Wygaśnięcie zobowiązania na skutek przejęcia na własność pojazdów, a konieczność zwrotu ulgi na złe długi

Strony podpisały umowę zastawu rejestrowego, na mocy której zastawem rejestrowym objęte zostały Pojazdy należące do kontrahenta niewywiązującego się z dotychczasowych zobowiązań finansowych. Z uwagi na upływ terminu zapłaty zobowiązań, Zastawnik postanowił przejąć na własność rzeczone Pojazdy. Co w takiej sytuacji z zastosowaną w stosunku do nieopłaconych faktur tzw. ulgą na złe długi? Kiedy winien nastąpić jej zwrot?

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów umowa zastawnicza może przewidywać zaspokojenie zastawnika przez przejęcie przez niego na własność przedmiotu zastawu rejestrowego, jeżeli przedmiotem zastawu rejestrowego są rzeczy występujące powszechnie w obrocie towarowym, takie jak przykładowo pojazdy. Zgodnie z popularnym rozwiązaniem przyjmowanym przez strony w umowach zastawu przejęcie na własność przedmiotu zastawu rejestrowego następuje po upływie terminu wykonania zobowiązania, które zostało zabezpieczone tym zastawem, z dniem złożenia przez zastawnika oświadczenia na piśmie o przejęciu tego przedmiotu na własność. Tym samym niniejsza czynność powoduje wygaśnięcie zobowiązania. Wraz z przeniesieniem własności przedmiotu zastawu następuje zaspokojenie wierzytelności zastawnika przysługującej mu wobec zastawcy, przy czym zaspokojenie to dotyczy określonej, przez strony umowy zastawu, kwoty odpowiadającej uzgodnionej wartości przedmiotu zastawu. Jest to więc świadczenie o charakterze ekwiwalentnym i odpłatnym.

Zgodnie natomiast z dyspozycją art. 89 a Ustawy o VAT, odroczone zobowiązanie podatkowe powinno zostać uiszczone w przypadku uregulowania zadłużenia, bądź uregulowania zadłużenia w części. Kluczową kwestią zatem pozostaje, co należy rozumieć poprzez uregulowanie należności. Pojęcie uregulowania należności powinno zostać każdorazowo rozpatrywane przez pryzmat ustawy o VAT, nie zaś w odniesieniu do przepisów prawa cywilnego. Do kwestii „uregulowania zadłużenia” odnosi się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, w wyroku z dnia 6.10.2016r. w sprawie o sygn. akt: I SA/Rz 581/16:

„Wśród czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, są odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Brak odpłatności tych dwóch czynności co do zasady (z pewnymi wyjątkami) wyklucza daną czynność z systemu VAT. W ocenie sądu ta cecha czynności podlegającej podatkowi VAT musi być uwzględniana przy dokonywaniu wykładni pojęcia “uregulowany”. Pojęcie to musi być rozumiane tak, by poprzez uregulowanie należności, czynność dalej pozostawała w systemie podatku VAT, a więc miała cechy czynności odpłatnej. Czynnością odpłatną jest tylko taka czynność, gdzie świadczący otrzymuje świadczenie wzajemne polegające na zapłacie określonej kwoty pieniędzy lub innej korzyści. Czynnością nieodpłatną jest natomiast taka czynność, gdzie korzyść otrzymuje jedynie jedna osoba. (…)Taka dyrektywa wykładni wskazuje (zgodnie z powyższym wnioskowaniem), że pojęcie to musi być rozumiane jako zapłacenie, a nieuregulowane, jako niezapłacenie należności.”

Mając na uwadze powyższe w momencie przejęcia ruchomości w postaci pojazdów, zachodzi konieczność zwrotu ulgi na złe długi, gdyż należność poprzez przejęcie ruchomości została uregulowana.

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ