Nikt chyba nie ma wątpliwości, że Pep Guardiola to jeden z najlepszych szkoleniowców na świecie, ale wiadomo – Liga Mistrzów ostatnio była dla niego upierdliwym kamieniem w bucie. Ha, „ostatnio”. Toż to mija przecież 10 lat, od kiedy Hiszpan ostatni raz meldował się w finale tych rozgrywek. W tym czasie Zidane wygrywał je seryjnie, triumfował żółtodziób Flick, Roberto Di Matteo, który potem przepadł, szansę dostawał „przegryw” Pochettino. No, brakowało Guardioli. Ewidentnie. Ale po dzisiejszym spotkaniu – koniec z tym.
Do dzisiaj Guardiola opadał kolejno z:
- Chelsea w półfinale
- Realem w półfinale
- Barceloną w półfinale
- Atletico w półfinale
- Monaco w 1/8
- Liverpoolem w ćwierćfinale
- Tottenhamem w ćwierćfinale
- Lyonem w ćwierćfinale
Wyraźnie widać, że w pewnym momencie Guardiola się zaciął. Jeszcze przez pewien czas regularnie dojeżdżał do ½ i tam miał problemy, ale w sumie zawsze był dość blisko. Potem było już tylko gorzej, a niektóre wpadki po prostu zostawiały sporą plamę na jego wizerunku.
Łatwiej zrozumieć wylot z Barceloną czy Realem, trudniej z Monaco, Tottenhamem, Lyonem czy nawet ówczesnym Liverpoolem. City potrafiło przecież zabrać ligę angielską dla siebie, a w Europie z tymi samymi rywalami miało problemy. Czasem odpadając w kuriozalny sposób, bo przecież pamiętamy dwumecz z Tottenhamem. Poza tym – z całym szacunkiem – jeśli zatrudniasz Guardiolę, nie chcesz odpadać z Lyonem. Niedosyt ewidentnie był.
Czuł go Bayern, czuło – wciąż pewnie czuje – City. Na krajowym podwórku, jak pisaliśmy, dla obu tych klubów wszystko się zgadzało. Bayern sięgnął po trzy mistrzostwa Niemiec, City dwukrotnie triumfowało w Premier League, zaraz będzie też trzeci triumf. Natomiast znów – jak zatrudniasz Guardiolę, chcesz od niego Ligi Mistrzów.
Teraz w końcu Hiszpan może je dać swojemu pracodawcy. Po pierwszych 45 minutach tego dwumeczu wydawało się, że będą ogromne kłopoty z awansem do finału, ale City zareagowało znakomicie. Szybko odpowiedziało na rozmach paryżan w pierwszym spotkaniu, a dzisiaj – profesura. Wielu pewnie spodziewało się, że to gospodarze będą mimo wszystko trzymać piłkę i w ten sposób odpychać PSG od własnego pola karnego, a tymczasem nie mieli problemu z tym, by na rywala się zaczaić. A kontry były ich w wykonaniu znakomite.
To też pewnie jakiś element rozwoju warsztatu trenerskiego Guardioli. Wszyscy znamy jego filozofię, natomiast ona ewoluuje i co ważne, potrafi się dostosować do rywala i możliwego scenariusza.
No, ale teraz Guardioli i tak pozostaje ostatni krok. Jeśli go nie postawi, a zrobi to na przykład Zidane i po raz czwarty wygra Ligę Mistrzów, krytycy Guardioli dostaną nowe argumenty.
Fot. Newspix
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS