Tyle sił, ile włożono, by na świecie zapanował pokój, a ludzie byli rozumni, wystarczyłoby do zmiany trajektorii Ziemi i wysłanie jej do ciekawszej galaktyki. Ale człowiek przyspawał się do idei samounicestwienia i bawi się zapałkami, dolewając rozpuszczalnika dla lepszego buzowania. Wychodzimy ze skóry, by udowodnić, że na fajne życie nie zasłużyliśmy. Z jednej strony szlachetnie uwalniamy tygrysy z cyrkowych klatek – z drugiej sami do nich wchodzimy i żywcem się przypiekamy pochodniami
Przez całe życie unikałem porównań do Hitlera czy Stalina. Sztorcowałem innych, gdy to robili. Nie dlatego, żeby mi ktoś zakazał czy wpoił, że to nieprzyzwoite – to automat w DNA, lęk przed przemocą trudną do opisania, może po wizycie w obozie na Majdanku, gdzie była moja matka, może po propagandowym filmie „Zwyczajny faszyzm”, który nam wyświetlono w szkole, gdy byliśmy dziećmi, a który zawierał sceny przerzucania zwłok widłami w Auschwitz. Wszystko, co potem, musiałem zaliczać do lżejszych kategorii. Aż nagle wjechał Putin i kod etyczny mi się rozsypał. Późno.
Wojna w Wietnamie miała miejsce daleko. Palenie ludzi napalmem mieściło się u mnie obok hitlerowskich puszek z cyklonem B. Informacje o niej były jednak kalibrowane przez gęste komunistyczne sito i dopiero wstrząsający film „Łowca jeleni” pokazał, jak było. Oburzeni Rosjanie wyszli z oscarowej gali. Ale dla nas rzecz działa się na innej planecie. Pamiętam jednak wstrząs, jakiego doznałem w związku z rzezią w wiosce My Lai. Zdjęcia ujrzałem w kronice filmowej. Miałem 16 lat, byłem hipisem, z Romkiem Czystawem śpiewaliśmy protest songi opisujące świat bez rasizmu i wojen, łaziliśmy z kwiatami we włosach, a tu nagle strzał w serce: amerykańscy marines wtargnęli do niewielkiej wietnamskiej wioski i rozpoczęli zabawę w masakrę niewinnych ludzi. Gwałty na małych dziewczynkach i kobietach, kończące się cięciem ich piersi nożami i strzałami w głowę, rzucanie granatami w gromadkę dzieci, strzelanie w ludzi miotaczami ognia – amok bestialstwa. Amerykański pilot helikoptera zorientował się, że coś nie tak, wylądował na środku wsi i wycelował cekaemem we własnych dowódców. Zdążył wezwać dwa śmigłowce na pomoc i ludzką mielonkę przerwano. Dwa lata później sprawcy stanęli przed sądem w Waszyngtonie. Dowódca haniebnej Kompanii C, porucznik William Calley, został skazany na dożywocie. Spoko. Prezydent Nixon szybko kazał go ułaskawić i wkrótce go uwolniono. Wtedy nie było smartfonów, jednak ktoś zrobił zdjęcia, na miejsce dotarli też dziennikarze i świat zobaczył na łamach gazet krwawe owoce masakry. Przypominające te z Buczy. Nie było ucieczki przed prawdą.
Idi Amin, samozwańczy władca Ugandy, ludożerca, który trzymał w lodówce obcięte głowy swoich politycznych oponentów, jawił się jako wybryk natury. Był tak odległy kulturowo, że wpychaliśmy go w objęcia ponurej groteski. Gorzej z kambodżańskim skurwielem Pol Potem, który w ramach reedukacji kazał Czerwonym Khmerom wymordować 2 miliony ludzi, stosując swoiste kryterium intelektualne: każdy, kto nosił okulary albo znał obcy język – kula w łeb. Dosyć wynoszenia się ponad lud pracujący. 2 miliony to liczba z kategorii Holokaustu, a mimo to Hitler nadal tkwił w mojej głowie w gablocie zwycięzcy.
Potem byli Milošević, Karadžić, ludzie ISIS – za każdym razem sądziłem, że od Hitlera różniła ich skala. Błąd. I oto na scenę wjechał Putin. Nie używam porównań do zwierząt – świń, bydła, hien, sępów czy osłów. Pies na tle człowieka jest bogiem. Szukam nowych określeń. Trochę przeszkadza mi znajomość angielskiego, w którym creature (kreatura) oznacza po prostu żywe stworzenie. Zaglądam do słownika synonimów, lecz dla zbrodni znajduję jedynie językowe pieszczoty. Myślę nad nowymi słowami, które muszę utworzyć.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS