Po kradzieży, która miała miejsce w styczniu 2018, musieliśmy chwilę pomyśleć. Straciliśmy sprzęt, na którym znajdowały się wszystkie zdjęcia z ostatnich pięciu lat pobytu i wizyt w krajach nordyckich; zapisane w dziesiątkach folderów artykuły i posty przygotowywane przez połowę 2017 roku; pomysł i materiały do nowej książki oraz wiele cennych, jedynie dla nas, wspomnień. Musieliśmy podjąć decyzję, czy warto iść dalej starą ścieżką czy może skupić się na pracy i zbieraniu funduszy na antydepresanty. Nie padła jednoznaczna deklaracja. Czas miał zadecydować, co dalej. Przeprosiliśmy się więc z ośmioletnim sprzętem i zaczęliśmy nowy rozdział.
Rok zaczęliśmy na Wyspach Owczych z , wspomagając lekko jego filmowy projekt “”. Odwiedziliśmy kilka pięknych miejsc na Farojach, spędziliśmy świetny czas u i , zapadając się powoli w niezwykłych widokach archipelagu. Przywieźliśmy stamtąd cenne doświadczenia i kilkadziesiąt gigabajtów materiału fotograficznego. Potem krótki projekt w jaskini lodowej, po którym zaczęliśmy myśleć, co dalej. Jeszcze w kwietniu rozpamiętywaliśmy wszystko, co straciliśmy, a w połowie maja Berenika przy obiedzie (ziemniaki pomagają w myśleniu) powiedziała jedno słowo. Trzy dni później byliśmy na łodzi, wiozącej nas na półwysep Hornstrandir. Region opuszczony w latach pięćdziesiątych XX wieku, przetransformowany w niezwykły rezerwat przyrody, oddzielony od pozostałej części wyspy lodowcem i oceanem. Napisaliśmy do wydawnictwa z propozycją tematu na książkę i tydzień później odsyłaliśmy podpisany kontrakt. Potem poszło już gładko i w trakcie podróży tematy wpadały nam w ręce w tym samym czasie, kiedy polskiej reprezentacji aplikowano w Rosji kolejne bęcki. Spotkaliśmy się z trzydziestoma ośmioma osobami, nagraliśmy około siedemdziesięciu godzin wywiadów i rozmów, zrobiliśmy ponad 10.000 zdjęć. Na początku listopada padł kilometr numer 16.000, który pokonaliśmy helikopterem na Grenlandii, nad najdłuższym fiordem świata – Scoresbysund. Dostaliśmy deadline, by do połowy lutego zebrać cały ten bałagan w jedną, spójną całość. Po dziesięciu miesiącach wytężonej pracy udało nam się oddać do wydawnictwa cały rękopis.
W związku z tym w drugiej połowie roku nakładem , ukaże się nasz kolejny reportaż o Fiordach Zachodnich – naszym zdaniem najpiękniejszej części Islandii. Co zaskakujące, miała to być jedna książka, ale zebranego materiału było na tyle dużo, że padła decyzja o jej rozbiciu w czasie. O drugiej książce nie możemy jeszcze nic konkretnego powiedzieć, ale spodziewajcie się jeszcze niższej temperatury niż na Islandii.
Przez następne tygodnie będziemy publikować krótkie historie i zdjęcia z miejsc, które odwiedziliśmy w 2018 roku. Większość z nich odnajdziecie w najnowszym reportażu 🙂
Od dziś na stronie znajdziecie też lisa arktycznego – nowe logo, którego autorem jest nieoceniony z firmy . Ethan jest świetnym facetem, który cierpliwie podrzucał nam nowe propozycje i w końcu wysłał tę, którą najbardziej polubiliśmy. Lis arktyczny to jedyny rodzimy ssak na Islandii. A choć na terenie wyspy nie jest pod ochroną, to istnieje miejsce, w którym może czuć się całkowicie bezpiecznie – Hornstrandir.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS