Jury X edycji Nagrody im. K. I. Gałczyńskiego ORFEUSZ za najlepszy tom poetycki roku, w składzie: prof. Jarosław Ławski (przewodniczący), prof. Anna Legeżyńska, dr Antoni Libera, dr Bronisław Maj, Marek Zagańczyk, spośród dwudziestu nominowanych wcześniej do nagrody książek, wyłoniło finałową piątkę.
Józef Baran, W wieku odlotowym, Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań
Prof. Anna Legeżyńska o tomie Józefa Barana:
(…) Poeta ten nie chciał nigdy być czyimś uczniem, iść po śladach noblistów, awangardystów, lingwistów, klasyków. Pozostał sobą: twórcą wierszy do czytania przez szeroki krąg miłośników, od licealisty do profesora. Wierszy zrozumiałych, a przecież nie banalnych czy „ładnych”. Często pogodnych nawet w refleksjach nad zjawiskami do pojęcia trudnymi. Jako poeta i człowiek uczy nas zgody na bieg nurtu życia, ale także uczy radości chwili, trwania tutaj i teraz. Afirmacji miejsca, w którym się jest i akceptacji losu wyznaczającego każdemu inną miarę. (…)
Izabela Fietkiewicz-Paszek, Lipiec na Białorusi, Zaułek Wydawniczy Pomyłka, Szczecin
Prof. Jarosław Ławski o tomie Izabeli Fietkiewicz-Paszek:
(…) Poetka skonstruowała tom konsekwentnie, to jakby brulion, szkicownik, itinerarium liryczne: w wygłosie surowe, nieobrobione, pokazujące etapy inicjacji w obcą-swojską przestrzeń: Granica, Pierwsza noc w Grodnie, Zaniemnie, Cerkiew Kołoska, Wielka Synagoga Chóralna, W południ na placu Niepodległości w Mińsku, Chatyń, Nocny Mińsk z Witalikim, Świteź, U Mickiewicza, Powrót. Wszędzie poetyka fotografii, wstrzymania czasu; patrzą na nas oni „stamtąd” i my „stąd” patrzymy na nich: przez słowa, przez zdjęcia z rodzinnego albumu i te zrobione tu, na Białorusi. Żadnego moralizowania, żadnej, z pozoru, uogólniającej refleksji.(…)
Andrzej Kopacki, Sonety, ody, wiersze dla Marianny, Wydawnictwo Forma, Szczecin
Antoni Libera o tomie Andrzeja Kopackiego:
(…) Na pierwszy rzut oka autor prowadzi subtelną grę z wielowiekową tradycją. Skoro miłość, to sonet – z jego patronem Petrarką i arcymistrzem Szekspirem. Skoro idee, abstrakcje, to oda Asklepiadesa – konstrukcja starogrecka. Skoro dzieciństwo, niewinność, „nieład i wczesna udręka”, jak nazwał to Tomasz Mann, to wiersz wolny, bez reguł – wypowiedź spontaniczna. Ale Andrzej Kopacki nie uprawia tych form, by pokazać, że umie. To jego świadoma replika na chaos współczesności: na dekonstrukcję, bezformie, na kult bełkotu i furii. Nie wyrazi się życia – daje do zrozumienia – choćby najbardziej podłego czy zdegradowanego, wściekłością i dzikim wrzaskiem, bezwstydem i „bebechami”, bo to jest zwierzęce, nie ludzkie. (…)
Ewa Ledóchowicz, Sekwoje, WBPiCAK, Poznań
Prof. Anna Legeżyńska o tomie Ewy Ledóchowicz:
(…) Sekwoje to znakomity debiut. Głęboka, wielowarstwowa poezja o świecie i czasach, w jakich żyjemy. Wyjątkowy w polskiej literaturze dialog z Eliotem i kanonem innych arcydzieł. Tomik, którego nie chce się odłożyć na półkę. (…) W poemacie Eliota strofę puentuje nieprzytoczona już przez poetkę refreniczna fraza: „A życie jest bardzo długie”. W Sekwojach odpowiada jej topika podróży, prowadzącej przez wielkie przestrzenie kontynentów Ameryki, Afryki i Europy, także przez kulturowo oszlifowane miejsca, w tym Wenecję. Celem intertekstualno-fantasmagorycznej wędrówki jest nie tyle konfrontacja zuniwersalizowanych znaczeń łączonych z realnymi miejscami, ile indywidualne doświadczanie czasoprzestrzeni przez człowieka ponowoczesnego, dzisiejszego. Poetka szuka między wielką tradycją a współczesnością odpowiedzi na pytanie o możliwość zapełnienia, „wypchania” (jak to ujmuje Libera) człowieka dziś nadal (a może jeszcze bardziej) „wydrążonego” z duchowych jakości, niż to rozpoznawał Eliot. (…)
Janusz Solorz, Dziecinada, Zaułek Wydawniczy Pomyłka, Szczecin
Bronisław Maj o tomie Janusza Solarza:
(…) …”złodziejska żonglerka, która stwarza coś nowego na kanwie starego, a dodatkową miarą trudności jest to, że powinna zachować przejrzysty schemat rymów” – tak rekomendował Poeta swój poprzedni – znakomity! – zbiór „47 sonneniziów”. Dotyczy to także tomu najnowszego: wspaniałej „Dziecinady”. Wszakże ta wirtuozowska złodziejska żonglerka to jeden tylko aspekt nowej książki Janusza Solarza. „Dziecinada” jest świadectwem – z wyrazistej „ojcowskiej” perspektywy – całego losu, miłości, doświadczenia; to zapis, którego bohaterami są, intensywnie obecni w świecie poetyckim, Ojciec i Córka. Zapis, cudownie sugestywny, na najwyższej emocjonalnej strunie zagrany – groźba sentymentalizmu, banału, oczywistości czyhała tu zza każdego wersu. Obroną przed nimi stał się szczególny, autoironiczny, dystans: czarodziejska, pełna dowcipu, żonglerka, mistrzowska gra – nieskazitelnymi kanonicznymi modelami (od sonetu po vilanellę), obecnymi w powszechnej świadomości znakami, przytoczeniami, wariacjami.(…)
Decyzją jury laureatką ORFEUSZA MAZURSKIEGO (przyznawanego autorowi z Warmii, Mazur lub Podlasia) została Teresa Radziewicz za tomik Ś, wydany przez Książnicę Podlaską w Białymstoku.
Kolejny raz swojego faworyta, spośród piątki nominowanych do finału tomików i laureata Orfeusza Mazurskiego będą mogli wybierać także czytelnicy. Swoje zgłoszenia można przesyłać na adres: [email protected] (z każdego adresu e-mail można oddać jeden głos) jak również za pośrednictwem profilu muzeum na Facebooku oraz podczas gali wręczenia nagród. Nagrodą dla zwycięzcy będzie spotkanie autorskie z czytelnikami.
Laureata Nagrody ORFEUSZA poznamy 31 lipca podczas uroczystej gali wręczenia nagrody w Muzeum K. I. Gałczyńskiego w Praniu. Oprócz statuetki otrzyma on 30 tys. zł, natomiast laureat Orfeusza Mazurskiego – 10 tys. zł. Laudacje do nominowanych tomików wygłoszą członkowie jury, a oprawę artystyczną wydarzenia zapewnią Dorota Landowska oraz Aleksander Dębicz i Michał Żak.
Marek Zagańczyk o tomie Teresy Radziewicz (Orfeusz Mazurski):
(…) Nie trzeba odpowiadać na pytanie kim jest „ś”. Bo wszyscy go znamy, jedni lepiej, inni trochę gorzej. Odpowiedź tkwi w wierszach Teresy Radziewicz, które są mądrą medytacją nad życiem, namysłem nad tym, co nieuchronnie je zamyka. „Ś” jest w nich od początku, od motta, od pierwszej linijki. Towarzyszy nam w lekturze, tak jak „ś” jest przy nas w życiu, w każdej jego chwili, przy każdej pogodzie.
Ale „ś” to także długa lista lekko zmiękczonych wyrazów. Bez tej litery nie byłoby świata i światła, święta i liści, świtu, boleści i samotności, ani śliwy i świadomości. Bez niej nie dałoby się śnić ani śpiewać. To „ś” w pojedynczych wyrazach jest jak śmierć w życiu każdego z nas. „Ś” czyni tylko swoją powinność, nie daje się oswoić, przychodzi, gdzie i kiedy chce. Jedno jest pewne, że o nikim z nas nie zapomni, nikogo z nas nie pominie (…).
Nagroda Orfeusza jest przyznawana pod honorowym patronatem Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu prof. Piotra Glińskiego, Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego Gustawa Marka Brzezina i Pen Clubu Polska.
Partnerzy nagrody: Stowarzyszenie Leśniczówka Pranie, dwumiesięcznik literacki Topos, Akademia Teatralna im. A Zelwerowicza w Warszawie.
Patroni medialni: Gazeta Olsztyńska, Polskie Radio Olsztyn, Polskie Radio Białystok.
Donatorzy: Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu (ze środków pochodzących z Funduszu Promocji Kultury), samorząd województwa warmińsko-mazurskiego, samorząd powiatu piskiego, firma ArtTech Cinema.
Sekretarzem Nagrody jest Wojciech Kass.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS