Skradanki, które stworzyły gatunek – historia szpiegów, zabójców i złodziei

Publicystyka wczoraj, 11:30

autor: Hubert Sosnowski

Opublikował kilka opowiadań w prasie. Miłośnik gier, książek i sportów walki.

Nawet Death Stranding, gra o byciu kurierem, czerpie z mechaniki skradanek. To pokazuje, jak długą drogę przebył ten gatunek. Dziś przyjrzymy się najważniejszym punktom zwrotnym w jego historii.

Nie każdy siada do gier, by siać zniszczenie i strzelać do wszystkiego, co się rusza (ale i tak czekamy na Dooma!). Czasem lubimy zmierzyć się z wyzwaniem, przy którym trzeba odrobinę ruszyć głową, przemknąć w cieniu, poznać zajmującą historię i wykorzystać to, czego się dowiedzieliśmy.

Wcielanie się w tę zwinną, nieuchwytną postać, której nie sposób wykryć, potrafi sprawić ogromną satysfakcję i radochę. Po prostu fajnie jest mieć wybór, dzięki któremu możemy oszczędzić przeciwnika. Wiele współczesnych produkcji stara się przedstawiać naszych oponentów jako… ludzi, którzy też mają swoje cele i motywacje. Bo dziś mechanika próbuje iść pod rękę z fabułą, by dostarczać jak najbardziej immersyjnych doznań na polu skradanek i motywować nas do cichego przechodzenia gier.

Warto prześledzić, które produkcje sprawiły, że pokochaliśmy się skradać.

Castle Wolfenstein i Beyond Castle Wolfenstein

Wbrew pozorom nie Metal Gear było pierwszą grą, w której trzeba przemykać między lepiej uzbrojonymi wrogami i zdejmować ich po cichu – seria Kojimy po prostu jako pierwsza zrobiła to dobrze i z kinowym przytupem (jeszcze zanim przeszła w trójwymiar). W sumie to już w Pac-Manie trzeba było się przekradać między duszkami… Dobra, jeśli pójdziemy za daleko, zabrniemy w odmęty absurdu.

Castle Wolfenstein i Beyond Castle Wolfenstein to praszczury skradanek. Ponad 30-letni (w tej branży to wieczność) „dziadkowie”, w których ludziki z ośmiu pikseli na krzyż przemierzają czarny ekran. Zaczynamy jako pochwycony przez esesmanów aliancki szpieg, którego wrogowie wrzucają do lochów. Tam próbuje przetrwać i od umierającego współwięźnia otrzymuje spluwę. Potem musimy przekradać się między strażnikami.

To tutaj pierwszy raz pojawili się wartownicy patrolujący korytarze w określonym porządku. Część druga, Beyond Castle Wolfenstein, dorzuciła jeszcze istotny element, bez którego dzisiejsze skradanki nie mogą się obyć – nóż wreszcie zaczął służyć jako narzędzie do cichego eliminowania wrogów.

1. Więcej o grze Castle Wolfenstein
2. Więcej o grze Beyond Castle Wolfenstein

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ