Zwycięstwo PiS w Polsce w 2015 roku, a potem Donalda Trumpa w USA zaburzyło podział wpływów w Europie, według którego nowe kraje Unii miały zostać zaliczone do strefy zainteresowań niemieckich, a Ukraina, Mołdawia i Gruzja – rosyjskich. Trump zainwestował w projekt Międzymorza, widząc poważną możliwość powrotu USA do gry w Europie Środkowej. Przegrana Trumpa i objęcie władzy przez Joego Bidena przywróciło szansę na stary podział. Symbolem zmiany polityki była zgoda na dokończenie projektu Nord Stream 2 przez Moskwę i Berlin. Ukraina została zostawiona bez jakiejkolwiek pomocy w razie presji gospodarczej, nie mówiąc już o interwencji militarnej. Rezultaty widać coraz bardziej: daleko idące demonstracje siły ze strony Rosji przy granicy z Ukrainą i niewykluczona otwarta wojna. Do tego dochodzi pozbawienie Kijowa dochodów z tranzytu gazu, a wreszcie możliwe odcięcie kraju od tego paliwa, i to w środku zimy.
Wobec Polski używany jest szantaż ekonomiczny i polityczny. Pod płaszczykiem obrony praworządności narzuca się sankcje ekonomiczne, które mają doprowadzić do obalenia rządu i ustanowienia nowego, zupełnie zależnego od Berlina. Ataki na naszą wschodnią granicę miały dodatkowo osłabić państwo i podkopać pozycję obecnie sprawujących władzę. Z punktu widzenia Putina jest to też doskonały pomysł na odciągnięcie uwagi od Ukrainy. Do obydwu planów idealnie nadaje się polska opozycja, która, jak to opisywał w wywiadzie dla „Gazety Polskiej” Jarosław Kaczyński, tworzy swoisty front wewnętrzny.
Polityka niemiecka jest od setek lat konsekwentna, jeżeli chodzi o podporządkowanie Europy Środkowej. Podobnie dzieje się z polityką rosyjską. Przesuwają się jedynie granice potencjalnych stref wpływów. Obydwie wojny światowe wynikały z walki o te strefy. Słaba Polska lub jak przed I wojną jej brak, powodowała, że agresywne mocarstwa rosły w siłę, a potem skakały sobie do gardeł.
Za obecny wzrost napięcia w Europie odpowiada prezydent Biden, który rojąc mrzonki o zneutralizowaniu Rosji albo przeciągnięciu Niemiec w rozgrywce z Chinami, porzucił swoich sojuszników w Europie Środkowej. Nic nie uzyskał, ale bardzo osłabił status USA. Widać wyraźnie, że polityka Bidena napotyka na coraz większy opór nie tylko wśród republikanów, lecz także w instytucjach odpowiedzialnych za bezpieczeństwo największego mocarstwa świata.
Demonstracje siły ze strony Rosji nic nie zmieniły, jeżeli chodzi o sytuację polityczną na Ukrainie. Podobnie próba obalenia polskiego rządu zorganizowana przez proniemieckie lobby spaliła na panewce. Opór przeciwko powrotowi do starego podziału stref wpływów okazał się większy, niż sądzono w Berlinie i Moskwie. Ostatecznym pogrzebaniem marzeń o powrocie do takiej polityki mogą być przyszłoroczne wybory do Kongresu USA. Putinowi zostało mało czasu na odzyskanie większości imperium Romanowów, a przynajmniej jego najważniejszej części, czyli Ukrainy. Berlin też musi się liczyć z tym, że wiele przyszłorocznych wyborów w krajach UE może przebiec zupełnie nie po jego myśli. A to wzmocni pozycję Warszawy. Zostało mu już niewiele czasu, może kilka miesięcy. Będzie to okres stale rosnącej presji, po której zapewne nastąpi odprężenie i próba budowy nowego status quo. Zapowiada się ciężka zima i być może optymistyczna wiosna.
Tekst pochodzi z najnowszego tygodnika “Gazeta Polska” nr. 45; data: 10.11.2021.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS