Jak już pisałem, korzystałem między innymi z “Historii Towarzystwa Przyrodniczego” Eduarda Schumanna. Niezwykle ciekawy, choć krótki, jest akapit dotyczący pogrzebu, a ściślej pogrzebów (bo były dwa) doktora Wolfa. Warto się z nim zapoznać w całości.
CZYTAJ TAKŻE: W Gdańsku odnaleźli grób niezwykłego XVIII-wiecznego astronoma. Był na terenie policji
Po jego własnym szczegółowym opisie zbudowanego jego kosztem obserwatorium czytamy: „Obok obserwatorium Wolf chciał również być pochowany. Zgodnie z jego wolą naszprycowano jego ciało metodą Huntera i ułożono w dębowej skrzyni, którą sam (wcześniej) kazał sporządzić. Towarzystwo zorganizowało uroczystość żałobną, na której A. Ph. Lampe wygłosił mowę wspomnieniową. Mowa ta została wydrukowana, z dedykacją dla króla Polski Stanisława Augusta i przez zamieszkałego dawniej w Gdańsku członka Towarzystwa dr. med. barona v. Schefflera przekazana królowi. W dowód wdzięczności [król] podarował Towarzystwu pierścień ze swoją podobizną, który każdorazowy dyrektor miał nosić przy uroczystych okazjach [w odsyłaczu: Pierścień ten jest nadal zachowany]. Na koszt Towarzystwa do powyższej mowy dołączono we wspólnej oprawie portret Wolfa namalowany w oleju przez Natha Schmidta dla sali posiedzeń, a ponadto [drugi] wyryty w miedzi przez rytownika Matthiasa Deischa. Kosztowało to 985 guldenów. Nad grobem stała początkowo stajnia. Kiedy grożącą zawaleniem rozebrano, wystawiono w roku 1794 skromny pomnik z kamienia i otoczono go kratą. Kiedy w roku 1813 z rozkazu gen. Rappa obserwatorium zostało rozebrane, przepadła także krata, ale po wojnie znów ją odbudowano.
Z czaszki zdjęto gipsowy odlew
Pomnik znajdował się wśród fortyfikacji jeszcze po 1876 r., kiedy Towarzystwo z niewygasłej wdzięczności, prawie w 100 lat po śmierci Wolfa postanowiło go odnowić. Ponieważ chciano się upewnić, czy jeszcze stoi nad grobem, zaczęto tam kopać i znaleziono wraz z pozostałościami trumny, mimo zabalsamowania, tylko dobrze zachowane części kośćca [tu Schumann znowu zamieszcza odsyłacz: Joanna Schopenhauer wspomina, że Wolf w swoim testamencie zawarł postanowienie, by jego grób w sto lat po śmierci otworzyć, dla sprawdzenia skuteczności zabalsamowania. Potwierdzenia tej wiadomości nie mogłem jednak znaleźć. Z czaszki zdjęto gipsowy odlew; potem 7 grudnia 1877 r. nastąpił ponowny pochówek w cementowej trumnie, w którą włożono hermetycznie zamkniętą cynkową kapsułę, zawierającą wydrukowany dokument. Tablica z zielonego sjenitu nosi wykonaną z aluminium dawną inskrypcję łacińską z podaniem daty renowacji”.
Jeżeli nasi eksploratorzy dokopią się także do grobu (czego jestem pewny) i znajdą cementową (!) trumnę i szczątki Wolfa, trzeba będzie urządzić mu kolejny pogrzeb (mam nadzieję, że ostatni) w tym samym historycznym miejscu i odbudować pomnik. Jest coś znamiennego w datach: zmarł 15 grudnia 1784 r., pochowano go na nowo 7 grudnia 1877 r., pomnik nagrobny udało się odkryć w listopadzie, opinię publiczną poinformowano 3 grudnia, niedługo przed 235. rocznicą śmierci. Ma się wrażenie, że ktoś (może nasz wielki astronom?) trochę tym z zaświatów steruje…
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS