Ostatnie pożegnanie Profesora Andrzeja Schinzla

Z przykrością przyjęliśmy informację, że odszedł od nas Profesor Andrzej Schinzel – wyjątkowa osobowość polskiego środowiska naukowego i Honorowy Obywatel Sandomierza.

Urodził się 5 kwietnia 1937 roku w Sandomierzu. Był synem znanego sandomierskiego lekarza społecznika Zygmunta Schinzla i Marii ze Świeżyńskich, artystki malarki. Studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1958 roku jako uczeń prof. Wacława Sierpińskiego. Specjalizował się w teorii liczb. Doktor nauk matematyczno-fizycznych (1960), doktor habilitowany matematyki (1962), profesor nadzwyczajny (1967), profesor zwyczajny (1974), członek korespondent PAN (1979), członek rzeczywisty PAN (1994). Od 1960 roku pracował w Instytucie Matematycznym PAN, w latach 1986-1989 był zastępcą dyrektora ds. naukowych. Był przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu (od 2007), redaktorem pisma “Acta Arithmetica” (od 1969) oraz członkiem komitetów redakcyjnych pism “Mathematica Slovaca”, “Bulletin of the Polish Academy of Sciences-Mathematics” i “Lietuvos Matematikos Rinkinys”.

Był stypendystą Fundacji Rockefellera w Cambridge i Upsali (1960-61). Zapraszano go jako wykładowcę do uniwersytetów w Columbus 1964-1965, Paryżu (1967), Limoges (1981 i 1984), Pizie (1984), Ann Arbor (Michigan – 1977) oraz jako prelegenta m. in. IX i XV Zjazdu Matematyków Polskich w Krakowie w 1969 r. i 1999 r., Międzynarodowego Kongresu Matematyków w Nicei w 1970 r., Journées Arithmétiques w Bordeaux w 1974 r., Caen w 1976 r., Exeter w 1980 r., Ulm w 1987 r., Limoges w 1997 r. Prowadził wykłady im. P. Turána w Budapeszcie 1984 r., w czasie I Konferencji Kanadyjskiego Stowarzyszenia Teorii Liczb w Banff 1988 r., na konferencji z teorii liczb w Kyoto 1997 r., i na Austriacko-Węgiersko-Słowackim sympozjum z teorii liczb w Grazu 1992 r., Był uczestnikiem VII Seminarium Interdyscyplinarnego w Castel Gandolfo 1993 r., XI Seminarium w 2001 i XII Seminarium w 2003 r.

Był autorem ponad 200 prac, głównie z teorii liczb oraz trzech książek: Wacław Sierpiński, Warszawa 1976; Selected Topies on Polynomials, Ann Arbor 1982 i Polynomials with special regard to reducibility, Cambridge 2000. Wybór prac pt. Selecta (2 tomy) wyszedł w Zurychu w 2007 r. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Matematycznego od 1953 r., w latach 1981-1983 pełnił funkcję wiceprezesa. Zasiadał w Komitecie Głównym Olimpiady Matematycznej (1969-1986 i 1989-1999), zaś jego przewodniczącym był w latach 1969-1971 i 1995-1997. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (od 1982 r.), był przewodniczącym Wydziału III (1982-1987); należy do Niemieckiej Akademii Przyrodników – Leopoldina (od 1976 r.), Austriackiej Akademii Nauk (członek korespondent od 1997 r.), Węgierskiej Akademii Nauk (członek honorowy od 2001 r.) i Polskiej Akademii Umiejętności (od 2002 r., członek czynny od 2004 r.).

Laureat licznych nagród, m. in. Nagrody Wydziału Nauk Matematyczno-Fizycznych, Chemicznych i Geologiczno-Geograficznych PAN (1962), Nagrody Polskiego Towarzystwa Matematycznego im. Zaremby (1969), Nagrody Państwowej II stopnia (1974), Nagrody Fundacji Jurzykowskiego (Nowy Jork 1979), Nagrody Prezesa Rady Ministrów (2003), doktor honoris causa Uniwersytetu w Caen z 1998 r.

Odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim (1979), Oficerskim (1988) i Komandorskim (2002) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1973), Medalem Pamiątkowym im. Wacława Sierpińskiego Oddziału Warszawskiego Polskiego Towarzystwa Matematycznego i Uniwersytetu Warszawskiego (1982), Dyplomem Honorowym Rady Narodowej w Sandomierzu (1986), Medalem im. Stefana Banacha Polskiej Akademii Nauk (1992), Medalem Pamiątkowym im. Władysława Orlicza Wydziału Matematyki i Informatyki Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu (1997), Papieskim Krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice (1977).

Prof. Andrzej na konferencji w Zamku Królewskim w Sandomierzu z okazji 730 rocznicy lokacji Sandomierza – 7 października 2016 r. Fot. Małgorzata Płaza, Tygodnik Nadwiślański

Zgłoś naruszenie/Błąd