Ewelina widziała męża ostatni raz w ubiegłoroczne walentynki. Joanna Kińska – we wrześniu 2020 roku. – Pod koniec marca urodził nam się syn. Ma 14 miesięcy, a jego ojciec widział go tylko na skype. Nigdy nie miał go na rękach. I takich rodzin, jak nasza, jest więcej – mówi Interii. To ona jest jedną z inicjatorek petycji dotyczącej wznowienia widzeń osadzonych z bliskimi w zakładach karnych. Pod tym dokumentem podpisało się już ponad 5 tys. osób.
Od 17 października widzenia w zakładach karnych są wstrzymane. Wcześniej w czasie pandemii widzenia były możliwe tylko w ścisłym reżimie sanitarnym – za pleksą, często w maseczce i rękawiczkach, bez możliwości jakiegokolwiek kontaktu. Nie mogły w nich również uczestniczyć osoby nieletnie.
– Rząd luzuje obostrzenia, a o więźniach zapomniano. Mniej jest zakażeń, coraz więcej osób zaszczepionych, jest to więc najlepszy czas na to, by walczyć o przywrócenie widzeń – przyznaje w rozmowie z Interią Joanna Kińska.
To ona, przy pomocy kilku innych osób, utworzyła internetową petycję zaadresowaną do ministra sprawiedliwości. Powstała kilka dni temu, a już podpisało się pod nią ponad 5 tys. osób. – Wysyłamy też wersje papierowe do zakładów karnych, aby osadzeni mogli się podpisywać. Walczymy o wznowienie widzeń, ale w takich warunkach, by mogły w nich uczestniczyć również dzieci – tłumaczy kobieta. Wokół petycji powstała też akcja o nazwie “Prawo do widzeń”.
Autorzy petycji apelują o przywrócenie normalnych widzeń przy stoliku (bez pleksy), w których będą mogły brać udział dzieci skazanych, a także wznowienie widzeń bezdozorowych, przepustek dla skazanych, pracy wolnościowej i wszystkich form wyjść wolnościowych pod nadzorem wychowawcy.
W uzasadnieniu petycji czytamy, że “kontakty osadzonego z rodziną mają kluczowe znaczenie w procesie jego resocjalizacji. Zgodnie z art. 105 par 1 kkw , “Skazanemu należy umożliwiać utrzymywanie więzi przede wszystkim z rodziną i innymi osobami bliskimi przez widzenia, korespondencję, rozmowy telefoniczne, paczki i przekazy pieniężne, a w uzasadnionych wypadkach, za zgodą dyrektora zakładu karnego, również przez inne środki łączności, oraz ułatwiać utrzymywanie kontaktów z podmiotami, o których mowa w art. 38 podmioty współdziałające w wykonywaniu orzeczeń sądowych, § 1.”
– Wielu chłopaków w zakładach karnych jest w fatalnej kondycji psychicznej. Przez 23 godziny siedzą w celi, mają tylko godzinę spaceru. Nie ma widzeń, głowa nie ma kiedy odpocząć, zająć się czymś innym. To jest horror i odbija się negatywnie na relacjach z bliskimi. Wydłużono nam nieco rozmowy telefoniczne, ale co to jest, wydłużenie z pięciu do ośmiu,dziesięciu minut? Rozmowy na skype odbywają się raz w miesiącu. Jest to skandal. Jak rodziny mają utrzymywać więzi? – pyta Joanna Kińska.
Ewelina, żona osadzonego w zakładzie karnym, jest jedną z osób, które podpisały petycję: – Nie widziałam męża od 14 lutego ubiegłego roku. Bardzo mi go brakuje. To bardzo trudne, wiele par tego nie przetrwało, my na szczęście dajemy radę. Są dni lepsze i gorsze, ale nie mamy zamiaru się poddać. Miłość przezwycięży wszystko. Co jednak trudniejsze, to relacje z dziećmi – mąż nie widział ich przez cały okres pandemii – mówi nam kobieta.
Petycja, jak zapowiadają jej autorzy, docelowo trafi do Ministerstwa Sprawiedliwości. – Napisaliśmy i wysłaliśmy też listy do rzecznika praw obywatelskich Adama Bodnara, do ministra sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry, premiera Mateusza Morawieckiego i rzecznika praw dziecka Mikołaja Pawlaka – wymienia Joanna Kińska. Całą akcję od samego począt … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS