A A+ A++

Ale jak idymy do lasa, to niyroz mijomy na „stromach” (drzewach) niy ino „nypomucki” (figurki i kapliczki św. Jana Nepomucena), ale tyż świyntego Jerzego. Downi już dziyń przodzi kładło sie przed chałpom mietły, kere miały łodganiać „hekse” (czarownice).

Latoś w Srogym Tydniu żech se pedziała, że roboty sie niy przerobi, a jodła niy przejy. Łokna były łopucowane, gardiny „wyszpanowane” (naciągnięte), „łoblyczki” (pościel) przeblecone i styknie. Beztoż nawiedzałymy z dziołchom kościoły i rzykały „za wszyske casy” (nadrabiałyśmy zaległości). „Zaklocałymy” (zawlokłyśmy) sie nawet na rezurekcjo do piekarski Bazyliki, a musiałymy być tam godzina przed casym, coby se „zicnońć” (siednońć) w ławce. A że takich mondrokow jak my było wiyncy, udało sie nom „na łostatni driker” (w ostatniej chwili). Farorz niy szporowoł na kadzidle i wszyske łachy woniały w chałpie bez cołke świynta. Ale pylanie ło pionty rano do Bożego Grobu na Kalwarjo my se łodpuściyły.

Oryginalne źródło: ZOBACZ
0komentarze
0
Udostępnij na fb
Udostępnij na twitter
Udostępnij na WhatsApp

Oryginalne źródło ZOBACZ

Subskrybuj
Powiadom o

Dodaj kanał RSS

Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS

Dodaj kanał RSS
0 komentarzy
Informacje zwrotne w treści
Wyświetl wszystkie komentarze
Poprzedni artykuł“Ludzie nie mają pojęcia, przez co przechodzi”. Antek Królikowski cierpi z powodu choroby
Następny artykułW. Brytania/ Media: Ukraina przez siedem lat bezskutecznie zwracała się o broń