W sobotę, trzeciego dnia wojny na Ukrainie, w Zosinie odbyła się ostatkowa zabawa. – Trochę głupio nam było, ale ta zabawa była zaplanowana już wcześniej – tłumaczy Robert Bielacz, sołtys Zosina. Dziś jego żona razem z innymi kobietami z miejscowego koła gospodyń wiejskich gotuje obiady dla uciekających przed wojną.
Przy granicy są wolontariusze z całej Polski, nie tylko Polacy. Białorusinka z Łodzi, Wietnamczycy z Warszawy, Ukrainiec z Podlasia. Pomagają też miejscowi. Jest ksiądz, są gospodynie z okolicznych wiosek.
– Może przyzwyczaimy się do tego, jak do pandemii? – zastanawia się sołtys. – Myśli pani, że chmura radioaktywna do nas dotrze? – martwi się pani Katarzyna, zosinianka od urodzenia.
Czytaj też:
Ksiądz z Zosina: Nie przywoźcie już żadnych ubrań na granicę!
Pandemia dała spokój, teraz sielanki już nie ma
Zosin to ledwie 80 domów i około 200 mieszkańców. Młodzi raczej stąd uciekają, starsi zostają na „dożycie”. To wieś w województwie lubelskim, położona tuż obok najdalej wysuniętego na wschód krańca Polski. Rzeka Bug tworzy tu charakterystyczne kolano. – Teraz to teren fasolowy. Kiedyś był buraczany, ale dziś lepiej fasolę się opłaca sadzić – tłumaczy sołtys, który sam jest rolnikiem i obsadza swoje hektary fasolą „Jaś”. Pola nazywa warsztatem pod gołym niebem.
To tu znajduje drogowe przejście Zosin-Uściług. Po wybuchu wojny na Ukrainie, do Polski można tędy dostać się także pieszo. Przejście graniczne nie było jednak nigdy chlubą mieszkańców.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS