Klasyczny gambit? Marcin Warchoł odcina się od Solidarnej Polski i głosuje za Funduszem Odbudowy

Marcin Warchoł za Tadeuszem Ferencem: Moją partią jest Rzeszów

Impulsem niespodziewanej przemiany Marcina Warchoła była rezygnacja Tadeusza Ferenca z fotela prezydenta Rzeszowa. Ferenc ogłosił swoje odejście 10 lutego, jednocześnie swój start w wyborach prezydenckich ogłosił Marcin Warchoł, poseł, który w ostatnich kilku latach był częstym gościem w rzeszowskim ratuszu, obiecując wsparcie dla realizacji marzeń Tadeusza Ferenca, m.in. o budowie monoraila i przekazaniu na rzecz miasta Zamku Lubomirskich, w którym znajduje się obecnie sąd okręgowy.

Tydzień później, 17 lutego, Marcin Warchoł rzucił legitymacją partyjną, powtarzając za Tadeuszem Ferencem słynne powiedzenie byłego prezydenta: “Moją partią jest Rzeszów”. To zdanie chętnie przywołuje przy każdej okazji.

We wtorek, podczas sejmowego głosowania w związku z Funduszem Odbudowy, Marcin Warchoł zagłosował wbrew swoim niedawnym partyjnym kolegom z Solidarnej Polski, którzy uważają FO za zagrażający suwerenności Polski. Posłowie Solidarnej Polski z Podkarpacia nie poparli FO. Maria Kurowska była nieobecna, a Piotr Uruski był przeciwko. Na “nie” zagłosowali także dwaj inni posłowie z Podkarpacia: Stanisław Tyszka z Kukiz’15 i Grzegorz Braun z Konfederacji, który również startuje w wyborach prezydenckich w Rzeszowie.

Klasyczny gambit?

Głosując za funduszami unijnymi, Marcin Warchoł chce uwiarygodnić się przed wyborcami w Rzeszowie, którym obiecuje niemal w każdym tygodniu sięganie po środki z Unii Europejskiej. Niedawno tak odpowiedział na swoim wyborczym czacie na pytanie internauty o zdobywanie środków z Unii Europejskiej dla miasta: – Wszędzie tam, gdzie będą pieniądze dla miasta, nie będę wahał się po nie sięgnąć.

Marcin Warchoł z pewnością miał świadomość, że gdyby zagłosował tak samo, jak jego niedawni partyjni koledzy, przeciwko Funduszowi Odbudowy, kontrkandydaci nie puściliby mu tego płazem i używaliby tego głosowania jako głównego argumentu przeciwko kandydaturze Marcina Warchoła.

Czy to więc klasyczny gambit – poświęcenie jednego głosu dla lepszej pozycji kandydata w walce o władzę w dużym mieście?