Ukraiński artysta Wołodymyr Mełymuka, który od wielu lat mieszka w Warszawie, uważa, że sztuka powinna być mocna, a nie piękna. Pierwszego dnia namalował ogromny portret Władimira Putina – krwiożerczego mordercy. Drugiego dnia stworzył „Pocałunek węża” Putina i Łukaszenki. Stale pojawia się ze swoją sztuką na wiecach antywojennych w Warszawie. Wiele z nich jest następnie sprzedawanych, a dochód z nich przeznaczany na potrzeby ukraińskich sił zbrojnych. O tym, skąd czerpie energię i inspirację, artysta opowiedział w programie rosyjskojęzycznego serwisu Biełsatu Vot Tak.
– Nie byłem na Ukrainie od ośmiu lat, ale uważam się za Ukraińca. Bardzo przejmuję się losem mojego kraju i chcę go wspierać. Nie umiem wojować. Ale mam inny rodzaj wojny – wojnę informacyjną. Staram się przekazać ludziom to, co widzę i czuję… Można się martwić, można nie spać po nocach, ale w ten sposób nikomu nie pomogę – muszę działać – mówi Wołodymyr Mełymuka.
Artysta opowiada, że 24 lutego, w pierwszym dniu wojny, pobiegł do ambasady rosyjskiej w Warszawie, aby zaprotestować, ale nie mógł tam stać. Poszedł do sklepu w poszukiwaniu dużego płótna na obraz, ale go nie znalazł, więc zaczął malować na gotowym obrazie. Kilka godzin później pojawił się portret Władimira Putina z napisem „Murderer” (pol. Zabójca).
Następnego dnia powstał „Pocałunek”.
– Kiedy rząd białoruski pozwolił wojskom rosyjskim wkroczyć na swoje terytorium, zrozumiałem, że te dwie szumowiny, przepraszam, połączyły swoje wężowe języki i całują się. A słowo „miłość” jest przekreślone, bo to oczywiście nie jest miłość. Chodzi o to, że wywołują chaos, wojnę i cierpienie… tak właśnie narysowałem to, co czułem drugiego dnia wojny – dzieli się artysta.
Jak twierdzi, na murze berlińskim kiedyś zobaczył napis „Panie, pomóż mi przetrwać”. Napis ten został kiedyś namalowany przez białoruskiego artystę.
Kiedy Rosjanie przejęli elektrownię atomową w Czarnobylu, Mełymuka na odwrocie „Pocałunku” stworzył coś, co w zasadzie jest współczesnym „Krzykiem” Edvarda Muncha.
Jak mówi artysta, na początku ludzie na wiecach antywojennych tylko patrzyli na jego obrazy i robili im zdjęcia. Potem zaczęli oferować pomoc. Obrazy są przecież bardzo ciężkie i nie da się ich długo trzymać w rękach.
– Kiedy ludzie zaczęli mi pomagać, zdałem sobie sprawę, że robię coś właściwego i że muszę tworzyć więcej obrazów… Ludzie mówią, że to fajne wsparcie – mówi.
Kiedy cały świat zobaczył następstwa masakry w Buczy twórca zdał sobie sprawę, że całej tej grozy nie da się uchwycić w obrazach na płótnie. Zorganizował więc performance.
– To, co zobaczyłem w Buczy, zabiło mnie. I pokazałem, jak wygląda wojna. Zrobiłem to, aby każdy mógł poczuć i zobaczyć, jak to wygląda. Kupiłem wiele arkuszy, pociąłem je na kawałki. 15 osób leżało na ziemi w pobliżu ambasady, a ja przykryłem je zakrwawionymi prześcieradłami… – mówi Wołodymyr.
Wyglądało to bardzo przerażająco – przyznaje. Mówi, że wiele osób po prostu płakało.
– Dla mnie sztuka to nie tylko piękne kwiaty na obrazie, ale to, co czuję i przekazuję. Uważam, że sztuka powinna być silna. A piękne rzeczy mogą tworzyć ludzie beze mnie. Sztuka jest silna – inne rzeczy. I pracuję nad tym – mówi Wołodymyr.
Pieniądze ze sprzedanych prac są przekazywane na konto Sił Zbrojnych Ukrainy. Ponadto Wołodymyr jako wolontariusz pomaga uchodźcom z Ukrainy.
Jednym z ostatnich dzieł Wołodymyr Mełymuki jest „Gruz-200”: cynkowa trumna z napisem „Rosyjski żołnierz wraca do domu” wykonanym czerwoną farbą. W ten sposób artysta apeluje do rosyjskich matek, by nie pozwalały swoim synom iść na wojnę, bo wrócą stamtąd tylko w takich trumnach.
Cały materiał o twórczości Wołodymyr Mełymuki, z polskimi napisami, można obejrzeć poniżej.
zk, lp/ belsat.eu
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS