Pogodomy se po ślonsku. Toplanie kukłow i sztalowanie wekerow

Marzanna to była słowiańsko bogini, symbol zimy i śmiertki, a terozki to słomiano kukła. Zima kero wszyskym „łobmier-zła” (zbrzydła) poszła „fort” (precz) i nareście szło poseblykać rube łachy – kożuchy, „baranice” (futrzane mycki), mantle z „futrowkom” (watoliną) coby być „zwyrtniyjszy” (barzi żwawy). Słoma niy mogła pochodzić ze starego „sztrołzaka” (siennika) ino prosto ze stodoły. Łowijało sie jom w biołe płotno i strojyło w „szlajfki” (wstążki), papiorzane korole i blumy. Marzanna mogła być przeblecono za staro chopionka i wtynczos miała łobszczympione łachy, a nawet za panna modo we wionku i „szlajerze” (welonie). Potym, coby widać jom było z daleka, niyśli ta kukła na dugym drongu. Za niom szły baby i bajtle kere robiyły larmo. „Toplali” (moczyli) jom w kożdy kałuży i „łobciepowali” (obrzucali) „marasym” (błotem).

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ