W Kaliningradzie produkują części zapasowe objęte sankcjami

Liczba wyświetleń: 187

Sankcje ogromnie utrudniły współpracę rosyjskim i zachodnim firmom. Nie wpłynęło to jednak na pracę kaliningradzkiej firmy zajmującej się drukowaniem i skanowaniem 3D, która niemal całkowicie przeszła z zasobów importowanych na rosyjskie.

„Centrum Drukowania i Produkcji Przestrzennej” istnieje w Kaliningradzie od ponad pięciu lat. Firma pod kierownictwem Kiriła Fabera wykonuje pełny cykl usług w zakresie rozwoju, projektowania, inżynierii odwrotnej (stworzenie schematu mechanizmu na podstawie już istniejącego) oraz wprowadzenia nowych produktów i wyrobów na rynek. Mówiąc prościej, kaliningradczycy za pomocą drukarki 3D bez problemu drukują różne produkty, od małej figurki po makietę całego budynku.

Sankcje nałożone na Rosję nie przekształciły się w całkowitą blokadę technologiczną dla mieszkańców obwodu kaliningradzkiego, ale jednocześnie pokazały, że Rosja ma wystarczająco dużo rozwiązań, które mogą stanowić alternatywę dla większości decyzji Zachodu. „Obudziliśmy się rano i nasze programy do projektowania AutoCAD nie działały. Po prostu przestały się otwierać, ponieważ były przewidziane do pracy w „chmurach”. W rezultacie przeszliśmy na rosyjski program Kompas, który ma już około 20 lat. Początkowo oczywiście nie był ustawiony pod druk 3D, ale programiści zareagowali wystarczająco szybko i teraz wszystko działa”, mówi Kirił Faber.

Jak podkreślił, „Centrum Drukowania i Produkcji Przestrzennej” drukuje wszystko, co przynoszą klienci, zarówno w jednym egzemplarzu, jak i w produkcji małoseryjnej. „Na przykład zepsuła się maszynka do mięsa Bosch, w której rozpadł się plastikowy mechanizm. Nie jest już dostępny jako część zamienna. Dlatego przyniesiono nam ten element, zrobiliśmy szkic nowego i wydrukowaliśmy. Nazywa się to inżynierią odwrotną” — podaje przykład Faber.

Według niego kwestia druku 3D części zamiennych jest teraz dość aktualna, odkąd wstrzymano dostawy elementów dekoracyjnych do samochodów, „a samochody jak brały udział w stłuczkach, tak dalej biorą”. Ponadto auta Hummer, którymi nadal jeżdżą ludzie, zostały wycofane z produkcji. Takich klientów jest całkiem sporo. „Nowej kratki wentylacyjnej do samochodu tej marki nie można nigdzie kupić, ale można zaprojektować i wydrukować na drukarce 3D z plastiku samochodowego. Lub inny przykład również z Hummerem: element zbiornika paliwa. Nawet jeśli pozostawał w tzw. rezerwach tuningowych, to jego koszt to ok. 30 tys. rubli (około 1500 zł). A wydrukować można go za 4000 rubli (200 zł)” – mówi Kirił Faber.

Chociaż wcześniej kaliningradczycy s realizowali część zamówień na drukarkach 3D polskiej produkcji, kupili równolegle 10 rosyjskich drukarek marki Picaso. Co ciekawe skomplikowana ostatnio sytuacja z materiałami eksploatacyjnymi to kolejny przykład substytucji importu. „W druku 3D istnieje coś takiego jak materiał podporowy (support material). Jest on pomocniczy i służy do budowy skomplikowanych elementów, drukowany jest z filamentu PVA. Wcześniej używaliśmy plastiku tajwańskiego, teraz całkowicie przestawiliśmy się na materiały rosyjskie. Chociaż są droższe, to nie są gorszej jakości. Wszystkie tworzywa kompozytowe, tworzywa sztuczne wypełnione szkłem, tworzywa sztuczne wypełnione węglem, tworzywa termoodporne – również są całkowicie rosyjskie” — powiedział rozmówca Sputnika.

„Centrum Drukowania i Produkcji Przestrzennej” bezboleśnie zastąpiło też amerykańską żywicę fotopolimerową, która jest wykorzystywana w pracy drukarek 3D SLA (chodzi o stereolitografię, kiedy fotopolimery zmieniają swoje właściwości fizyczne pod wpływem światła). „Oczywiście, używając amerykańskiej drukarki i amerykańskiej żywicy, uzyskuje się lepsze wyniki. Ale mieliśmy szczęście. Modyfikacja naszej amerykańskiej drukarki pozwala na stosowanie „obcych” żywic fotopolimerowych. Dlatego bez problemu zastąpiliśmy amerykańską żywicę, której w Rosji brakuje, a której cena wzrosła trzykrotnie – żywicą z Petersburga” – wyjaśnia Kirił Faber.

Jak zaznaczył, procesy przymusowej substytucji importu nie doprowadziły do ​​wstrzymania działalności kaliningradzkiego koncernu. Co więcej, zamówienia wzrosły mniej więcej czterokrotnie. „W warunkach zamkniętych granic i sankcji te same serwisy samochodowe i przedsiębiorstwa produkcyjne zaczynają się zastanawiać, co robić. Na przykład wykorzystują maszyny, a zużywające się elementy – koła zębate, wały, turbiny – wymagają ciągłej wymiany. Drukujemy je na naszych drukarkach 3D” – mówi Kirił Faber.

Choć w jego firmie zawsze były zlecenia od osób prywatnych, zdarzają się też takie, które mają bezpośredni związek z nałożeniem sankcji. „Mieliśmy klienta z klubu kartingowego. Miał francuskiego gokarta i w związku z tym potrzebował francuskiej części zamiennej, której Francja z powodu ograniczeń nie chciała sprzedawać. Część zamienna – wałek zębnika – była materiałem eksploatacyjnym, to znaczy wymaga wymiany raz w miesiącu. Wydrukowaliśmy ją” – wspomina Kirił Faber.

Rozmówca Sputnika przyznaje, że technologie druku 3D nie rozwijają się w Rosji tak szybko, jak by się tego chciało, ale niewykluczone, że nałożone sankcje w jakiś sposób przyspieszą te procesy.

Autorstwo: Anna Sanina
Źródło: pl.SputnikNews.com

6