Masz ważne OC? Kierowcy płaczą i płacą kary. Większość – ponad 6 tys. zł

Teoretycznie, w rok po zawarciu polisy OC, powinna ona odnowić się automatycznie. Od tej reguły są jednak wyjątki. Jakie?

• Polisa nie odnowi się automatycznie w sytuacji, gdy pojazd zmienił właściciela – jeśli kupujemy używane auto, możemy korzystać z polisy poprzedniego właściciela do końca okresu jej obowiązywania. Po tej dacie ubezpieczenie nie odnowi się automatycznie, musimy zadbać o zawarcie nowej umowy.
• Polisa nie odnowiła się automatycznie , gdy składka za poprzednią nie została opłacona w całości. To bardzo częsty przypadek, gdy np. kierowcy zapominają uiścić jedną z rat za ubezpieczenie.

W Polsce wciąż pokutuje również brak świadomości, że tzw. ciągłąść polisy OC posiadać musi również pojazd, którego nie używamy (także niesprawny technicznie).

Zgodnie z ustawą o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK, Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny jest zobowiązany do nakładania opłaty w sytuacji, gdy wykryje brak obowiązkowego ubezpieczenia OC pojazdów mechanicznych. Tak nakazuje Funduszowi ustawa i nie ma od tego odstępstwa. Sposób naliczania opłaty również został precyzyjnie określony w ustawie (art. 88 ust. 2 i 3).
Zgodnie ze wspomnianymi przepisami, wysokość opłaty stanowi:

• w przypadku samochodów osobowych  – równowartość dwukrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę;
• w przypadku samochodów ciężarowych, ciągników samochodowych i autobusów – równowartość trzykrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę;
• w przypadku pozostałych pojazdów – równowartość jednej trzeciej minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Wysokość opłaty zależy również od tego, jak długa była przerwa w ubezpieczeniu i wynosi:

• 20 proc. opłaty wyliczonej na zasadach wskazanych powyżej  – w przypadku, gdy okres ten nie przekracza 3 dni;
• 50 proc. opłaty – w przypadku, gdy okres ten nie przekracza 14 dni;
• 100 proc. opłaty – w przypadku gdy okres ten przekracza 14 dni.

Około 60 proc. wezwań do wniesienia opłaty za brak OC wystawianych przez UFG opiewa na maksymalną kwotę (czyli za przerwę powyżej 14 dni). Internauci często komentują wysokość opłaty nałożonej w danym przypadku, twierdząc, że przecież były to tylko 3 albo 4 dni “spóźnienia” w ubezpieczeniu pojazdu, a kwota sięga już ponad 1 000 i więcej złotych. Trzeba jednak mieć na uwadze, że sposób nakładania opłat i ich wysokość określona jest precyzyjnie w ustawie i ma zupełnie inny charakter niż np. widełki w taryfikatorze mandatów.

Ponadto, 3 albo 4 dni przerwy w ochronie ubezpieczeniowej oznaczają korzystanie z pojazdu z ryzykiem wyrządzenia szkody, której konsekwencje będzie musiał ponieść osobiście (i z własnej kieszeni!) użytkownik pojazdu (solidarnie z jego właścicielem).

Warto również podkreślić, że wysokość opłaty w żaden sposób nie jest powiązana z wartością samochodu. Może się zdarzyć, że ktoś, kto ma auto warte 5 000 zł i nie dopilnował ciągłości ubezpieczenia obowiązkowego OC, będzie musiał ponieść opłatę w wysokości ponad 6 000 zł (taka kwota obowiązuje w 2021 roku w przypadku samochodów osobowych i przerwie w ubezpieczeniu wynoszącej ponad 14 dni). Kara pełni bowiem funkcję prewencyjną. Mówiąc wprost – zgodnie z założeniem Ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, wysokość opłat ma być na tyle dotkliwa, by posiadaczom pojazdów nie opłacało się unikać wykupienia polisy OC.