Zieleń stanowi nieodłączny element krajobrazu miasta. Jeszcze kilka dekad temu główną jej funkcją było zaspokajanie potrzeb estetycznych. Dziś planiści i specjaliści zajmujący się tematyką miejską zgodnie podkreślają jej istotną rolę w kształtowaniu wysokiej jakości przestrzeni. Jest to bowiem element niezbędny do prawidłowego funkcjonowania systemów miejskich.
Tereny zieleni stanowią naturalny filtr zanieczyszczeń gazowych, w tym pyłów zawieszonych, redukując jednocześnie nadmierne ilości dwutlenku węgla w atmosferze. Ich rola w ciągu ostatnich dekad nabiera coraz większego znaczenia. Wojciech Łachowski i Aleksandra Łęczek z Instytutu Rozwoju Miast i Regionów przeprowadzili analizę “Tereny zielone w dużych miastach”*.
Biorąc pod uwagę dostępne dane oraz zalecenia związane z kształtowaniem miasta zwartego i przyjaznego do życia, autorzy postanowili obliczyć trzy wskaźniki umożliwiające monitorowanie zieleni miejskiej: udział terenów zieleni w powierzchni miasta, dostępność terenów zieleni oraz stopień pofragmentowania zieleni.
Do wyodrębnienia terenów zieleni wykorzystano metodę klasyfikacji obrazów satelitarnych. Zdjęcia pochodziły z misji Sentinel 2 z okresu letniego w 2018 i 2019 r. Dane wytworzone zostały w ramach programu Copernicus przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA).
Pierwszym z obliczonych w pracy wskaźników był udział terenów zieleni w całkowitej powierzchni miasta. Najwyższym udziałem zieleni w powierzchni miasta charakteryzowały się: Koszalin (70%), Zielona Góra (67,5%), Kielce (66,8%), Dąbrowa Górnicza (63,4%) oraz Bielsko-Biała (62,9%). Najniższą wartością odznaczyło się natomiast Opole (25,2%).
Bytom, Gliwice (52,5%) i Zabrze Ruda Śląska charakteryzują się niemal identyczną liczba terenów zielonych i znajdują się dokładnie w połowie tego zestawienia. Co ciekawe, znacznie wyprzedają nas Katowice. Najbardziej spójną strukturą terenów zieleni odznaczały się: Gdynia, Kalisz, Zielona Góra, Katowice, Elbląg oraz Dąbrowa Górnicza.
Trzeci wskaźnik, który wykorzystano w analizie związany był z dostępem mieszkańców do terenów zieleni. Aby go obliczyć, w pierwszej kolejności przygotowano model sieciowy połączeń komunikacyjnych dostępnych dla pieszych tj. chodników, ścieżek, schodów oraz dróg samochodowych z wyłączeniem autostrad i dróg ekspresowych.
W kolejnym kroku przygotowano punkty reprezentujące miejsca ich przecięcia z terenami zieleni wysokiej jakości większymi niż 1 ha. W kolejnym kroku od punktów tych wyznaczono strefy, do których możliwe było dojście z wspomnianych punktów w czasie 5 minut lub mniejszym. Na końcu zsumowano liczbę osób, która zamieszkiwała te obszary.
Najlepszą dostępnością charakteryzowały się miasta: Rzeszów (77,9%), Ruda Śląska (75,7%), Olsztyn (72,6%), Koszalin (70,3%), Kraków (65,7%) oraz Wałbrzych (65,4%). Najmniej dostępne tereny zieleni występowały natomiast w Opolu (3%), Elblągu (14,5%), Kaliszu (20,2%), Białymstoku (23,9%), Chorzowie (28,1%) oraz Tychach (33,9%). Gliwice nieznacznie powyżej średniej – 56,6%
*Łachowski W., Łęczek A., 2020, Tereny zielone w dużych miastach Polski. Analiza z wykorzystaniem Sentinel 2, Urban Development Issues, vol. 68(1), 77–90. https://doi.org/10.51733/udi.2020.68.07
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS