Cezary Miszta: 1+. Były trener Legii Czesław Michniewicz latem domagał się transferu doświadczonego bramkarza. Ale nikt w klubie go nie posłuchał. Może gdyby było inaczej, w bramce Legii nie musiałby stać 20-letni Miszta, który w trudnym momencie dla tej drużyny sam dopiero zbiera doświadczenie. W czwartek już w pierwszej minucie w pozornie niegroźnej sytuacji wypuścił piłkę z rąk. A do przerwy trzykrotnie wyciągał piłkę z siatki. O ile dwa pierwsze gole dla Leicester nie szły bezpośrednio na jego konto, o tyle trzeci już prędzej (choć także na konto Wieteski). Znowu było widać, że ma problemy z grą na przedpolu. Plus za interwencje z drugiej połowy.
Yuri Ribeiro: 2. Sprowadzony latem na lewe wahadło, ale znowu zaczął mecz na prawym. Zaczął, bo już po 12 minutach i pierwszym straconym golu przez Legię przeszedł na lewą stronę. To po jego wrzutce z tej strony boiska Wilfred Ndidi we własnym polu karnym zagrał piłkę ręką. I to w zasadzie tyle dobrego.
Więcej treści sportowych znajdziesz też na Gazeta.pl
Mateusz Wieteska: 2. Nie minęła nawet minuta, a już podał prosto pod nogi rywala. Później w mniejszym lub w większym stopniu (raczej większym) zamieszany w utratę każdego gola. Plusy? Nie bał się wchodzić w kontakt z rywalem. Problem w tym, że większość tych kontaktów przegrał. Zdarzało mu się wybijać głową dośrodkowania albo blokować uderzenie rywala. Ale też nie blokować – jak w 21. minucie, kiedy gola strzelił James Maddison.
Artur Jędrzejczyk: 2. Momentami twardy i nieustępliwy, ale nie zawsze. W 21. minucie on też nie doskoczył do Maddisona, który strzelił drugiego gola dla Leicester. Nie był jedynym winnym, ale w tej sytuacji powinien zachować się lepiej – szybciej i agresywniej doskoczyć do pomocnika Leicester. Albo przynajmniej nie dać się zgubić tak prostym zwodem na zamach.
Mattias Johansson 1. Kiedy patrzyliśmy na jego grę w pierwszej połowie, skakało nam ciśnienie (szczególnie kiedy biegał obok niego z piłką Harvey Barnes). Dwa razy udało mu się powstrzymać rywala, ale znacznie częściej dawał się ogrywać. Spóźniony w większości akcji, a do tego zagubiony w polu karnym i przed polem karnym, gdzie przegrywał pojedynki, popełnił wiele błędów w kryciu i przy wyprowadzaniu piłki. Zmieniony w przerwie – słusznie.
Filip Mladenović: 3. To on wbił piłkę do bramki Leicester po nieudanym rzucie karnym wykonanym przez Emrelego. W 31. minucie oddał też groźny strzał, po którym Legia miała rzut rożny. Ustawiony wysoko, często schodził do środka. Jeśli mielibyśmy kogoś wyróżnić po pierwszej połowie, to właśnie Mladenovicia. Z zastrzeżeniem, że nie za rzuty wolne i dośrodkowania ze stojącej piłki, bo te wychodziły mu słabo. Także w drugiej połowie.
Ernest Muci: 2. Szarpnął w 25. minucie i wywalczył rzut rożny. Później pokazał się w 42. minucie, kiedy minął w polu karnym obrońcę i podał piłkę w kierunku Mladenovicia, którego w ostatniej chwili uprzedził Caglara Soyuncu. W drugiej połowie też kilka razy próbował ruszyć z piłką, ale z akcentem na “próbował”. No i skończył mecz z kontuzją, kiedy podczas walki o piłkę chyba podkręcił staw skokowy.
Bartosz Slisz: 2. Oddał pierwszy strzał w meczu i to do przerwy byłoby na tyle. Dużo biegał, ale niewiele z tego wynikało. Zdarzały mu się nerwowe momenty. Gdy był przy piłce, rywale często go podwajali, z czym sobie nie radził. Bierny w środku pola. W drugiej połowie zaczął grać lepiej, ale i tak w niewielkim stopniu pomógł drużynie.
Andre Martins: 2. Przez większość pierwszej połowy biegał za piłką w środku pola. Z piłką przy nodze był rzadko. Pokazał się w zasadzie dopiero w 42. minucie, kiedy popisał się fantastycznym kierunkowym przyjęciem, po którym Legia mogła zdobyć kontaktową bramkę. Do tego momentu praktycznie niewidoczny, ale to nie znaczy, że grał źle. Albo inaczej: na pewno byli tacy, którzy grali gorzej. Zmieniony w 71. minucie.
Luquinhas: 2. W ekstraklasie większość takich kontaktów z rywalem skończyłoby się odgwizdaniem faulu, ale to była Liga Europy, piłkarze z Premier League, od których w pierwszej połowie Luquinhas głównie się odbijał. Później zaczął w końcu wymuszać faule, ale z rzutów wolnych nic dla Legii nie wynikało. Nadal cień piłkarza z poprzednich miesięcy.
Mahir Emreli: 1. – Oczekuję walki i determinacji – mówił Dariusz Mioduski w rozmowie z legia.com, która ukazała się godzinę przed meczem. Jeśli słowa prezesa brać na poważnie, to Emreli – za to, co zrobił w 10. minucie – po powrocie do Warszawy powinien od razu wylądować w rezerwach. Zamiast walki i determinacji, była strata piłki, machanie rękami i spacerowanie po boisku, a po chwili pierwszy stracony gol. A później jeszcze nonszalancko wykonany rzut karny. Słowem: słaby mecz.
Mateusz Hołownia: 2. W przerwie zmienił Johanssona i gdyby oceniać go tylko na jego podstawie, w czwartek dał dobrą zmianę. A może nawet bardzo dobrą, ale to tylko dlatego, że Johansson do przerwy grał bardzo słabo. A Leicester po przerwie też nie dążyło za wszelką cenę do strzelenia kolejnych goli.
Jurgen Celhaka, Kacper Skibicki, Thomas Pekhart i Szymon Włodarczyk grali zbyt krótko, by zasłużyć na ocenę.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS