Czarnek reformuje naukę, czyli katolickie państwo coraz bliżej

W drodze do ciemnogrodu

Jednak to właśnie pomysł Czarnka, lubelskiego towaru eksportowego wysłanego do resortu edukacji i nauki, o którym pisała w sobotę “Wyborcza”, odebrał mi resztki nadziei, że w państwie rządzonym przez PiS da się żyć normalnie.

Odebrał mi nadzieję, bo o ile można liczyć na jakiś bunt i sprzeciw, gdy łamane są prawa kobiet czy niszczona praworządność, to obawiam się, że instytucjonalne odmóżdżanie i totalne ogłupianie nikogo nie obchodzi, a każda kolejna tego typu niedorzeczna inicjatywa będzie robiła coraz mniejsze wrażenie, będzie przechodziła niepostrzeżenie, robiąc z nas naród zabobonnych, kołtuńskich, ksenofobicznych głupców. Mając w głowie żołnierzy wyklętych i liczne narodowe powody do chwały, po cichu przeniesiemy się do ciemnogrodu.

Przemysław Czarnek i “nieprawdziwe prądy”

Czarnek planuje, że nauka o rodzinie ma ją nie tylko badać, ale także transformować i, jak to zapowiedział,  „przeciwstawiać się rozmaitym prądom, które są nieprawdziwe”. Znając jego poprzednie wypowiedzi, możemy domyślać się, co to za nieprawdziwe prądy: dążenie kobiet do pracy zawodowej, a zwłaszcza do robienia kariery, rozwody, rodziny patchworkowe i – co najgorsze ze wszystkiego – takie, w których dzieci wychowują rodzice tej samej płci.

Czy „nieprawdziwym prądem” jest również przemoc? Nie sądzę; partia, z której wywodzi się Czarnek, chętnie wypowiedziałaby konwencję stambulską, zresztą bicie dzieci i żony doskonale mieści się w modelu tradycyjnej rodziny.

Wielką promocję rodziny i małżeństwa Czarnek zamierza prowadzić ręka w rękę z Kościołem katolickim. Nie będzie zgody na wolne związki ani skandaliczne „błogosławieństwa grzechu cudzołóstwa”, jakie dopuszczają, według Czarnka, niektóre katolickie kościoły zachodnioeuropejskie. I nieważne, czy jesteś, czytelniku, katolikiem, luteraninem, agnostykiem czy ateistą, marzeniem Czarnka jest, aby o kształcie twojej rodziny decydował on i katoliccy duchowni.

Z czym chce walczyć Przemysław Czarnek?

Tymczasem warto uświadomić sobie, że wszystko, czemu sprzeciwia się i z czym chce walczyć Czarnek, jest oczywiste w cywilizowanym świecie. Na przykład w Unii Europejskiej, do której teoretycznie wciąż należymy. Świeckie państwo, w którym Kościół katolicki nie jest żadnym oficjalnym autorytetem, prawa kobiet i prawa osób LGBT+, czyli małżeństwa i związki partnerskie osób tej samej płci, to na Zachodzie sprawy tak powszechne i normalne, że się o nich nawet nie mówi.

Natomiast pomysł członka rządu, ministra edukacji i nauki na pranie mózgów pod dyktando Kościoła nikomu nie wydałby się normalny. Przeciwnie, w cywilizowanym świecie zostałby uznany za absolutną patologię.