Gdy myślę o różnicach w przywództwie Grzegorza Schetyny i Borysa Budki, to przypomina mi się protest zorganizowany przez KOD przed Pałacem Prezydenckim w 2016 roku.
Ze sceny, na której wystąpiło wtedy kilkunastu posłów opozycji, padło hasło o przyspieszonych wyborach. Nie pamiętam, kto je wtedy rzucił, ale to nieistotne. Kilka chwil później, udało mi się zamienić kilka słów z byłym już przewodniczącym PO, który pytany o taki scenariusz, zdecydowanie go odrzucił. Wydawać by się mogło, że atmosfera na ulicy sprzyjała temu, aby taką możliwość rozważyć. Schetyna jednak wiedział, że emocje w końcu opadną, a i Platforma nie była wtedy graczem, który rozdawał karty.
Budka jak zakochany młodzieniec
Kilka lat później, o wiele większe protesty miały miejsce przy okazji wyroku Trybunału Konstytucyjnego ws. aborcji. I w tym przypadku głównej roli nie odgrywała Platforma, a liderki Strajku Kobiet. W pierwszym momencie emocje i wielkość demonstracji z całą pewnością pozwalały uwierzyć tym, którzy od lat walczyli z PiS-em, że to faktyczny koniec władzy Kaczyńskiego. Uwierzyła w to z pewnością Platforma i jej kierownictwo, które zdecydowało się przedstawić „Pakiet dla kobiet”, który de facto przesunął w lewo stanowisko partii w tej sprawie. Od tego zaczęły się wszystkie dzisiejsze problemy Budki, które tylko powiększały się przy kolejnych jego potknięciach. Emocje opadły, Strajk Kobiet skompromitowały jego liderki, a Budka został z „Pakietem dla Kobiet” i buntem konserwatystów w partii. Platforma zachowała się jak młoda para, która myląc ulotne zakochanie z miłością, podejmuje decyzje rzutujące często na całe życie. Często niestety błędne.
Ale podobnie jak Michał Karnowski, nie krytykowałbym decyzji kierownictwa PO o wyrzuceniu Rasia i Zalewskiego z partii. Jeżeli posłowie mieli uwagi do przewodniczącego i tego, w którym kierunku zmierza partia, to w pierwszej kolejności powinni o tym rozmawiać z Borysem Budką. Medialne wybiegi trudno odebrać inaczej, niż po prostu walkę różnych frakcji w partii. Nie oznacza to jednak, że do samego przywództwa Budki nie ma w partii żadnych merytorycznych zastrzeżeń. One są i są całkowicie zrozumiałe.
CZYTAJ WIĘCEJ: Borys Budka pierwszy raz od dawna postąpił sensownie. Partia mała, skazana na opozycyjność, nie może być tak rozdyskutowana i wieloskrzydłowa
Podobną postawę krytykowałem, gdy to akurat posłowie Zjednoczonej Prawicy, chodzili po mediach, które na co dzień chcieli „repolonizować”, aby tam mówić o problemach swojego obozu. Trudno więc się dziwić, że kierownictwo PO zareagowało tak, a nie inaczej.
CZYTAJ WIĘCEJ: Pranie brudów w mediach, które na co dzień się krytykuje i chce „dekoncentrować”, to co najmniej absurd
Mleko się jednak rozlało i dziś nikt nie zaprzeczy, że w Platformie problemu nie ma. Kłopotem jednak nie jest sam Budka, ale i trudna do odgadnięcia postawa Rafała Trzaskowskiego, który buduje swój projekt, ale nikt do końca nie wie, czy będzie on w opozycji do Platformy czy będzie może jej częścią. Jeżeli Platforma chce ruszyć do przodu, musi jak najszybciej uporządkować kwestię przywództwa. Jeżeli tego nie zrobi i będzie czekać do jesieni, gdy mają odbyć się w partii wybory na poziomie regionalnym i lokalnym, może być za późno. Bez uporządkowania tej kwestii, nawet najlepsza inicjatywa będzie rozbijać się o wewnętrzne problemy partii. Przed Platformą czas wielkich zmian. Albo coraz większego zjazdu w sondażach.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS