Dzieje Państwowej Straży Pożarnej w Chełmie, Krasnymstawie i Włodawie liczą już ponad 100 lat. W tym czasie na strażakach zawsze można było polegać podczas pożarów, powodzi, wypadków, ale i w przypadku pomocy w zdjęciu ukochanego kotka z drzewa. Na kartach strażackiej historii, rzecz jasna, najbardziej wybijają się wydarzenia szczególnie dramatyczne, np. poważny pożar w chełmskiej Cementowni czy pożoga, która w 1964 r. strawiła znaczną część Włodawy.
Pożary to zawsze groźny żywioł, jednak w przeszłości mogły mieć potężny wpływ na osadę lub miasto, niegdyś głównie z drewnianą zabudową. Jak przypomina na swojej stronie internetowej chełmska komenda Państwowej Straży Pożarnej, jednym z najstarszych znanych pożarów w mieście był pożar zamku, a także drewnianej świątyni na Chełmskiej Górze. W 1569 r. spłonęła z świątynia pod wezwaniem Rozesłania Apostołów wybudowana przez króla Władysława Jagiełłę na pamiątkę zwycięstwa pod Grunwaldem. Rok 1780 przyniósł pożar ratusza, a 1843 klęskę gradobicia. Chełm nie miał jeszcze wówczas regularnych, strukturalizowanych oddziałów strażackich. Te powołano do życia podczas zaborów, w 1893 r. Tuż przed II wojną światową chełmska straż liczyła 20 osób na czele z komendantem Stefanem Folem. W Chełmie mieszkało wówczas 35 tys. ludzi.
Jak pisze Kazimierz Szwed, prezes Związku Emerytów i Rencistów Pożarnictwa w Chełmie, lata wojny to wielka i chlubna karta historii chełmskiej straży. Większość strażaków działała wówczas w konspiracji. – Dzięki nim możliwa była w 1944 r. akcja „oczyszczenia kasy miejskiej” o kryptonimie „skok na białego niedźwiedzia” dokonana pod bokiem siedziby żandarmerii niemieckiej i współpracujących z nimi Ukraińców. Stefan Fol osobiście odpowiadał za zabezpieczenie tyłów akcji – pisze K. Szwed. W latach 60. i 70. XX w. strażacy walczyli z dwoma wielkimi pożarami kabli elektrycznych w Cementowni Chełm, w 1989 r. z pożarem spichrzu zbożowego, a w 1994 r. z rozległym pożarem torfowisk w gminach Sawin i Wierzbica.
– W 1992 r. sejm uchwalił po raz pierwszy kompleksową ustawę o Państwowej Straży Pożarnej, zastąpiła ona dekret z 1974 r. Była przełomowa dla naszej służby. Ranga zawodu strażaka niepomiernie wzrosła. Dokładając nowe zadania straż stała się podstawową formacją ratowniczą w Polsce, filarem krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego. Pożary zaczęły stanowić tylko jeden z elementów działań obok likwidacji klęsk żywiołowych, ratownictwa technicznego, chemicznego, ekologicznego i medycznego. Ilość interwencji rosła z roku na rok – wspomina K. Szwed.
Zawodowych strażaków wspomagają druhowie z Ochotniczych Straży Pożarnych. Na terenie powiatu chełmskiego zarejestrowanych jest 99 jednostek OSP. Skupiają ok. 2 tys. osób.
Początki z beczką na wozie
Straż Pożarną w Krasnymstawie utworzono w kwietniu 1881 r. Jej założycielem był Wincenty Certowicz. Zrzeszała w swych szeregach 120 osób. Z funduszy urzędu miasta Krasnystaw kupiono wówczas drewniane 200-litrowe beczki, które zainstalowano na wozach konnych. Obecnie w KP PSP w Krasnymstawie służbę pełni 49 funkcjonariuszy.
– Dysponujemy jedenastoma samochodami pożarniczymi, trzema gaśniczymi i ośmioma specjalnymi – informuje Kamil Bereza, rzecznik krasnostawskich strażaków. Na terenie naszego powiatu funkcjonuje również w ramach Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego 15 jednostek OSP. Jednostki te wspierają nas w działaniach prowadzonych na terenie swoich gmin jak również na terenie całego powiatu i województwa – dodaje.
Dzieje ogniem znaczone
Największe pożary w Krasnymstawie to: pożar części miasta w 1510 r., po którym część mieszkańców na 16 lat zwolniono z płacenia podatków, pożar z 1524 r., gdy zniszczone zostały nie tylko zabudowania miejskie, ale również wszystkie dokumenty, pożar z 1597 r., kiedy spłonęło archiwum kurii biskupiej i konsystorza krasnostawskiego, a także pożar szpitala w 1671 r. Rok 1811 przyniósł kolejny wielki pożar, który strawił niemal całe miasto i 25 procent okolicznych domostw, na rok ten datuje się też gruntowną przebudowę rynku miasta. Ostatni wielki pożar, który strawił większość zabudowań w Krasnymstawie, miał miejsce w 1968 r.
Także Włodawa ma w swej historii „strony pisane ogniem”. W 1902 r.
w mieście spłonęło 15 domów. To wydarzenie stało się impulsem do założenia Towarzystwa Ochotniczej Straży Ogniowej. Do wielkiego pożaru w mieście doszło też 22 lipca 1964 r. Ogień strawił wtedy kilkadziesiąt drewnianych budynków, które były główną zabudową Włodawy. (kg)
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS