A A+ A++

“Piekło Północy” nadchodzi. Po 2,5-letnim oczekiwaniu w weekend doczekamy się wreszcie kolejnej edycji Paryż-Roubaix, a 125-letnią historię “Królowej Klasyków” po raz pierwszy wzbogaci wyścig peletonu kobiet.

Francuski monument z powodu pandemii wirusa SARS-Cov-2 odwołano wiosną 2020 roku. Organizatorzy mieli nadzieję na organizację zmagań jesienią tego samego roku, ale nie pozwoliły na to regulacje sanitarne w północnej Francji. Sytuacja powtórzyła się tej wiosny, Paryż-Roubaix przeniesiono na 3 października, a debiutujący Paryż-Roubaix Femmes pojedzie dzień wcześniej, w sobotę.

Tu na starcie zobaczymy Katarzynę Niewiadomą (Canyon SRAM Racing) i Martę Lach (Ceratizit-WNT), a w niedzielę swój ostatni występ w zawodowej karierze zaliczy Michał Gołaś, któremu towarzyszył będzie debiutujący w wyścigu Michał Kwiatkowski (Ineos Grenadiers). Biało-czerwony kwintet uzupełnią Maciej Bodnar (Bora-hansgrohe), Szymon Sajnok (Cofidis) i Stanisław Aniołkowski (Bingoal Pauwels Sauces WB).

Trasa Paryż-Roubaix 2021

“Piekło Północy” przebiegnie na dystansie 257,7 kilometrów, prowadząc na północ z podparyskiego Compiegne na welodrom w Roubaix. Peleton wyruszy na trasę o godzinie 11:00, a start ostry wyznaczono na 11:15. Zwycięzca spodziewany jest na mecie pomiędzy 17:06 a 17:41.

Kolarze zmierzą się z 30 sektorami bruku, o łącznej długości 55 kilometrów. Pierwszy pojawi się po niespełna 100 kilometrach. Trasa nie uległa wielkim zmianom w stosunku do tej z 2019 roku. Organizatorzy zaznaczyli, że modyfikacji dokonali tylko wśród pierwszych sektorów, mając na uwadze, że dużą rolę odegrać mogą kolarze łapiący się we wczesne ucieczki. W ostatnich 20 latach trzech zawodników z ucieczki wygrało “Piekło Północy”: Magnus Backstedt (2004), Stuart O’Grady (2007) i Matthew Hayman (2016).

I tak sektor w Troisvilles (#30) przejechany zostanie w całości (2200 metrów). Sekcję w Vertain (#25) peleton pokona z innej strony, co sprawi, że brukowa droga będzie się wznosiła. Chwilę potem wyrośnie sektor Hameau du Buat (#24), który powraca po pięcioletniej przerwie.

Od tego punktu trasa będzie identyczna, jak w ubiegłym sezonie. Lasek Arenberg (#19) wyrośnie 95 kilometrów przed metą, natomiast dwa pozostałe pięciogwiazdkowe brukowane dukty – Mons-en-Pévèle (#11) i Le Carrefour de l’Arbre (#4) – odpowiednio 48 oraz 17 kilometrów przed finiszem.

“Pave” 118. Paryż-Roubaix:

#30 : Troisvilles – Inchy (161,4 km przed metą – 2,2 km) ★★★☆☆
#29 : Viesly – Quiévy (154,9 km – 1,8 km) ★★★☆☆
#28 : Quiévy – Saint-Python (152,3 km – 3,7 km) ★★★★☆
#27 : Saint-Python (147,6 km; 1,5 km) ★★☆☆☆
#26 : Haussy – Saint-Martin-sur-Écaillon (141,1 km; 0,8 km) ★★☆☆☆
#25 : Saint-Martin-sur-Ecaillon – Vertain (136,8 km; 2,3 km) ★★★☆☆
#24 : Capelle – Ruesnes (130,4 km; 1,7 km) ★★★☆☆
#23 : Artres – Quérénaing (121,4 km; 1,3 km) ★★☆☆☆
#22 : Quérénaing – Maing (119,6 km; 2,5 km) ★★★☆☆
#21 : Maing – Monchaux-sur-Ecaillon (116,5 km; 1,6 km) ★★★☆☆
#20 : Haveluy – Wallers (103,5 km; 2,5 km) ★★★★☆
#19 : Trouée d’Arenberg (95,3 km; 2,3 km) ★★★★★
#18 : Wallers – Hélesmes (89,3 km; 1,6 km) ★★★☆☆
#17 : Hornaing – Wandignies (82,5 km; 3,7 km) ★★★★☆
#16 : Warlaing – Brillon (75 km; 2,4 km) ★★★☆☆
#15 : Tilloy – Sars-et-Rosières (71,6 km; 2,4 km) ★★★★☆
#14 : Beuvry-la-Forêt – Orchies (65,2 km; 1,4 km) ★★★☆☆
#13 : Orchies (60,2 km; 1,7 km) ★★★☆☆
#12 : Auchy-lez-Orchies – Bersée (54,1 km; 2,7 km) ★★★★☆
#11 : Mons-en-Pévèle (48,6 km; 3 km) ★★★★★
#10 : Mérignies – Avelin (42,6 km; 0,7 km) ★★☆☆☆
#9 : Pont-Thibault – Ennevelin (39,2 km; 1,4 km) ★★★☆☆
#8 : Templeuve – L’Epinette (33,8 km; 0,2 km) ★☆☆☆☆
#8 : Templeuve – Moulin-de-Vertain (33,3 km; 0,5 km) ★★☆☆☆
#7 : Cysoing – Bourghelles (26,9 km; 1,3 km) ★★★☆☆
#6 : Bourghelles – Wannehain (24,4 km; 1,1 km) ★★★☆☆
#5 : Camphin-en-Pévèle (19,9 km; 1,8 km) ★★★★☆
#4 : Carrefour de l’Arbre (17,2 km; 2,1 km) ★★★★★
#3 : Gruson (14,9 km; 1,1 km) ★★☆☆☆
#2 : Willems – Hem (8,2 km; 1,4 km) ★★★☆☆
#1 : Roubaix – Espace Charles Crupelandt (1,4 km; 0,3 km) ★☆☆☆☆

Trasa Paryż-Roubaix kobiet 2021

Wyścig Paryż-Roubaix Femmes rozpocznie się 2 października w miejscowości Denain, a peleton po starcie pokona trzy rundy wokół miasta. Po 31 kilometrach, w miejscowości Hornaing, peleton wjedzie na trasę, którą dzień później pojadą też panowie. Na ostatnich 85 kilometrach czeka 17 sektorów bruku, o łącznej długości 29,2 kilometra, w tym przeprawa przez Orchies, Mons-en-Pevele czy Carrefour de l’Arbre. Cały wyścig liczy 116,4 kilometra.

Peleton kobiet wyruszy na trasę o 13:35, zwyciężczyni na welodromie w Roubaix spodziewana jest o 16:44-17:04.

Sektory brukowane Paryż-Roubaix Femmes 2021:

#17 : Hornaing – Wandignies (82,5 km; 3,7 km) ★★★★☆
#16 : Warlaing – Brillon (75 km; 2,4 km) ★★★☆☆
#15 : Tilloy – Sars-et-Rosières (71,6 km; 2,4 km) ★★★★☆
#14 : Beuvry-la-Forêt – Orchies (65,2 km; 1,4 km) ★★★☆☆
#13 : Orchies (60,2 km; 1,7 km) ★★★☆☆
#12 : Auchy-lez-Orchies – Bersée (54,1 km; 2,7 km) ★★★★☆
#11 : Mons-en-Pévèle (48,6 km; 3 km) ★★★★★
#10 : Mérignies – Avelin (42,6 km; 0,7 km) ★★☆☆☆
#9 : Pont-Thibault – Ennevelin (39,2 km; 1,4 km) ★★★☆☆
#8 : Templeuve – L’Epinette (33,8 km; 0,2 km) ★☆☆☆☆
#8 : Templeuve – Moulin-de-Vertain (33,3 km; 0,5 km) ★★☆☆☆
#7 : Cysoing – Bourghelles (26,9 km; 1,3 km) ★★★☆☆
#6 : Bourghelles – Wannehain (24,4 km; 1,1 km) ★★★☆☆
#5 : Camphin-en-Pévèle (19,9 km; 1,8 km) ★★★★☆
#4 : Carrefour de l’Arbre (17,2 km; 2,1 km) ★★★★★
#3 : Gruson (14,9 km; 1,1 km) ★★☆☆☆
#2 : Willems – Hem (8,2 km; 1,4 km) ★★★☆☆
#1 : Roubaix – Espace Charles Crupelandt (1,4 km; 0,3 km) ★☆☆☆☆

Pogoda

W sobotę temperatura do 15º C, możliwy przelotny deszcz, silny wiatr z południa, w porywach do 65 km/godz. W niedzielę wiatr nieco osłabnie, wystąpią zanikające w ciągu dnia opady.

Historia Paryż-Roubaix

Paryż-Roubaix narodził się w 1896 roku z inicjatywy Theodore Vienne i Maurice Pereza. Fabrykanci tekstyliów postanowili zorganizować wielki wyścig, którego metę wyznaczyli na sfinansowanym przez siebie welodromie w Roubaix. Zawody wystartowały pod patronatem magazynu “Velo”. Do 1924 roku stałym terminem była wielkanocna niedziela.

Podczas pierwszych edycji zawodnicy mogli korzystać z pomocy wyznaczających tempo innych rowerzystów, motocyklistów, a nawet kierowców automobilów. Praktyki te zostały zabronione w 1910 roku. Z powodu I Wojny Światowej zawody na cztery lata przerwano. W 1919 roku kolarze powrócili na trasę, która prowadziła przez obszary doświadczone ogromnymi zniszczeniami wojennymi. Właśnie wtedy wyścig zyskał mroczną nazwę “Piekła Północy”.

Po II Wojnie Światowej trasę przesuniętą bardziej na północ Francji, gdzie nadal można było znaleźć drogi z “kocimi łbami”, pamiętającymi XIX wiek. W latach 1986-88 metę umieszczono w Roubaix przed siedzibą sponsora – La Redoute, na reprezentacyjnej ulicy Avenue des Nations Unies.

Budzące szacunek 116. edycji monumentu zdominowali kolarze belgijscy, łącznie 57 razy triumfując w “Piekle Północy”, Francuzi mają 30 zwycięstw. Rekordowe cztery triumfy zapisali Roger De Vlaeminck (1972, 1974-75, 1977) oraz Tom Boonen (2005, 2008-09, 2012). “Monsieur Paris-Roubaix” posiada też dziewięć miejsc na podium, “Tornado Tom” o dwa mniej.

Rekord Polski dzielą Joachim Halupczok (1990) i Zbigniew Spruch (1999), którzy na welodromie finiszowali na 14. miejscu.

Z archiwum “Szosy” – Paryż-Roubaix:

Raport Podium    
1999 Andrea Tafi Wilfried Peeters Tom Steels
2000 Johan Museeuw Peter van Petegem Eric Zabel
2001 Servais Knaven Johan Museeuw Romans Vainsteins
2002 Johan Museeuw Steffen Wesemann Tom Boonen
2003 Peter van Petegem Dario Pieri Wiaczesław Jekimow
2004 Magnus Backstedt Tristan Hoffman Roger Hammond
2005 Tom Boonen George Hincapie Juan Antonio Flecha
2006 Fabian Cancellara Tom Boonen Alessandro Ballan
2007 Stuart O’Grady Juan Antonio Flecha Steffen Wesemann
2008 Tom Boonen Fabian Cancellara Alessandro Ballan
2009 Tom Boonen Filippo Pozzato Thor Hushovd
2010 Fabian Cancellara Thor Hushovd Juan Antonio Flecha
2011 Johan Vansummeren Fabian Cancellara Maarten Tjallingii
2012 Tom Boonen Sebastien Turgot Alessandro Ballan
2013 Fabian Cancellara Sep Vanmarcke Niki Terpstra
2014 Niki Terpstra John Degenkolb Fabian Cancellara
2015 John Degenkolb Zdenek Stybar Greg Van Avermaet
2016 Mathew Hayman Tom Boonen Ian Stannard
2017 Greg Van Avermaet Zdenek Stybar Sebastian Langeveld
2018 Peter Sagan Silvan Dillier Niki Terpstra
2019 Philippe Gilbert Nils Politt Yves Lampaert

Transmisja

Obydwa wyścigi pokaże stacja Eurosport 1. Kobiet w sobotę od 15:15, mężczyzn w niedzielę, początek 10:55.

Jeśli znalazłeś w artykule błąd lub literówkę prosimy, daj nam o tym znać zaznaczając błędny fragment tekstu i używając skrótu klawiszy Ctrl+Enter.

Oryginalne źródło: ZOBACZ
0
Udostępnij na fb
Udostępnij na twitter
Udostępnij na WhatsApp

Oryginalne źródło ZOBACZ

Subskrybuj
Powiadom o

Dodaj kanał RSS

Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS

Dodaj kanał RSS
0 komentarzy
Informacje zwrotne w treści
Wyświetl wszystkie komentarze
Poprzedni artykułSztuczna inteligencja DeepMind z imponującą skutecznością przewiduje pogodę
Następny artykułBerlin. Tysiące nieważnych głosów. Możliwe powtórzenie wyborów