Dowództwo Przyszłości Wojsk Lądowych Stanów Zjednoczonych (Army Futures Command) poinformowało o faktycznym rozpoczęciu wypełniania umowy z 1 października 2020 roku. 21 kwietnia pojawiły się pierwsze zdjęcia transporterów opancerzonych Stryker w wersji przeciwlotniczej Mobile Short Range Air Defense (M-SHORAD), które przetransportowano drogą powietrzną do Republiki Federalnej Niemiec. Pojazdy trafiły do koszar Shipton Kaserne 5. Batalionu 4. Pułku Artylerii Obrony Powietrznej US Army, który znajduje się w Baumholder w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat. Organizacyjnie należy do 10. Dowództwa Obrony Powietrzno-Rakietowej US Army (10th Army Air and Missile Defense Command) z siedzibą w Ansbach.
Batalion to pierwszy oddział US Army, który otrzymał wozy M-SHORAD z przeznaczeniem do dalszych testów w celu uzyskania gotowości operacyjnej. Testy prototypów rozpoczęły się w sierpniu 2020 roku z lekkim opóźnieniem z powodu problemów z oprogramowaniem i integracją uzbrojenia z podwoziem Strykera. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem do września amerykańskie wojska lądowe mają odebrać trzydzieści dwa pojazdy (choć umowa z 1 października mówiła o dwudziestu ośmiu).
Zestaw przeciwlotniczy IM-SHORAD osadzono na podwoziu w kształcie litery V (Stryker A1), które dodatkowo wzmocniono. System wieżowy Reconfigurable Integrated-weapons Platform ma konstrukcję modułową i jest dobrze uzbrojony. Składa się między innymi z działka M230LF kalibru 30 milimetrów i karabinu maszynowego M240 kalibru 7,62 milimetra. Uzbrojenie tego typu używane będzie przede wszystkim do samoobrony przeciw celom takim jak pojazdy lekko i nieopancerzone czy siła żywa przeciwnika. Nie będzie raczej służyć jako pełnoskalowe uzbrojenie przeciwlotnicze, gdyż M230LF wykorzystuje jedynie kumulacyjno-odłamkowe naboje M789 HEDP.
Strykery dołączyły do tak zwanego batalionu tzw. 5-4 ADA, pierwszego od trzynastu lat nowego batalionu SHORAD (Capt. Jordan Allen, 10th Army Air and Missile Defense Command)
O sile przeciwlotniczej stanowią wyrzutnia czterech pocisków przeciwlotniczych FIM-92J Stinger z zapalnikami zbliżeniowymi, które mają efektywnie niszczyć bezzałogowe statki powietrzne klasy mini i wyrzutnia dwóch kierowanych radarowo pocisków rakietowych AGM-114L Longbow Hellfire. Te ostatnie nadają się dobrze do niszczenia śmigłowców czy UAV-ów z uwagi na zdolność do samonaprowadzanie się na cele tego rodzaju. Podstawowy problem wiążę się jednak z tym, że nie są już produkowane i w związku z tym US Army docelowo chce je zastąpić pociskami AGM-179 JAGM.
Uzupełnieniem są systemy: optolekroniczny i kierowania ogniem. Głowica optoelektroniczna L3Harris Wescam MX-GCS jest stabilizowana i chroniona przed porażeniem małokalibrowymi pociskami i odłamkami. W skład tego przyrządu celowniczego wchodzą trzy niezależne kanały: kamera termowizyjna średniego zakresu pracująca w podczerwieni, cyfrowa kamera dzienna i dalmierz laserowy. System dowodzenia Forward Area Air Defense Command and Control odpowiada za kierowanie ogniem, zaś system Sentinel – za radar wstępnego wykrywania celów.
Szczególne znaczenie ma system Vehicular Integration for C4ISR/EW Interoperability odpowiadający za wymianę danych między członkami załogi. Ma otwartą architekturę i pozwala na integrację dodatkowej elektroniki, w tym systemów C4ISR i walki radioelektronicznej. Rozbudowywanie systemów tego rodzaju nieść będzie za sobą zwiększone zapotrzebowanie na energię elektryczną, więc zainstalowano dodatkowy alternator.
Dookólną obserwację zapewnia stacja radiolokacyjna RPS-42 Multi-mission Hemispheric Radar (MHR) wyposażona w cztery nieruchome anteny AESA produkcji Leonardo DRS. System MHR działa też, gdy pojazd jest w ruchu i wykrywa pojazd na lądzie z odległości 25 kilometrów. Według deklaracji budowniczego może wykrywać śmigłowce na dystansie 23 kilometrów, mini UAV-y – 5 kilometrów, zaś pociski moździerzowe w zakresie 5-6 kilometrów.
Łącznie US Army otrzyma 144 pojazdy w tej wersji. Do końca marca 2021 roku odbierze pierwszy pluton pojazdów, który do września rozrośnie się do wielkości batalionu – żołnierze będą mieć wówczas trzydzieści dwa pojazdy. Do września 2022 roku sformowany zostanie drugi batalion, zaś do 30 września 2025 roku US Army odbierze komplet pojazdów i stworzy cztery bataliony.
W program zaangażowany są trzy główne podmioty: konsorcjum z General Dynamics Land Systems jako integratorem, Leonardo DRS odpowiadającym za bezzałogową wieżę z uzbrojeniem i Raytheon zajmujący się produkcją pocisków. Opracowanie systemu ruszyło w 2018 roku, po sformułowaniu wymagań. IM-SHORAD stanowi mozolną odbudowę zdolności do obrony bliskiego zasięgu US Army, w szczególności ochrony zgrupowań wojsk.
Przeciwlotnicze Strykery mają odznaczać się wysokim poziomem autonomiczności działania i nie będą zmuszone do korzystania z dodatkowych źródeł wykrywania. Wejdą w skład bojowych Brygadowych Zespołów Bojowych Strykerów (SBCT), które czekają większe zmiany opisywane na naszym portalu kilka dni wcześniej.
Looks like there are US Army Avengers on the ground at Prince Sultan AB in Saudi Arabia. https://t.co/ySIXYm4law
— Joseph Trevithick (@FranticGoat) April 14, 2021
W przyszłości Strykery będą uzbrojone w lasery półprzewodnikowe o mocy 50 kilowatów. W 2019 roku US Army przyznała Northropowi Grummanowi i Raytheonowi kontrakt na budowę prototypów. Pozostawiła jednak możliwość wolnej konkurencji wszystkim dostawcom, którzy nie otrzymali kontraktu, aby przy użyciu środków własnych zrealizowały badania i rozwój. Lasery mają zapewnić ochronę nie tylko przed bezzałogowymi i załogowymi samolotami, ale także rakietami, artylerią i moździerzami, które zbiorczo określamy akronimem C-RAM. Od tych trzech rodzajów uzbrojenia pochodzi szczególne zagrożenie ze strony aktorów niepaństwowych.
Jeszcze w tym roku na Strykerach testowany będzie laser o mocy 20 kilowatów, zaś rok później rozpoczną się próby lasera o mocy 100 kilowatów. Jeden z docelowo opracowanych systemów broni laserowej mógłby zostać zintegrowany z plutonem czterech pojazdów Stryker w roku fiskalnym 2022 roku. Po wprowadzeniu do służby przeciwlotniczych Strykerów stopniowo wycofywane będą zestawy AN/TWQ-1 Avenger na podwoziu M1097 HMMWV.
Zobacz też: Czy Rosja testuje w Syrii bojowy laser?
(army.mil, defensenews.com, thedrive.com)
Capt. Jordan Allen, 10th Army Air and Missile Defense Command
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS