W ciągu ostatnich kilku dni przyszło mi wziąć udział w kilku debatach w mediach, w których brali udział doświadczeni politycy opozycji, którzy pełnili albo pełnią różne funkcje, parlamentarne, ministerialne, samorządowe czy biznesowe. Niestety mimo takiego dużego doświadczenia i wydawałoby się przygotowania merytorycznego, w sytuacji kiedy przychodzi im się zmierzyć ze skutkami rządzenia ich formacji politycznych i podejmowanych w związku z tym decyzji, zapominają o faktach i kłamią bez żadnych zahamowań.
CZYTAJ WIĘCEJ:
– Kuźmiuk: „Donald Tusk zgodził się na powstanie ETS. To jest bezspornie zbrodnia na polskiej energetyce”. Furia Kropiwnickiego
– Ostre starcie w TVP Info! Poseł PO: „Okradacie ludzi”. Cięta riposta eurodeputowanego PiS: „Gdzie są pieniądze z OFE, panie kolego?”
Być może to także skutek podpowiedzi Janusza Palikota, kiedyś prominentnego polityka Platformy, nawet jej wiceprzewodniczącego, który pod koniec stycznia 2021 roku, napisał na jednym z portali społecznościowych, „że jeżeli opozycja chce wygrać wybory musi kłamać” i podał 6 przykładów takich kłamstw, wszystkie ze znakiem zapytania aby uniknąć odpowiedzialności prawnej. Nie będę ich przytaczał ale wszystkie one były zupełnie absurdalne i miały na celu wywołanie skrajnie negatywnych emocji w stosunku do rządzących, a przy sile mediów jakimi dysponuje opozycja, ich regularne powtarzanie, musi jego zdaniem, przynieść oczekiwany skutek. „Kłamać, kłamać i jeszcze raz kłamać”, ta podpowiedź Palikota stosowana jest w całej rozciągłości przez polityków Platformy i wspierające ich media, w nadziei, że nie poważnym programem wyborczym, a właśnie kłamstwami, można wygrać wybory.
Teraz takich wręcz ordynarnych kłamstw używają politycy Platformy sugerując, że wysokie ceny energii elektrycznej, to rezultat nieudolnych 6- letnich rządów Prawa i Sprawiedliwości. A jakie są twarde fakty w sprawie cen energii elektrycznej, to przede wszystkim pokłosie decyzji na które zgodzili się Donald Tusk jako premier polskiego rządu na posiedzeniu Rady Europejskiej w jesienią 2008 i Ewa Kopacz jako premier jesienią 2014 roku. Właśnie w 2008 roku zapadła jego zgoda na słynne 3×20 w tym redukcję o 20 proc. emisji CO2 do roku 2020, jeszcze poważniejsze negatywne skutki dla Polski miało wyrażenie zgody na zmianę bazy redukcji CO2 z roku 1989 na rok 2005, a także na obowiązkowy handel uprawnieniami do emisji dla wytwarzających energię elektryczną, który zaczął obowiązywać od 1 stycznia 2013 roku. Rok 1989 jako podstawy redukcji emisji CO2, był przyjęty w ramach światowego porozumienia klimatycznego z Kioto i polska gospodarka poprzez głęboką restrukturyzację dokonała redukcji emisji CO2 w wysokości 32 proc., zgoda na zmianę roku jej liczenia, oznaczała zmarnotrawienie tego wysiłku restrukturyzacyjnego, a przecież zapłaciliśmy za to likwidacją wielu zakładów produkcyjnych i bardzo wysokim bezrobociem.
Z kolei pod koniec października 2014 roku na posiedzenie RE, kierowanej już wtedy przez nowego przewodniczącego Donalda Tuska, pojechała nowa premier Ewa Kopacz i zupełnie nieprzygotowana zgodziła na kolejne restrykcje (między innymi ograniczenie emisji CO2 o 43 proc. Do 2030), ale przede wszystkim na wprowadzenie tzw. Rezerwy Stabilizacyjnej. Rezerwa to zdjęcie z rynku 900 mln ton pozwoleń na emisję, co już wówczas zostało nazwane przez polski Senat para-podatkiem dla polskich wytwórców energii elektrycznej i jest poważnym powodem gwałtownego wzrostu ich cen. Drugim powodem jest fakt, że pozwolenia na emisję od stycznia 2018 roku stały się instrumentem finansowym, a tym samym w handlu nimi bierze udział szeroko rozumiany sektor finansowy, a pozwolenia na emisję stały się przedmiotem powszechnej spekulacji. Ponadto także wtedy w roku 2014 wprowadzono zmianę w handlu emisjami ETS na lata 2021-2030, polegającą na corocznej redukcji puli uprawnień na rynku o 2,2 proc., co oznacza w każdym roku zmniejszenie ich ilości, a tym samym kolejny powód do windowania ich cen.
Rezultatem tych właśnie decyzji jest gwałtowny wzrost cen uprawnień do emisji, które w tej chwili przekroczyły 90 euro za tonę i powodują, że np. Polska która ma deficyt uprawnień w wysokości około 70 mln ton, musi za nie zapłacić przynajmniej 25-27 mld zł, które to środki wypływają z polskiej energetyki i osłabiają poważnie jej zdolności inwestycyjne. W obecnych cenach polskiej energii ponad 60 proc. stanowią koszty uprawnień do emisji CO2 i inne opłaty związane z polityką klimatyczną UE, a koszty zaostrzonej polityki klimatycznej zawartej w pakiecie Fit for 55 do roku 2030, mają kosztować każdego Polaka przynajmniej 64 tys. zł, a przeciętną polską rodzinę blisko 250 tys. zł. Politycy Platformy próbują kłamstwami zdjąć z siebie odpowiedzialność za skutki tych nieodpowiedzialnych decyzji, na szczęście Polacy mają dobrą pamięć w tej sprawie, czego dobitnym wyrazem, było „pogonienie” posłów Platformy z Borysem Budką na czele, którzy pod elektrownią w Jaworznie, urządzili „szczucie” na rząd PiS-u. Pracownicy elektrowni wyszyli do posłów i wyprostowali ich kłamstwa, a posłowie PO jak niepyszni zakończyli konferencję prasową i czmychnęli do swoich samochodów.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS