Zbigniew Galperyn nie żyje. Powstaniec warszawski miał 92 lata

Galperyn urodził się 18 maja 1929 r. w Warszawie. Miał 10 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa.

W czasie okupacji wraz z rodziną mieszkał w centrum Warszawy. “To było pięć lat okupacji i niesamowite bestialstwo Niemców w stosunku do Polaków i ziem zajętych przez Niemców było zupełnie inne niż w innych krajach” – powiedział Zbigniew Galperyn w wywiadzie udzielonym Polskiej Agencji Prasowej w 2018 r.

Swoją konspiracyjną służbę rozpoczął jako harcerz, podobnie jak wielu innych młodych ludzi. “Byłem w Szarych Szeregach, co było zresztą związane ze szkołą tak jak u wielu osób, ale w 1943 roku chciałem dostać się do Armii Krajowej, tym bardziej, że w naszym mieszkaniu odbywały się (tajne) szkolenia. No oczywiście nie chcieli mnie przyjąć, bo byłem za młody” – wspominał Galperyn i dodał, że udało mu się “przekonać” swoich dowódców, że jest starszy. “Podałem, że się urodziłem rok wcześniej. Byłem młodym, wysportowanym tak, że nie budziło to żadnej wątpliwości i w niektórych dokumentach do dziś mam, że jestem z 1928 roku (w rzeczywistości z 1929 roku) i nawet legitymację AK-owską z czasów powstania mam na ten rok urodzenia. Wszystko inne – dzień i miesiąc – to się zgadzało” – opowiadał.

Podczas powstania warszawskiego służył jako jeden z ponad 400-450 żołnierzy w Batalionie Chrobry I. Walczył m.in. na Woli i Starym Mieście; ranny został w Pasażu Simonsa – reducie blokującej Niemcom dostęp do Starego Miasta.

– Nasze pokolenie było wychowywane i przygotowywane do tej walki i dlatego nic już nie mogło powstrzymać wybuchu powstania latem 1944 roku – oceniał Galperyn. – Etos powstania wiąże się jeszcze … czytaj dalej