających z wolna cmentarzyków, pośród których mijało dzieciństwo podmiotki, ale i rozpadających się domów, czy pełnych kurzu zakamarków, w których chowała się jako dziewczynka. Wspominani ludzie nader często bywają tu zaś anonimowi (nawet jeśli obdarzeni imionami), balansujący na granicy realności i marzenia, dawno martwi lub osuwający się w zapomnienie. Tym samym książka buduje własne, zaskakujące środowisko, pełne życia, towarzystwa i przyrody, lecz zarazem ciche i uśpione, napełniane wszechogarniającą nicością: wymykającymi się snami, gasnącym światłem oraz nadchodzącą i przypominaną śmiercią. Wstrząsająca koegzystencja martwoty i żywotności owocuje niepodrabialnym klimatem tomu, portretującego płodne możliwości pustki, ciszy i pamięci.
Urszula Honek (ur. 1987) – autorka książek poetyckich Sporysz (2015) i Pod wezwaniem (2018). Laureatka Grand Prix Konkursu Poetyckiego im. Rainera Marii Rilkego, Narody Krakowa Miasta Literatury UNESCO i Nagrody im. Adama Włodka. Pochodzi z Racławic (k. Gorlic). Mieszka w Krakowie.
Emilia Konwerska, 112
O nowej książce Emilii Konwerskiej pisano m.in. tak:
Przeczytaj, nawet jeśli nic nie zrozumiesz. Może pomóc ci świadomość, że:a. Odkurzacz jest sprzętem, którym można zrobić zarówno porządek jak i nieporządek.b. Nie narodził się człowiek, który wygrałby w tetrisa.c. Rodzice mówią swoim dzieciom: „tylko tego nie spierdol”, myśląc równocześnie:„spierdol to”.d. To jest bardzo fajna książka.
Emilia Konwerska (ur. 1985) – literaturoznawczyni, publicystka, krytyczka filmowa i literacka. Jej teksty ukazywały się na łamach “Krytyki Politycznej”, “Gazety Wyborczej”, “Nowego Obywatela”. Kuratorka Galerii Dobro w Olsztynie. W czerwcu 2021 nakładem wydawnictwa papierwdole ukazała się jej debiutancka książka poetycka “112”. Wiersze publikowała między innymi w “Stonerze Polskim”, “Stronie Czynnej”, magazynie “Łałok” i „Magazynie Materiałów Literackich CEGŁA”.
Patryk Kosenda, Największy na świecie drewniany coaster
Druga książka poetycka Patryka Kosendy, Największy na świecie drewniany coaster, pokazuje, że pomysł na pisanie, jaki poeta zaproponował w debiucie – Robodramach w zieleniakach z 2019 r. – był przemyślanym projektem, który obecnie jest rozwijany dalej. Otóż Kosenda, niczym późny wnuk Aleksandra Wata piszącego JA z jednej strony i JA z drugiej strony mego mopsożelaznego piecyka, na potrzeby pojedynczych wierszy tworzy mikroświaty lub mikrosytuacje, rządzące się niezrozumiałymi zasadami, zbudowane ze zbitek psychodelicznych, absurdalnych obrazów, lapsusów językowych oraz przekształconych cytatów z pieśni religijnych czy radiowych piosenek, utrwalonych w kulturowej podświadomości wczesnych roczników 90. Nie chodzi tu jednak o prosty efekt szoku lub zbanalizowaną grę w postmodernistyczne kolaże cytatów, lecz o próbę nazwania lęków czy fiksacji przenikających naszą rzeczywistość oraz umysłowość zanurzonego w niej, przebodźcowanego podmiotu. Poetycka dziwność Kosendy jest więc narzędziem do sondowania tu i teraz.
Patryk Kosenda (ur. 1993) – współzałożyciel i redaktor „Stonera Polskiego” – magazynu artystycznego łączącego praktykę awangardową, psychodeliczną i aktywistyczną. Autor książki poetyckiej Robodramy w zieleniakach (Korporacja Ha!art, 2019) oraz tomu Największy na świecie drewniany coaster (KONTENT, 2021). Laureat Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO 2021.
Justyna Kulikowska, gift. z Poslasia
Kulikowska wniknęła mocno w krwioobieg literacki pierwszym tomem wierszy (Hejt i inne bangery, 2019), a drugim (Tab_s, 2020) udowodniła, że nie było mowy o przypadku. Mimo że w gronie specjalistek i specjalistów od wierszy dawno wyczekiwano mocnego, poetyckiego głosu buntu i niezgody na społeczno-kulturalny marazm (a więc i wersyfikowaną łatwiznę) – głosu pochodzącego z doświadczenia bycia młodą kobietą w RP, głosu z peryferii, z prowincji – kiedy objawił się on pod postacią samodzielnej dykcji, linkującej wiele sfer doświadczenia codzienności XXI wieku, okazał się silniejszy niż możliwości jego recepcji. Trudno bowiem wrzucać wiersze i książki Kulikowskiej w istniejące już szufladki, wykazując wobec nich uczciwość; poezja ta jest zjawiskiem nadal świeżym.
Trzeci tom proponuje lekturę jeszcze dotkliwszą, unaoczniającą rozszerzoną o wirtualny świat rzeczywistość rachunków krzywd oraz narzucanego (jednostce i grupom) wstydu. Ale też o próbki biografii własnej, dalekiej od ckliwego intymizmu jak i gotowców sezonowych tożsamości ideowych. Jest, o dziwo, tym, za co się podaje – podarunkiem z Podlasia. Dar powinien być jednak, jak skądinąd wiadomo, gestem podejrzanym. Zwłaszcza dziś.
Justyna Kulikowska (ur. 1993) – poetka. Debiutowała tomem Hejt i inne bangery (2018), za który otrzymała Nagrodę im. Kazimiery Iłłakowiczówny oraz nagrodę poetyckiego środowiska internetowego „Browar za debiut”. Za drugą książkę poetycką Tab_s (2020) nominowana była do Nagrody Literackiej „Nike” oraz Nagrody Literackiej Gdynia. Mieszka na Podlasiu.
Kolejnych nominowanych do Nagrody Literackiej Gdynia przybliżymy w kolejnych tygodniach. Za tydzień przedstawimy najlepszych prozaików, z kolei za dwa tygodnie – zaprezentujemy autorów najlepszych przekładów.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS