Pandemia uświadomiła elitom politycznym w wielu państwach świata zbyt duże uzależnienie od gospodarki Chin, a zwłaszcza od importu niezbędnych towarów z tego kraju. Wystarczyło jedno uderzenie w łańcuch dostaw z tamtego kierunku, a pod znakiem zapytania postawione zostało bezpieczeństwo zdrowotne całych społeczeństw Zachodu.
Globalne ambicje Państwa Środka sprawiają też, że w licznych stolicach odczuwa się zagrożenie chińską ekspansją. Powoduje to chęć uwolnienia się od zbytniej zależności od Pekinu. W tym kontekście pojawiają się głosy o konieczności skrócenia łańcucha dostaw i alokacji kapitału inwestycyjnego. Kto może na tym skorzystać?
Kto wygra? Meksyk i Wietnam?
Analitycy wskazują na dwóch potencjalnych beneficjentów tego procesu. Pierwszym może być Meksyk. Jego szansa wynika z faktu, że amerykańskie władze są coraz bardziej zdeterminowane, by przenosić produkcję z Chin w bliższe, a przez to bezpieczniejsze rejony. Najbliższej położonym obok USA rezerwuarem taniej siły roboczej pozostaje Meksyk. Industrializacja tego kraju i stworzenie tam nowych miejsc pracy mogłyby osłabić presję imigracyjną na Stany Zjednoczone z tamtego kierunku. To dodatkowy argument dla Waszyngtonu, by wybrać swojego południowego sąsiada.
Drugim wygranym może stać się Wietnam. W Azji zagrożenie chińskie odczuwają m.in. Tajwan, Korea Południowa i Japonia. Dotyczy to także Australii. Te kraje z kolei mogłyby przenieść swoją produkcję z Chin do Wietnamu. W ten sposób nie tylko uniezależniałyby się od Pekinu, ale także zmniejszały koszty pracy. W Państwie Środka w ostatnich latach płace mocno wzrosły, a przez to zmalała opłacalność produkcji. W tej sytuacji 96-milionowy Wietnam, którego mieszkańcy zarabiają o wiele mniej niż Chińczycy, jawi się jako bardziej konkurencyjne miejsce do inwestowania.
Czy wygranym mogą być Polska i Trójmorze?
W jaki sposób mogłyby natomiast skracać swoje łańcuchy dostaw kraje Europy Zachodniej? W jakie bliższe rejony mogłyby przenosić swoje inwestycje? Afryka Północna i Bliski Wschód nie wchodzą w grę z powodu permanentnej destabilizacji. Rosja jest krajem nieprzewidywalnym, a na dodatek wybrała konfrontacyjny kurs wobec Zachodu. Ukraina z powodu nieprzejrzystości przepisów, powszechnej korupcji i braku infrastruktury również nie jest atrakcyjnym miejscem dla inwestorów. W tej sytuacji największe możliwości otwierają się przed krajami Trójmorza.
Zapowiedziana niedawno przez Komisję Europejską nowa polityka przemysłowa ma na celu m.in. zmniejszenie zależności Unii od importu towarów z Azji, a zwłaszcza z Chin, w strategicznych branżach. Tylko w dwóch sektorach – surowców i farmaceutyków – kraje UE są niemal całkowicie uzależnione od dostaw 34 kluczowych produktów, które sprowadzane są w większości z Państwa Środka. To ma się zmienić. Ale jak? Czy kraje naszego regionu wykorzystają szansę, jaka się przed nimi rysuje?
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS