Oceniając mecz chłodnym okiem, właściwie wszystko było w nim spodziewane. Faworytem, z wielu względów, był Izrael: bo ma lepszych, bardziej doświadczonych graczy, bo ostatnio zwykle z Polską wygrywa, bo grał u siebie. I faworyt wygrał — 69:61, prowadząc przez większość meczu.
Ale też zgodnie z oczekiwaniami biało-czerwoni zaprezentowali nowy pomysł na grę. Debiutujący selekcjoner Igor Milicić, nie mając czasu na pracę z totalnie przemeblowanym zespołem, postawił na fizyczność, agresję i obronę, które miały wywoływać chaos w drużynie rywali. Polacy mieli Izrael zaskoczyć – i zaskoczyli.
Pod koniec pierwszej kwarty było 21:6, bo biało-czerwoni blokowali rzuty i przechwytywali piłki, a z dobrej obrony brał się entuzjastyczny atak. Ale efekt zaskoczenia trwał jedną kwartę, potem górę wzięła jakość przeciwnika. Izraelczycy byli mądrzejsi, skuteczniejsi, mieli lepszych liderów. Wygrali zasłużenie.
Ale i polskie harpagany – tak również określa swoich koszykarzy Milicić – zasłużyli na słowa pochwały.
Różnica w organizacji ataku
Koszykarzom Milicicia należy się plus za walkę do końca. W połowie czwartej kwarty przegrywali 49:61, ale potem – po zrywie, w którym były bloki, zbiórki, przechwyty, kontra i celne trójki – było już tylko 61:63 na 45 sekund przed końcem. Rywale zamienili jednak nasze faule na punkty i utrzymali przewagę.
Gdzie były największe różnice? W grze w ataku. I nie chodzi tylko o skuteczność – Izrael trafił słabe 36 proc. rzutów z gry, Polacy jeszcze gorsze 28 proc. – co o jej przyczynę. Po biało-czerwonych widać było, że ich atak tworzył się na treningach w chaosie wywołanym pracą nad obroną. Akcje były nieskładne, podania do niczego nie prowadziły, a rzuty w ostatnich sekundach bywały rozpaczliwe.
Ponad połowę rzutów Polacy oddali z dystansu (fatalne 7/36, czyli 19 proc.), podczas gdy Izrael częściej grał pod kosz (30:22 w punktach z pola trzech sekund). Gospodarze byli lepiej zorganizowani, piłka w ich akcjach krążyła szybciej i mądrzej. Widać to było choćby w połowie trzeciej kwarty, w zrywie 10:0, który miał duży wpływ na końcówkę.
Michał Kolenda na plus, Jakub Garbacz na minus
W przegranym meczu trudno szukać bohaterów, ale słowa uznania należą się Michałowi Kolendzie. Absolutnemu debiutantowi w reprezentacji, który pod nieobecność Mateusza Ponitki, Michała Sokołowskiego i Michała Michalaka wyszedł w pierwszej piątce i rozegrał 22 minuty.
I to jak rozegrał! Zdobył 16 punktów, miał 6/10 z gry, w tym 3/5 za trzy. Trafiał z dystansu, potrafił wejść pod kosz, dobić piłkę po niecelnym rzucie kolegi. A do tego dobrze bronił. I na całym boisku, jak i w sytuacjach pomocy. Miał też cztery zbiórki.
Kto zawiódł? W oczy rzuca się najbardziej nieskuteczność Jakuba Garbacza, urodzonego strzelca, MVP ostatniego finału play-off w ekstraklasie. W Izraelu Garbacz zdobył 10 punktów, ale miał fatalne 2/17 z gry, w tym nieprawdopodobne 0/12 za trzy. Rzucał cegłami, po prostu. 27-letni gracz jest jednak typem strzelca, który nigdy nie przestanie wierzyć w swój rzut. Miał pozycje, to próbował – taka jego rola. Skuteczność do zapomnienia i wymazania, ale styl gry – absolutnie.
Zawiedli najstarszy i najbardziej doświadczony
Ale czy bardziej nie zawiedli Tomasz Gielo i Jarosław Zyskowski? Pierwszy jest najbardziej doświadczonym graczem tej reprezentacji. Drugi jest jej najstarszym zawodnikiem. Tymczasem obaj uciułali razem osiem punktów i cztery zbiórki, popełnili cztery straty i siedem fauli. Mieli ledwie 3/12 z gry. Ich proste błędy, takie jak powtarzające się kroki, irytowały. Mieli pełnić ważniejsze role, a zagrali tak, jakby ich nie było.
Z trójki rozgrywających najsłabiej wypadł Łukasz Kolenda, który ustawiany był też na pozycji nr 2 i grał tak, jakby nie mógł się momentami odnaleźć w pożądanym przez Polskę chaosie. Spędził na parkiecie dziewięć minut, raczej bezbarwnych.
Co innego Marcel Ponitka i Jakub Schenk. Ich chwalić za całokształt trudno, ale preferowany przez Milicicia styl gry najwyraźniej im odpowiada. Zadziorność, agresja, zdecydowanie w indywidualnych wejściach – to było widoczne, nawet jeśli nie było skuteczne. Ponitka zdobył po pięć punktów, zbiórek i asyst, Schenk miał o punkt mniej, pozostałe liczby się zgadzają. Różnica? Z Ponitką na boisku zespół miał bilans -3, z Schenkiem – aż -14.
Aleksander Balcerowski – rzadki okaz
Na osobny fragment zasługuje największy w zespole Aleksander Balcerowski. 21-latek był szalenie aktywny. Zdobył 11 punktów, zebrał siedem piłek, zablokował sześć rzutów. Miał też dwie mądre asysty i przechwyt.
O Balcerowskim od lat mówimy, że to gracz unikalny, ale on wciąż potrafi zaskoczyć – tak, jak w końcówce drugiej kwarty, kiedy podwajając rywala z piłką przy linii środkowej, rzucił się na parkiet. On, środkowy mierzący 219 cm wzrostu – to widok rzadki. Akcja skończyła się ostatecznie błędem rywali.
W obronie było bardzo dobrze – sześć bloków to świetny wynik! – niedosyt mógł pozostawić atak. Balcerowski miał 4/8 z gry (1/3 za trzy) i 2/2 z wolnych – można się zastanawiać, jaki miałby wpływ na grę zespołu, gdyby częściej dostawał piłkę. Ale znów – póki co Balcerowski nie jest graczem, który regularnie punktuje grając tyłem do kosza. Lepiej czuje się w odegraniach wchodzących pod kosz kolegów.
Kolejny sprawdzian odświeżonej reprezentacji w niedzielę w Lublinie. W drugiej kolejce eliminacji MŚ rywalem będą Niemcy, którzy w czwartek dość sensacyjnie przegrali u siebie z Estonią 66:69. Stawką niedzielnego meczu będzie więc uniknęcie bilansu 0-2 i ostatniego miejsca w grupie.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS