Haberbuscha i Schielego to jedna z najnowszych miejskich ulic stolicy. Nie chodzi o nazwę, ale o ulicę jako taką. Przebiega bowiem przez oddaną niedawno do użytku dzielnicę o nazwie Browary Warszawskie, powstałą w miejscu wcześniejszego obiektu o takim właśnie przeznaczeniu. Nawiasem mówiąc, obiektu wpisującego się ciekawie w historię polskiego kapitalizmu, bo to właśnie tam, oprócz piwa Królewskiego, od 1972 roku butelkowano też Coca-Colę – ukłon komunistycznej Polski w stronę zachodniego konsumpcjonizmu.
O ulicę Haberbuscha i Schielego toczyły się dyskusje, nazwa kilkakrotnie obijała się o stołeczną Komisję ds. Nazewnictwa Miejskiego, dyskutowano o jej długości, ortograficznych komplikacjach, zgodności z zasadami wychowania w trzeźwości (patroni ulicy to bowiem XIX-wieczni założyciele potężnego warszawskiego browaru) oraz o postawie przedsiębiorców (którzy nie zasłynęli filantropią czy wybitną działalnością, choćby na rzecz swoich pracowników). W końcu nazwa została jednak przyjęta, wbrew rekomendacji ekspertów, dzięki staraniom dewelopera, który poniósł koszt budowy ulicy.
Podwórzec browarników
Dziś Haberbuscha i Schielego to woonerf – pieszo-ulica, podwórzec miejski. Kiedy w czwartek wychodzę koło północy z jednej ze zlokalizowanych w Browarach restauracji, służy dosłownie za peron dla taksówek. Te podjeżdżają jedna za drugą, grupy ludzi nerwowo sprawdzają w aplikacjach, która czyja.
Wszyscy jesteśmy do siebie podobni. Restauracja, z której wyszliśmy, to olbrzymia przestrzeń złożona z dużych, wieloosobowych stolików. Randek tam jak na lekarstwo – lokal wyraźnie projektowany jest z myślą o takich spotkaniach jak nasze, kilkunastoosobowych wypadach firmowych.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS