Poniżej prezentujemy 10 rad dla osób bezpośrednio wspierających uchodźców z obszaru objętego wojną:
1. Punktem wyjścia do udzielania wszelkiej innej pomocy jest zaspokojenie podstawowych potrzeb fizycznych, np. zapewnienie bezpiecznego miejsce do spania, pożywienia, możliwości zadbania o higienę.
2. Wszelka deklaracja pomocy powinna być precyzyjna i realistyczna, zgodna z naszymi rzeczywistymi możliwościami. Ważne jest, żeby osoby otrzymujące od nas pomoc wiedziały na co, w jakim zakresie i na jak długo mogą liczyć.
3. Bądźmy świadomi tego, że w pierwszym okresie, który może trwać od dwóch tygodni do miesiąca, niestandardowe reakcje, takie jak nasilony lęk, wzmożone reakcje emocjonalne, kłopoty ze snem, wycofanie się, trudności z adaptacją do nowej sytuacji, są naturalną odpowiedzią na nienormalną sytuację, jaką jest wojna.
4. Rozmawiając z osobami, które wydostały się z obszaru objętego wojną, sami nie nazywajmy ich doświadczeń – pozwólmy im je nazwać.
5. Wspierając osoby, które doświadczyły traumy, nie forsujmy żadnych tematów i rozmawiajmy o tym, o czym wspierane przez nas osoby chcą rozmawiać.
6. W kontakcie z osobami uchodźczymi dostosujmy się do ich potrzeby mówienia o przebytych doświadczeniach traumatycznych. Niektóre osoby nie mają potrzeby mówienia o traumie, a inne bardzo potrzebują rozmowy o swoich doświadczeniach. Nie wyciszajmy tych, którzy chcą opowiedzieć o przeżytej traumie. Jednocześnie nie zadawajmy dodatkowych pytań, nie dopytujmy o szczegóły. Nie zatrzymujmy się na najbardziej traumatycznych momentach.
7. Warto rozmawiać o przeszłości wspieranych osób, o czasie sprzed wydarzeń traumatycznych. Takie rozmowy uzmysłowią wspieranej osobie jej zasoby i pomogą zaktywizować wcześniej wypracowane sposoby radzenia sobie. Podczas rozmów o przeszłości, sprzed wydarzeń traumatycznych, warto pytać o szczegóły, na przykład o wykonywany zawód, czy o to, co osoby lubią, zainteresowania itd.
8. Powstrzymajmy się przed dawaniem wspieranym osobom dobrych rad typu: „nie płacz”, „wypłacz się”, „przygotuj się na…”.
9. Dajmy osobom wspieranym szansę zaangażowania się w różnego rodzaju aktywności. Szczególnie pomocne mogą być te realizowane na rzecz innych oraz działania w grupie. Aktywność przywraca poczucie kontroli i sprawstwa oraz niweluje lęk. Natomiast działanie w grupie przywraca poczucie solidarności, przynależności i co za tym idzie – bezpieczeństwa. Co ważne, jeśli osoba jest niegotowa na działanie, nie aktywujmy jej na siłę.
10. Zaangażujmy dzieci w proste zabawy ruchowe z drugim człowiekiem, wykorzystujące elementy rytmiki, np. rzucanie do siebie piłki, wspólny śpiew, gra na instrumentach.
ATAK ROSJI NA UKRAINĘ [relacjonujemy na bieżąco]
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS