Prof. Marion przed wręczeniem Nagród Ratzingera

„Ratzinger jest przykładem tego, że nie mamy do czynienia z upadkiem kultury klasycznej. Upada nie kultura, lecz ludzie, którzy nie są obyci z kulturą klasyczną. Ratzinger pokazuje nam, że przeszłość literacka, filozoficzna, artystyczna, zarówno europejska, jak i pozaeuropejska nie jest czymś opcjonalnym. Istnieje domniemanie, że rozum kalkulujący jest samowystarczalny. Jak mówi Heidegger, w nauce się nie myśli, lecz kalkuluje. Nauka nie potrzebuje myśli i w tym jest jej siła, ale i słabość. Nie moża nabrać dystansu do myśli. Czymś typowym dla ducha naszych czasów jest próba obycia się bez myślenia, bo jest ono bardziej ryzykowne, nie ma możliwości natychmiastowej weryfikacji. Tymczasem teologia jest oparta na myśleniu, tak samo literatura i filozofia. Joseph Ratzinger jest doskonałym przykładem tego, co można osiągnąć, kiedy się myśli. Mam nadzieję, że i ja należę do tej tradycji.“

„Szczególnym rysem aktualnego pontyfikatu, na który rzadko zwraca się jednak uwagę, jest fakt, że po raz pierwszy Papież nie tylko nie pochodzi z Europy, ale urodził się w wielkiej metropolii, nie urodził się na prowincji. To bardzo ważne. Dla niego świat to przede wszystkim wielkie miasta, gdzie nawet natura została poddana industrializacji. Dlatego Franciszek o wiele lepiej dostrzega nasze problemy, takie na przykład jak relacja między zanieczyszczeniem środowiska i ubóstwem. Ten, kto był w Buenos Aires, dobrze rozumie, o czym mówi były biskup tego miasta. Tak samo pojęcie odrzucenia, które stało się centralną myślą jego teologii i którym opisuje on również totalitaryzmy ubiegłego wieku. Człowiek zredukowany do czegoś, co się odrzuca, do śmiecia, podobnie z resztą jak jego siostra natura. Siostra, bo natura nie jest naszą matką, lecz siostrą, tak uczą ojcowie.“